ΙΕΡΑ
ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ
ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ
Εν Πειραιεί
τη 28η Ιουνίου 2018
Εισήλθαμε προφανέστατα σε μια νέα φάση εθνικών περιπετειών με την υπογραφή συμφωνίας μεταξύ της κυβέρνησης και του κρατιδίου των Σκοπίων στις 17 Ιουνίου 2018. Μιας συμφωνίας που θα παραμείνει στην ελληνική ιστορία ως συμφωνία στρατηγικής ήττας και εθνικής ταπείνωσης, που θα μας στιγματίζει για πάντα. Πρόκειται για ένα γεγονός κατ’ εξοχήν συνταρακτικό, που προκάλεσε την κάθετη αντίθεση του πολιτικού συστήματος, ενώ βύθισε στο πένθος και την οδύνη τον ελληνικό λαό και τον όπου γης Ελληνισμό. Σύσσωμο το Έθνος, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, αντέδρασε αυθόρμητα και δυναμικά με αγνό πατριωτισμό. Πλήθη λαού με επί κεφαλής ιεράρχες της Δυτικής Μακεδονίας, άνδρες, γυναίκες και παιδιά, βγήκαν στους δρόμους, για να βροντοφωνάξουν ένα μεγάλο ΟΧΙ (!) στο ξεπούλημα της Μακεδονίας, αψηφώντας τα ΜΑΤ, τα χημικά και τα ρόπαλα των αστυνομικών. Οι καμπάνες των γύρω χωριών στις Πρέσπες κτυπούσαν πένθιμα την αποφράδα ημέρα της συμφωνίας, ενώ λίγα χιλιόμετρα μακριά, στο Πισοδέρι, οι αστυνομικές δυνάμεις χτυπούσαν με πρωτοφανή μανία τους διαμαρτυρόμενους πατριώτες, πολλούς από αυτούς τραυμάτισαν σοβαρά και τους έστειλαν στα νοσοκομεία. Γύρω από το γεγονός αυτό (που κάποιοι το χαρακτήρισαν Μεγάλη Παρασκευή στην οποία σταυρώθηκε για μια ακόμη φορά η Μακεδονία), ομίλησαν και έγραψαν πλείστοι όσοι δημοσιογράφοι, ιστορικοί, εκπαιδευτικοί, πολιτικοί, γεωπολιτικοί αναλυτές, βουλευτές, Μητροπολίτες, το Άγιον Όρος, Σύλλογοι, Σωματεία και άλλοι ειδικοί και αρμόδιοι. Βουΐζει το διαδίκτυο από μια πληθώρα άρθρων και δημοσιεύσεων, τηλεοπτικών εκπομπών και συνεντεύξεων, που περιγράφουν με τα μελανότερα χρώματα, όψεις και πλευρές αυτής της συμφωνίας με βάση το περιεχόμενό των άρθρων της, τις προεκτάσεις της και τις μελλοντικές ολέθριες συνέπειες για την πατρίδα μας, εφ όσον τεθεί σε εφαρμογή η συμφωνία αυτή.
Συνοψίζοντας τα σπουδαιότερα από όλα
αυτά τα δημοσιεύματα, θα μπορούσαμε μεταξύ άλλων να καταλήξουμε περίπου στα
παρά κάτω συμπεράσματα και εκτιμήσεις:
1) Η παρούσα συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ
προτού ακόμη προχωρήσει σε οποιαδήποτε συμφωνία με την γείτονα χώρα είχε την
ευκαιρία να ακούσει την φωνή της συντριπτικής πλειοψηφίας του ελληνικού λαού.
Πραγματοποιήθηκαν δύο μεγαλειώδη συλλαλητήρια στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη με
συνολικό αριθμό συμμετεχόντων πάνω από ενάμυσι εκατομμύριο Ελλήνων. Επίσης πραγματοποιήθηκαν
πολλά άλλα σε μικρότερες πόλεις της Ελλάδος. Και όμως! Η συγκυβέρνηση αγνόησε, εκώφευσε
και καταφρόνησε τη φωνή του λαού. Αυτές είναι δυστυχώς οι δημοκρατικές
ευαισθησίες των κυβερνώντων μας! Τόσο πολύ πιστεύουν στους δημοκρατικούς
θεσμούς!
2) Για πρώτη φορά στην ιστορία μας, παραδώσαμε
το όνομα της Μακεδονίας μας στο γειτονικό κρατίδιο υπό την ονομασία «Βόρεια
Μακεδονία» και σαν μα μην έφτανε αυτό, επί πλέον αναγνωρίσαμε σ’ αυτό
μακεδονική ιθαγένεια και γλώσσα. Η αναγνώριση αυτή σημαίνει πρακτικά
ότι αποδεχόμαστε ότι ο σλαβικός λαός που ήρθε και εγκαταστάθηκε τον 7ο αιώνα
βορείως των συνόρων μας, είναι λαός μακεδονικός και η σλαβοβουλγαρική γλώσσα που ομιλεί, είναι
μακεδονική, παραχαράσσοντας όμως την ιστορία μας. Έτσι επιβεβαιώνουμε το ιδεολόγημα
του «Μακεδονισμού» των Σκοπιανών το οποίο συνδέεται με την βουλγαρική εξέγερση
του Ίλιντεν το 1903, όταν ετέθη για πρώτη φορά το όραμα της μεγάλης Μακεδονίας,
που φθάνει μέχρι το Αιγαίο.
3) Παραδίδοντας τα τιμαλφή του έθνους
μας, όνομα, γλώσσα, εθνότητα, ακυρώσαμε τους αγώνες και τις θυσίες των
προγόνων μας για την απελευθέρωση της Μακεδονίας. Τα άγια χώματα της
Μακεδονίας μας είναι ποτισμένα με το αίμα και τις θυσίες των προγόνων μας,
Μακεδονομάχων και των ελλήνων στρατιωτών, που έχυσαν το αίμα τους κατά τους
νικηφόρους βαλκανικούς αγώνες και ιδιαίτερα κατά την κρίσιμη, αλλά και νικηφόρα
μάχη του Κιλκίς, (19-21 Ιουνίου 1913), χάρις στην οποία απελευθερώθηκε οριστικά
πλέον η Μακεδονία από τους βουλγαροσκοπιανούς κομιτατζήδες και από τους
τούρκους κατακτητές. Θα τρίζουν τα κόκκαλα των Μακεδονομάχων, Παύλου Μελά,
Γερμανού Καραβαγγέλη, καπετάν Κώττα και άλλων, που έπεσαν ηρωϊκά για την
ελευθερία της Μακεδονίας μας.
4) Παραδώσαμε τα τιμαλφή του έθνους
μας, όνομα, γλώσσα, εθνότητα, ωσάν να προηγήθηκε κάποια νέα στρατιωτική
αναμέτρηση μεταξύ της Ελλάδος και της γείτονος χώρας, στην οποία η Ελλάδα,
ηττημένη από τους σκοπιανούς, υποχρεώθηκε σε ταπεινωτική συνθηκολόγηση και
αναγκάσθηκε να δεχθεί τους όρους, που μας επέβαλαν οι γείτονες. Διερωτάται
κανείς: Η διπλωματική αυτή ήττα οφείλεται απλώς και μόνον στο ότι σήμερα δεν
έχουμε μεγάλους, ευφυείς και ικανούς διπλωμάτες, όπως ο Ελευθέριος Βενιζέλος
και ο Ίωνας Δραγούμης, ή μήπως και σε άλλους λόγους; Η αιτία της ήττας
πιστεύουμε, ότι δεν οφείλεται μόνον στην έλλειψη ικανών διπλωματών, αλλά στο
γεγονός ότι ο εθνομηδενισμός, η αθεΐα, και η απουσία αγνού πατριωτισμού και
ηρωϊκού φρονήματος έχει δυστυχώς διαποτίσει όλο τον πολιτικό κόσμο της χώρας
και όλες τις πολιτικές παρατάξεις. Από πολιτικούς που δεν διαπνέονται από πίστη
και αγάπη στον Θεό και την πατρίδα, που έπαυσαν να διαπνέονται από υψηλές αξίες
και ιδανικά, τι να περιμένεις; Από πολιτικούς που μετέβαλλαν την πατρίδα μας σε
Σόδομα και Γόμορρα, μπορεί κανείς να περιμένει κάποια πράξη μεγάλη και υψηλή,
γενναία και ηρωϊκή; Ασφαλώς όχι.
5) Τους προσφέρουμε ένταξη στο Ν.Α.Τ.Ο.,
στην Ε.Ε., και πρόσβαση στον Θερμαϊκό με «πρακτική εφαρμογή του Δικαίου της Θάλασσας»
(άρθρο 13 της Συμφωνίας), χωρίς ουσιαστικά ανάλογα ανταλλάγματα. Γιατί
άραγε; Όπως προσφυώς έγραψε πρόσφατα η εφημερίδα «Εστία», (18.6.2018): Ο Τσίπρας
«παρέδωσε όνομα, παρέλαβε …γραβάτα»! Οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις με
την Ε.Ε. και η πρόσκληση συμμετοχής στο Ν.Α.Τ.Ο. θα προχωρήσουν χωρίς να
ρωτηθούν, ούτε ο ελληνικός λαός, ούτε το ελληνικό Κοινοβούλιο, που θα κληθεί
απλώς να επικυρώσει, κατόπιν εορτή, όλα όσα θα έχουν δρομολογηθεί. Όπως
απέδειξαν τα πράγματα, η συμφωνία έγινε κάτω από την ασφυκτική πίεση των Αμερικανών,
του Ν.Α.Τ.Ο. και των Γερμανών. Απόδειξη τούτου είναι ότι πρώτοι αυτοί
πανηγύρισαν για την προδοτική αυτή συμφωνία και απεφάνθησαν ότι ο θλιβερός
Πρωθυπουργός κ. Τσίπρας δικαιούται να λάβη το βραβείον Νόμπελ ειρήνης!
6) Ο διάσημος μουσικοσυνθέτης Μίκης
Θεοδωράκης, που ήταν και ο κεντρικός ομιλητής του μεγάλου συλλαλητηρίου των
Αθηνών για την Μακεδονία στις 4.2.2018, έδωσε μια πολύ σημαντική γενική
εκτίμηση της συμφωνίας. Στις 12 Ιουνίου 2018 δήλωσε: «Η χώρα μας σύρθηκε σε μια πράξη
ιστορικής ήττας και εθνικής μειοδοσίας με απρόβλεπτες επιπτώσεις σε βάρος της
χώρας και του λαού μας. Συνάμα ποδοπατήθηκε η θέληση της συντριπτικής
πλειοψηφίας του ελληνικού λαού. Ύστερα από αυτό το μεγάλο «Ναι» του κ. Τσίπρα
εκείνο που πονάει πιο πολύ δεν είναι μόνο οι κίνδυνοι που ανοίγονται μπροστά
μας, αλλά προ παντός η μεγάλη Ντροπή που θα μας στιγματίζει για πάντα».
7) Όπως έχει επισημανθεί από τους
ειδικούς, η υπογραφείσα συμφωνία, εκτός των άλλων, περιέχει μια μεγάλη και κραυγαλέα
αντίφαση. Ενώ από τη μια μεριά καταδικάζει τον αλυτρωτισμό, (άρθρο 8),
και επιβάλλει και στις δύο χώρες, να μην προβαίνουν σε ενέργειες «αλυτρωτισμού»,
ή ορθότερα επεκτατισμού, από την άλλη καλλιεργεί και υποθάλπει τον σκοπιανό
επεκτατισμό, με την παρά πάνω τριπλή αναγνώριση, (όνομα, γλώσσα, εθνότητα).
8) Όπως παρατηρεί σύγχρονος
στρατιωτικός αναλυτής, (ο κ. Σάββας Καλεντερίδης), η αναγνώριση από την Ελλάδα της
«μακεδονικής γλώσσας» και της «μακεδονικής εθνότητας», θα έχει ως αποτέλεσμα
την δημιουργία από το πουθενά, μιας δεύτερης σλαβομακεδονικής μειονότητας στη
χώρα μας, που θα ονομάζεται από εδώ και στο εξής «Μακεδονική». Ο σλαβικής
προελεύσεως πολιτικός φορέας, ο οποίος στις ευρωεκλογές του 2009 κατήλθε με την
ονομασία «Ευρωπαϊκή Ελεύθερη Συμμαχία - Ουράνιο Τόξο» και έλαβε στο
σύνολο της ελληνικής επικράτειας 4.530 ψήφους, (0,09%), χαρακτηρίζει ως θετικό
το γεγονός ότι «για πρώτη φορά η Ελλάδα αναγνωρίζει την μακεδονική γλώσσα και την
μακεδονική ταυτότητα» στη «Δημοκρατία της Μακεδονίας». Δεν πρόλαβαν να
περάσουν 24 ώρες από την υπογραφή της συμφωνίας των Πρεσπών και το «Ουράνιο
Τόξο» ζητά αναγνώριση «εθνικής μακεδονικής μειονότητας» στην Ελλάδα! Πέραν
αυτών όπως επισημαίνουν οι ειδικοί και σαν συνέπεια όσων παρά πάνω αναφέραμε,
θα έχουμε σταδιακή απαγόρευση του ονόματος «Μακεδονία» σε λιμάνια, αεροδρόμια,
αλλά και για εμπορικές χρήσεις.
9) Ο ίδιος στρατιωτικός αναλυτής, σε
άλλη συνάφεια, πολύ εύστοχα παρατηρεί: Κατ’ αρχάς, η Ελλάδα, προτού υπογράψει
οποιαδήποτε συμφωνία, έπρεπε να αναζητήσει και να βρει την απάντηση στο εξής
ερώτημα: Γιατί οι Σκοπιανοί και όλοι εκείνοι που βρίσκονται από πίσω τους,
επιμένουν σε κάτι που και οι ίδιοι γνωρίζουν ότι δεν τους ανήκει; Γιατί
επιμένουν στο όνομα Μακεδονία, τη μακεδονική γλώσσα και ταυτότητα, τη στιγμή
που γνωρίζουν ότι η περιοχή τους δεν είναι Μακεδονία, ότι η γλώσσα τους είναι η
βουλγαρική και ότι οι ίδιοι είναι σλαβοβούλγαροι; Η απάντηση είναι απλή. Γιατί
θέλουν να διεκδικήσουν τις περιοχές, που διεκδικούσαν στη διάρκεια του
Μακεδονικού Αγώνα, στις οποίες κατοικούσαν πληθυσμοί που μιλούσαν την
ίδια γλώσσα μαζί τους. Πρόκειται για περιοχές των νομών Φλώρινας, Κοζάνης,
Πέλλας, Ημαθίας, Πιερίας, Θεσσαλονίκης, Κιλκίς, Σερρών και Δράμας, όπου
υπάρχουν χωριά των οποίων οι κάτοικοι μιλούν τη γλώσσα, που η ελληνική
κυβέρνηση, με την υπογραφή της συμφωνίας, αναγνωρίζει ως «μακεδονική». Αλλά το
κακό δεν σταματάει μέχρις εδώ. Η ελληνική επικύρωση μακεδονικής γλώσσας και
μακεδονικής εθνότητας ανοίγει το δρόμο για την ίδρυση «Στέγης
Μακεδονικού πολιτισμού» σε διάφορες πόλεις της Μακεδονίας και στη Θεσσαλονίκη.
Ταυτόχρονα τους δίνουμε λόγο στα εμπορικά σήματα και επωνυμίες, λόγο στα
σχολικά εγχειρίδιά μας και στο περιεχόμενό τους. Επί πλέον αυτοπεριορίζουμε τον
δημόσιο λόγο και τις πολιτιστικές εκδηλώσεις μας ακόμα και με την απλή υπόνοια
ότι αναμοχλεύουν εχθρότητα.
10) Τέλος δεν είναι άνευ σημασίας η
πρωτοφανής έκπτωση της τοπικής Ορθοδόξου Εκκλησίας, η οποία, ενέδωσε
στα δόλια σχέδια του Τίτο, γενόμενη όργανο και φορέας του σκοπιανού εθνικισμού.
Το 1967, πραξικοπηματικώ τω τρόπω και έχοντας την κάλυψη της άθεης κυβέρνησης
του Βελιγραδίου, αποσχίστηκε από το Πατριαρχείο της Σερβίας και ανακήρυξε την
αυτονομία της, δημιουργώντας την «Ορθόδοξη Εκκλησία της Μακεδονίας»!
Φυσικά καμιά Ορθόδοξη Εκκλησία δεν την αναγνώρισε και παραμένει μέχρι τώρα
σχισματική. Μάλιστα τελευταία η σχισματική αυτή Εκκλησία, υπέβαλε αίτημα στο
Οικουμενικό Πατριαρχείο και όχι στο Πατριαρχείο της Σερβίας, για να αρθεί το
σχίσμα και να αναγνωρισθεί ως «Αρχιεπισκοπή Αχρίδος και πάσης Μακεδονίας»!
Κλείνοντας την μικρή αναφορά μας, με
πολλή πικρία και λύπη εκφράζουμε, μαζί με τα εκατομμύρια των Ελλήνων
συμπατριωτών μας, την αντίθεσή μας για τη συμφωνία αυτή, η οποία αποτελεί
πραγματική ταφόπετρα για την Μακεδονία μας. Και όχι μόνον αυτό, αλλά δημιουργεί
προηγούμενο και για άλλες διεκδικούμενες περιοχές από τους αδηφάγους γείτονές
μας, όπως η Δυτική Θράκη, η Ήπειρος, το Αιγαίο, η Κύπρος κλπ. Δηλώνουμε ότι θα
αγωνιστούμε με κάθε νόμιμο μέσο, να μην εφαρμοστεί στην πράξη και να μην
κυρωθεί η συμφωνία. Παράλληλα καλούμε τη σεπτή Ιεραρχία της Εκκλησίας μας, να
αναλάβει ρόλο εθναρχικό, διότι ήδη έχει καταδικάσει ουσιαστικά την συμφωνία, μη
αποδεχομένη την πλαστή ονομασία «Μακεδονία» στο ψευδεπίγραφο κρατίδιο. Τέλος θα
θέλαμε να απευθυνθούμε και προς τον σκοπιανό λαό, ο οποίος στην πλειοψηφία του
είναι Ορθόδοξος, (παρ’ ότι η εκκλησιαστική του ηγεσία τον απέκοψε από την
κοινωνία με την Ορθόδοξη Εκκλησία), να αποβάλλει τους ανιστόρητους
αλυτρωτισμούς και επεκτατισμούς και τις ανόητες μεγαλοστομίες. Να χαμηλώσει τους
εθνικιστικούς τόνους, οι οποίοι, όχι μόνον δεν θα τον ωφελήσει ως λαό και
κράτος, αλλά μάλλον θα τον βλάψει. Να καλλιεργήσει κλίμα καλής γειτονίας με την
πολιτισμένη, δημοκρατική και φιλόξενη χώρα μας και να είναι σίγουρος ότι μόνο
κέρδος θα έχει από αυτή την τακτική. Αντίθετα, αν εμμένει στα εθνικιστικά του
παραληρήματα, θα σπέρνει συνεχώς ανέμους και θα θερίζει θύελλες!
Εκ του
Γραφείου επί των Αιρέσεων και των Παραθρησκειών
