Ιστορία
απ’ το γεροντικό.
Ένας πολυάσχολος άνθρωπος του καιρού μας , αποφάσισε
κάποτε να επισκεφθεί έναν άγιο ερημίτη. Ήθελε να ηρεμήσει λίγο από το άγχος που
τον βασάνιζε. Και να ζητήσει τις συμβουλές του γέροντα.
Τον
συνάντησε σε μια φτωχική καλύβα.
-
Ευλογείτε , είπε χαιρετώντας τον ερημίτη. Ξέρετε , έκανα πολύ δρόμο για να έλθω
εδώ . . .
-
Κάθισε , τον διέκοψε ο γέροντας. Άσε με να σου βάλω λίγο τσάι
.
-
Έχω περάσει πολλά χρόνια σπουδάζοντας σε Πανεπιστήμια του εξωτερικού . . . ,
άρχισε να αυτοσυστήνεται ο επισκέπτης. -
Ας πιούμε πρώτα λίγο τσάι , επέμεινε ο γέροντας.
-
Τώρα διευθύνω μια μεγάλη επιχείρηση . . . , συνέχισε να περιαυτολογεί ο ξένος.
-
Πιστεύω ότι το τσάι θα σας αρέσει πολύ , είπε ο ερημίτης συνεχίζοντας να γεμίζει
την κούπα του επισκέπτη του. -
Μα εσείς την ξεχειλήσατε , πάτερ · το τσάι χύνεται απ`έξω ! παρατήρησε
ενοχλημένος ο ξένος. -
Κι εσύ μοιάζεις μ`αυτήν την ξεχειλισμένη κούπα ! απάντησε τότε ο σοφός γέροντας.
Αν δεν αδειάσεις , ευλογημένε , έστω λίγα από αυτά που κουβαλάς , πώς θα αφήσεις
να στάξει μέσα σου κάτι από τα λίγα πράγματα πού ξέρω.
