Αφού τελείωσε η Χρυσαυγειάδα, οι εντελόμενοι διαμορφωτές της κοινής γνώμης έπιασαν άλλο θέμα. Αυτό της μικρής "Μαρίας", που βρέθηκε σε καταυλισμό αθιγγάνων. Και ξεπετάχτηκε το μέγα θέμα...!
Ένα θέμα που όλοι μας γνωρίζαμε, ένα θέμα που όλοι μας σιωπούσαμε, ένα θέμα στο οποίο έχουν εμπλακεί και μπήκαν στη φυλακή δικηγόροι...
Ένα κοινό μυστικό, τώρα έγινε τεράστιο θέμα που αναλύουν οι παντογνώστες καλοπληρωμένοι τηλεαστέρες. Και σήμερα τους έπιασε "κόψιμο" όλους αυτούς τους λαλητάδες του μνημονίου και αναζητούν τους γονείς της μικρούλας "Μαρίας" και καταναλώνουν ώρες επί ωρών συζητώντας για το παρόν, ξεχνώντας το παρελθόν και διαγράφοντας το μέλλον.
Και, ναι, αυτό το κορίτσι πρέπει να επανασυνδεθεί με τους γονείς του.
Όμως, εγώ ο αγράμματος, ο κοντόμυαλός και δυστυχής αναρωτιέμαι: Και γιατί όλοι αυτοί οι περισπούδαστοι (εσχάτως και ηθικολόγοι ντεντέκτιβ) δεν ασχολούνται με την Δημοκρατία που έχει εξαφανιστεί από την πατρίδα μας;
Γιατί δεν αναζητούν την Δικαιοσύνη, η οποία ενώ είναι απούσα, διαμορφώνεται και "μοιράζεται" κατά το δοκούν από τους εντολοδόχους της τρόικα;
Πού να βρίσκεται, άραγε, η ισονομία και η ισοπολιτεία;
Πού να βρίσκεται, άραγε, το δίκιο εκατομμυρίων γηγενών κατοίκων της χώρας;
Ποιός, επιτέλους, θα κάνει μία ουσιαστική κουβέντα για όλα αυτά;
Ποιός θα αναζητήσει τα αυτονόητα που έχουν απωλεσθεί, ενώ φήμες αναφέρουν πως βιάζονται ομαδικώς στο μέγαρο του Κοινοβουλίου;
Το πρόβλημα της χώρας είναι αυτό το μικρό κορίτσι και όχι τα υπόλοιπα παιδιά που μεγαλώνουν χωρίς καμία ελπίδα για το αύριο, που δεν γεννιούνται καν επειδή οι γονείς δεν έχουν να τα ταΐσουν;
Για τα παιδιά που εγκαταλείπονται σε ιδρύματα θα μιλήσει κανείς;
Για τα παιδιά που δεν έχουν δασκάλους και γιατρούς, θα γίνει καμιά κουβέντα;
Για τα απωλεσθέντα ανθρώπινα και πολιτικά δικαιώματα των κατοίκων αυτής της πολυβασανισμένης πατρίδας, θα αναφερθεί κανείς;
Με αίμα και πόνο μας ταΐζουν στην σύγχρονη τηλεοπτική αρένα και όλοι μας ελπίζουμε πως δεν θα είμαστε εμείς το επόμενο "πρώτο θέμα".
Επιτέλους, φτάνει πιά!
Αυτή η τραγωδία πρέπει να σταματήσει.
Το σκοτάδι και το θανατικό, το κλάμα και η δυστυχία, θα πρέπει να φύγουν εδώ και τώρα από την πατρίδα μας, που την κομματιάζουν οι επιτήδειοι δυνάστες.
Επιτέλους, φτάνει! Ως εδώ! Δεν πάει άλλο. Δεν μπορεί να πάει άλλο...
Κι όσοι δεν μπορούν να σηκώσουν το κεφάλι, κι όσοι δεν μπορούν να φωνάξουν και να στηρίξουν την ζωή, ας μείνουν στους ανοιχτούς τους τάφους, ικετεύοντας τον δήμιό τους να τους ξεπεράσει, να μην τους επιλέξει για να τους ρίξει βορά στις άρρωστες ορέξεις εκείνων που το μαύρο της ψυχής τους θέλουν να μας το επιβάλουν σαν τρόπο ζωής.
Κι όσοι μπορούν τολμήσουν. Εξάλλου, πάντοτε λίγοι τολμούσαν να σηκώσουν στα χέρια τους την λαβωμένη πατρίδα και το βάρος της ιστορίας αυτής της πατρίδας.
To φωτομοντάζ είναι από το "Γρέκι"
