Αγίου
Ιωάννου του Χρυσοστόμου.
Τότε Ἡρῴδης ἰδὼν ὅτι ἐνεπαίχθη ὑπὸ τῶν μάγων, ἐθυμώθη
λίαν, καὶ ἀποστείλας ἀνεῖλε πάντας τοὺς παῖδας τοὺς ἐν Βηθλεὲμ καὶ ἐν πᾶσι τοῖς
ὁρίοις αὐτῆς ἀπὸ διετοῦς καὶ κατωτέρω, κατὰ τὸν χρόνον ὃν ἠκρίβωσε παρὰ τῶν
μάγων.(Ματθ. 2,16)
Ο Ηρώδης,
βέβαια, δεν έπρεπε να οργισθεί, αλλά να φοβηθεί και να μαζευτεί και να
καταλάβει ότι επιχειρεί ακατόρθωτα πράγματα. Δεν συγκρατείται όμως. Όταν η ψυχή
είναι αχάριστη και αδιόρθωτη, δεν υποχωρεί σε κανένα από τα φάρμακα που δίνει ο
Θεός. Δες, λοιπόν και αυτόν πώς συναγωνίζεται τους προηγουμένους ηγεμόνες.
Προσθέτει φόνο στους φόνους και με όλες τις ενέργειές του πάει κατά κρημνού.
Σαν να ήταν κυριευμένος από κάποιον δαίμονα της οργής αυτής και της βασκανίας,
δεν υπολογίζει κανέναν, αλλά οργίζεται και κατ` αυτής της φύσεως και την οργή
του εναντίον των Μάγων, που τον ξεγέλασαν, την αφήνει να ξεσπάσει κατά των
παιδιών, τα οποία δεν τον είχαν βλάψει σε τίποτε και αποτολμά ένα συγγενές και
παρόμοιο δράμα στην Παλαιστίνη, μ` αυτό που έγινε στην Αίγυπτο. Διότι λέει: «ἀποστείλας
ἀνεῖλε πάντας τοὺς παῖδας τοὺς ἐν Βηθλεὲμ καὶ ἐν πᾶσι τοῖς ὁρίοις αὐτῆς ἀπὸ
διετοῦς καὶ κατωτέρω, κατὰ τὸν χρόνον ὃν ἠκρίβωσε παρὰ τῶν μάγων».