Χ Α Ι Ρ Ε Τ Ι Σ Μ Ο Σ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ κ.κ. Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Υ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΙΑΝ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΡΩΜΗΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΘΡΟΝΙΚΗΝ ΕΟΡΤΗΝ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ.

ΣΧΟΛΙΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ: Ας δούμε πως εννοούν τα κείμενα της Κρήτης την έννοια "Εκκλησία", για τις αιρετικές ομάδες των παπικών, των προτεσταντών, και των υπολοίπων παραφυάδων του διαβόλου.

Ποιον τελικά κοροϊδεύουμε;

π. Φώτιος Βεζύνιας.

 

 

(Φανάριον, 30 Νοεμβρίου 2016) * * *

Σεβασμιώτατε καὶ ἀγαπητὲ ἐν Χριστῷ ἀδελφὲ Καρδινάλιε κύριε Kurt Koch, Πρόεδρε τοῦ Ποντιφικοῦ Συμβουλίου ἐπὶ τῆς προωθήσεως τῆς ἑνότητος τῶν χριστιανῶν, καὶ λοιπὰ μέλη τῆς ἐπισήμου Ἀντιπροσωπείας τῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Πρεσβυτέρας Ρώμης, τῆς κομισάσης πρὸς τὴν καθ᾿ ἡμᾶς Ἐκκλησίαν τῆς Νέας Ρώμης, ἐπὶ τῇ Θρονικῇ αὐτῆς Ἑορτῇ, τὰς ἀδελφικὰς εὐχὰς τῆς Αὐτοῦ Ἁγιότητος, τοῦ Πάπα Ρώμης Φραγκίσκου,

Ὑποδεχόμεθα ὑμᾶς ἐγκαρδίως κατὰ τὴν εὔσημον ταύτην ἡμέραν ἐν Φαναρίῳ, εἰς τὸ Ἱερὸν Κέντρον τῆς Ὀρθοδοξίας, τὸ ὁποῖον ἐπεσκέφθησαν, ἐπιμαρτυροῦντες καὶ ἐπισφραγίζοντες τὴν νέαν περίοδον εἰς τὰς σχέσεις τῶν Ἐκκλησιῶν ἡμῶν, οἱ τέσσαρες τελευταῖοι Πάπαι Ρώμης, Παῦλος ὁ Ϟ΄, Ἰωάννης Παῦλος ὁ Β΄, Βενέδικτος ὁ ΙϞ΄καὶ Φραγκῖσκος.

Πιστεύομεν εἰς τὴν δύναμιν τῆς κοινωνίας πρόσωπον πρὸς πρόσωπον, ἡ ὁποία θεμελιώνει ἰσχυροὺς πνευματικοὺς δεσμούς. Διὰ τοῦτο συνεχίζομεν καὶ ἡμεῖς τὴν εὐλογημένην πορείαν τοῦ μακαριστοῦ προκατόχου ἡμῶν Ἀθηναγόρου, ἡ συνάντησις τοῦ ὁποίου μὲ τὸν Πάπαν Παῦλον τὸν Ϟ΄ τὸν Ἰανουάριον τοῦ 1964 ἐν Ἱεροσολύμοις ἐχαρακτηρίσθη ὡς τὸ «πλέον σημαντικὸν γεγονὸς ἐν τῇ ἱστορίᾳ τῶν σχέσεων τῶν δύο Ἐκκλησιῶν ἀπὸ τὸ 1054», καθὼς καὶ ὡς «τὸ μέγιστον γεγονὸς τῆς ἱστορίας τῆς Ἐκκλησίας ἀπὸ τὴν ἐποχὴν τῆς Μεταρρυθμίσεως». Ὄντως, ἡ ἱστορικὴ ἐν Ἱεροσολύμοις συνάντησις τῶν Προκαθημένων, ἐπέφερεν οὐσιαστικὴν ἀλλαγὴν κλίματος εἰς τὰς σχέσεις Ὀρθοδοξίας καὶ Ρωμαιοκαθολικισμοῦ, καὶ ἐπετάχυνε τὴν ἔναρξιν τοῦ θεολογικοῦ διαλόγου αὐτῶν.

 Η Μεικτὴ Ἐπιτροπὴ ἐπὶ τοῦ Θεολογικοῦ τούτου Διαλόγου ἔχει ἀπὸ ἐφέτος νέον Ὀρθόδοξον Συμπρόεδρον, τὸν Ἱερώτατον Ἀρχιεπίσκοπον Τελμησσοῦ κύριον Ἰώβ, εἰς διαδοχὴν τοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Περγάμου κυρίου Ἰωάννου, ἑνὸς ἐκ τῶν σημαντικωτέρων θεολόγων τῆς ἐποχῆς μας. Ἐκφράζοντες καὶ τὴν στιγμὴν αὐτὴν τὴν εὐγνωμοσύνην καὶ τὰς εὐχαριστίας ἡμῶν πρὸς τὸν ἀδελφὸν Μητροπολίτην Περγάμου, εὐχόμεθα εἰς τὸν νέον Συμπρόεδρον τὴν ἄνωθεν ἐνίσχυσιν εἰς τὸ πολυεύθυνον ἔργον αὐτοῦ, τὸ ὁποῖον καλεῖται νὰ ἀσκήσῃ μετὰ τῆς ὑμετέρας Σεβασμιότητος, Καρδινάλιε κύριε Koch.

Ἀπευθύνομεν πρός ὑμᾶς, λίαν ἀγαπητὲ ἐν Χριστῷ ἀδελφέ, εἰλικρινεῖς εὐχαριστίας διὰ τοὺς κόπους σας, ὡς Συμπροέδρου, πρὸς προώθησιν τοῦ ἐν λόγῳ διαλόγου ἐν πνεύματι ἀλληλοσεβασμοῦ καὶ οἰκουμενικῆς εὐθύνης. Ὅπως ἐτόνισεν ὁ πρῶτος Ὀρθόδοξος Συμπρόεδρος τῆς Μεικτῆς Ἐπιτροπῆς ἐπὶ τοῦ Θεολογικοῦ Διαλόγου τῶν Ἐκκλησιῶν ἡμῶν, Ἱερώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Αὐστραλίας κύριος Στυλιανός, ὁ θεολογικὸς διάλογος, ὡς κορυφαία πνευματικὴ προσπάθεια, «δὲν χρειάζεται μονάχα τὴν ἀδιάλειπτη συνοδεία τῆς προσευχῆς πρὶν καὶ κατὰ τὴν διάρκειαν τοῦ ἔργου. Καὶ σὰν λειτουργία αὐτὸς ὁ ἴδιος ὁ διάλογος εἶναι ἡ πιὸ ἱερὴ μορφὴ προσευχῆς».

Ἡ ὑμετέρα παρουσία ἐνταῦθα, προσφιλέστατοι ἀδελφοὶ ἐκ Ρώμης, κατὰ τὴν εὐφρόσυνον ταύτην ἑορτὴν τῆς Κωνσταντινουπολίτιδος Ἐκκλησίας, ἐπὶ τῇ μνήμῃ τοῦ Πρωτοκλήτου τῶν Ἀποστόλων καὶ «ἀντίστροφον σταύρωσιν» ὑπομείναντος μάρτυρος τῆς Ἀληθείας Ἀνδρέου, ἀποτελεῖ καθ᾿ ἑαυτὴν συμβολὴν εἰς τὴν ὑπόθεσιν τοῦ διαλόγου τῶν Ἐκκλησιῶν ἡμῶν, ὁ ὁποῖος ἦτο καὶ παραμένει διάλογος τῆς ἀγάπης ἐν ἀληθείᾳ καὶ διάλογος τῆς ἀληθείας ἐν ἀγάπῃ. Μᾶς χαροποιεῖ ἰδιαιτέρως τὸ γεγονὸς ὅτι αἱ, παραλλήλως πρὸς τὸν θεολογικὸν διάλογον ἡμῶν, ἐκτυλισσόμεναι κοιναὶ πρωτοβουλίαι, αἱ ὁποῖαι ἀναδεικνύουν τὴν κοινωνικὴν ἀποστολὴν τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, λειτουργοῦν ὑποστηρικτικῶς πρὸς τὸν διάλογον, καὶ προβάλλουν τὰς κοινὰς ἡμῶν φιλοχρίστους καὶ φιλανθρώπους παραδόσεις.

Ἀποτελεῖ πεποίθησιν τοῦ Ἁγιωτάτου Πάπα Ρώμης Φραγκίσκου καὶ τῆς ἡμετέρας Μετριότητος, ὅτι τὸ πρόβλημα τῆς καταλλαγῆς καὶ τῆς εἰρήνης, τῆς δικαιοσύνης καὶ τῆς ἀλληλεγγύης, δὲν ἠμπορεῖ νὰ λυθῇ, ὅτι αἱ βαθύρριζοι ὑπαρξιακαὶ ἀναζητήσεις τῶν ἀνθρώπων εἶναι ἀδύνατον νὰ ἱκανοποιηθοῦν, ἄνευ τῆς συμβολῆς τῆς πίστεως εἰς τὸν ἀληθινὸν Θεόν. Ἡ σύγχρονος ἀπομάκρυνσις ἀπὸ τὰς χριστιανικὰς παραδόσεις εἰς τὰς ἐκκοσμικευμένας κοινωνίας, ἐπιταχύνει τὴν διάδοσιν τοῦ εὐδαιμονιστικοῦ προσανατολισμοῦ καὶ τὴν ὑποχώρησιν τῆς κοινωνικῆς εὐαισθησίας. Μὲ τὸν Ἁγιώτατον Πάπαν Ρώμης Φραγκῖσκον ἔχομεν κοινοὺς προβληματισμούς, κοινὸν προσανατολισμὸν καὶ συγκλινούσας θεωρήσεις διὰ τὴν ἀντιμετώπισιν τῆς συγχρόνου κοινωνικῆς καὶ ἀνθρωπιστικῆς κρίσεως. Ὑπογραμμίζομεν ἀμφότεροι τὸ κοινωνικὸν περιεχόμενον τῆς ἐλευθερίας, τὴν ἀγάπην καὶ τὴν ἀδελφοσύνην, τὴν σχέσιν καὶ ὄχι τὴν ἀπομόνωσιν, τὸ εἶναι καὶ τὸ συνεῖναι, καὶ ὄχι τὸ ἔχειν καὶ τὴν πλεονεξίαν. Ἀντιστεκόμεθα εἰς τὴν ἐξιδανίκευσιν τοῦ ἀτομισμοῦ καὶ τοῦ καταναλωτισμοῦ. Ἀγωνιζόμεθα δι᾿ ἕνα κόσμον δικαιότερον, διὰ τὸν σεβασμὸν τῶν δικαιωμάτων τοῦ ἀνθρώπου καὶ κατ᾿ ἐξοχὴν τοῦ δικαιώματος τῆς θρησκευτικῆς ἐλευθερίας. Τὰ δεινὰ τῶν προσφύγων μᾶς συγκλονίζουν. Ἐργαζόμεθα διὰ τὴν ἀντιμετώπισιν τοῦ προβλήματος καὶ τὴν ἀνακούφισιν τοῦ ἀνθρωπίνου πόνου.

Ἐνθυμούμεθα μετὰ συγκινήσεως τὴν συνάντησιν ἡμῶν ἐν Λέσβῳ κατὰ τὸν παρελθόντα Ἀπρίλιον, παρόντος καὶ τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν κ. Ἱερωνύμου, διὰ νὰ στηρίξωμεν τοὺς πρόσφυγας καὶ τοὺς μετανάστας, νὰ ἀναδείξωμεν τὸ μέγεθος τοῦ προβλήματος, καὶ νὰ συμβάλωμεν εἰς εὐρυτέραν κινητοποίησιν πρὸς ἀντιμετώπισίν του.

Ἡ πρόσφατος συνάντησις ἡμῶν μὲ τὸν Πάπαν Φραγκῖσκον ἐν Ἀσσίζῃ καὶ ἡ προσευχή μας ὑπὲρ τῆς εἰρήνης ἐστερέωσεν ἔτι περαιτέρω τὴν κοινὴν πεποίθησιν, ὅτι αἱ Ἐκκλησίαι ἡμῶν ὀφείλουν νὰ ἐντείνουν τὰς προσπαθείας των κατὰ τοῦ φανατισμοῦ, τῆς ἀδικίας καὶ τῆς βίας, καὶ διὰ τὴν θεμελίωσιν ἑνὸς πολιτισμοῦ ἀλληλεγγύης. Δυνάμεθα νὰ ἐπιβιώσωμεν χωρὶς νὰ καταστρέφωμεν τὸ περιβάλλον. Δυνάμεθα νὰ ζήσωμεν χωρὶς νὰ μισῶμεν. Δυνάμεθα νὰ συνυπάρξωμεν ἐν ἀγάπῃ καὶ ὁμονοίᾳ. Ἡ διακονία εἶναι ἡ οὐσία τῆς ἀληθοῦς ἐλευθερίας. Συμφωνοῦμεν περὶ τῆς ἀνάγκης ἰδιαιτέρας μερίμνης διὰ τὴν νέαν γενεάν. Δυστυχῶς, σήμερον ἀναρίθμητα παιδία καὶ νέοι ὑποφέρουν ὄχι μόνον ἀπὸ τὴν ἔλλειψιν τροφῆς, ἀπὸ τὸν ὑποσιτισμὸν καὶ τὴν πεῖναν, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ ἀπουσίαν νοήματος ζωῆς, ἀφοῦ αἱ σύγχρονοι προσανατολισμέναι εἰς τὸν ὑλιστικὸν οἰκονομισμὸν κοινωνίαι ἀδυνατοῦν νὰ παράσχουν εἰς αὐτοὺς πνευματικὴν τροφήν, νὰ χορτάσουν τὴν ὑπαρξιακὴν πεῖναν καὶ τὴν δίψαν αὐτῶν. Ἡ ἀντιμετώπισις καὶ τῶν δύο προβλημάτων τῆς νεότητος ἀποτελεῖ ἐπιτακτικὸν καθῆκον.

Ἡ χριστιανικὴ ἡμῶν πίστις εἶναι πηγὴ δυναμισμοῦ καὶ φιλανθρώπου δράσεως, καὶ ἀπαιτεῖ ἀπὸ κάθε πιστὸν συμβολὴν καὶ συνέργειαν, ἐν τῇ ἀκραδάντῳ πεποιθήσει ὅτι ὁ Θεὸς τῆς ἀγάπης εἶναι ὁ "φιλανθρώπως τὰ πάντα οἰκονομῶν" καὶ ὁ εὐλογῶν καὶ αὐξάνων τὴν ἡμετέραν σπορὰν (πρβλ. Α΄ Κορ. γ΄, 7-8). Τὸ ἴδιον τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ἤθους εἶναι ὁ "ἐν τῷ κόσμῳ" καὶ ὁ "οὐκ ἐκ τοῦ κόσμου"χαρακτὴρ αὐτοῦ. Ἡ ζωὴ τῶν πιστῶν καὶ ἡ χριστιανικὴ μαρτυρία αὐτῶν τρέφεται καθ᾿ ἡμέραν ἀπὸ τὴν εὐχὴν "Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς˙ ἁγιασθήτω τὸ ὄνομά σου˙ ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου˙ γενηθήτω τὸ θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ, καὶ ἐπὶ τῆς γῆς" (Ματθ. ς΄, 9-10). Αὐτὸ τὸ πνεῦμα τῆς θεοσδότου καὶ θεοστηρίκτου μαρτυρίας, ἐξέφρασε καὶ ἀνέδειξε διὰ τῶν εὐλογημένων ἀποφάσεων, καὶ ἐξόχως διὰ τῆς Ἐγκυκλίου καὶ τοῦ Μηνύματος αὐτῆς πρὸς τὸν λαὸν τοῦ Θεοῦ καὶ πρὸς πάντα ἄνθρωπον καλῆς θελήσεως ἡ Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἡ συνελθοῦσα κατὰ τὸν μῆνα Ἰούνιον ἐνεστῶτος ἔτους ἐν Κρήτῃ.

Εὐχαριστοῦμεν τὴν ὑμετέραν Σεβασμιότητα διὰ τὴν παρουσίαν αὐτῆς ὡς παρατηρητοῦ εἰς τὴν Σύνοδον, ὁμοῦ μετὰ τοῦ Θεοφιλεστάτου Ἐπισκόπου Brian Farrell. Εὐχαριστοῦμεν καὶ ὑμᾶς, Ἐξοχώτατε κ. Ὑπουργέ, διὰ τὸ εἰλικρινὲς ἐνδιαφέρον σας διὰ τὴν Σύνοδόν μας ἐκείνην.

Σεβασμιώτατε καὶ προσφιλέστατε Καρδινάλιε κύριε Kurt Koch,

Αἱ Ἁγιώταται ἡμῶν Ἐκκλησίαι ἱδρύθησαν ὑπὸ τῶν δύο αὐταδέλφων, τῶν μαθητῶν καὶ Ἀποστόλων τοῦ Σωτῆρος, Ἀνδρέου καὶ Πέτρου, οἱ ὁποῖοι, "τὴν τῶν ἰχθύων ἄγραν καταλιπόντες", ἠκολούθησαν τὸν Διδάσκαλον ἐν πίστει καὶ ἀγάπῃ ἀνυποκρίτῳ (πρβλ. Β΄ Κορ. ς΄, 6 καὶ Α΄ Τιμ. α΄, 5), "ἐσαγήνευσαν ἀνθρώπους, καλάμῳ τοῦ κηρύγματος" (πρβλ. Δοξαστικὸν τοῦ Ἑσπερινοῦ μνήμης Ἀνδρέου τοῦ Πρωτοκλήτου), καί, ὡς μιμηταὶ καὶ κοινωνοὶ τοῦ πάθους τοῦ Χριστοῦ, ἔπιον τὸ ποτήριον τοῦ μαρτυρίου ἐπὶ τοῦ σταυροῦ, ὡς Ἐκεῖνος. Ο Πρωτόκλητος καὶ ὁ Πρωτοκορυφαῖος τῶν Ἀποστόλων τιμῶνται μεγάλως ἐν Ρώμῃ καὶ ἐν Κωνσταντινουπόλει. Ἡ ἐν ἀγάπῃ κοινωνία τῶν Ἐκκλησιῶν ἡμῶν καὶ ἡ φιλάνθρωπος αὐτῶν παρουσία ἐν τῷ κόσμῳ, τρέφεται ἀπὸ τὴν ἐν Χριστῷ μαρτυρίαν καὶ τὸ μαρτύριον τῶν ἁγίων ἱδρυτῶν των. Η Εκκλησία, ἡ σωτηριώδης κοινωνία Θεοῦ καὶ κόσμου, ἐκλήθη νὰ εἶναι ἡ "ὡραιοθεῖσα ἀγάπη", νὰ μεταμορφώνῃ τὸ παρὸν ὑπὸ τὸ φῶς τῆς Βασιλείας τῶν Ἐσχάτων. Μὲ αὐτὰς τὰς σκέψεις καὶ τὰ αἰσθήματα, χαιρετίζομεν τὴν παρουσίαν ὑμῶν ἐν τῷ πανηγυρίζοντι Φαναρίῳ. Ἀποστέλλομεν πρὸς τὸν ἀδελφὸν καὶ φίλον Πάπαν Φραγκῖσκον τὰς ἐγκαρδίους ἡμῶν εὐχὰς ἐπὶ τῇ ἐπερχομένῃ 80ῇ ἐπετείῳ τῶν γενεθλίων του, εὐχαριστοῦντες αὐτὸν ἅπαξ ἔτι διὰ τὴν ἀποστολὴν τῆς τιμίας Ἀντιπροσωπείας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρώμης εἰς τὴν Πόλιν τοῦ Κωνσταντίνου, καθὼς καὶ διὰ τὰς ἀδελφικὰς αὐτοῦ προσρήσεις ἐπὶ τῇ συμπληρώσει εἰκοσιπενταετοῦς Πατριαρχίας τῆς ἡμετέρας Μετριότητος εἰς τὸν Πάνσεπτον Θρόνον Ἀνδρέου τοῦ Πρωτοκλήτου, τοῦ "φωνήσαντος λαμπρῶς" τῷ Πέτρῳ: "Πέτρε ὁμαῖμον, εὑρήκαμεν τὸν Μεσσίαν, τὸν ἐν τῷ νόμῳ καί προφήταις κηρυχθέντα˙ δεῦρο κολληθῶμεν τῇ ὄντως ζωῇ" (Κανὼν δεύτερος εἰς τὸν Ἀπόστολον Ἀνδρέαν, ὠδὴ δ΄). Αὐτῶν τῶν ἁγίων αὐταδέλφων Ἀποστόλων αἱ πρεσβεῖαι καὶ ἱκεσίαι ἐνώπιον τοῦ Θρόνου τοῦ Θεοῦ εἴησαν ἐνίσχυσις καὶ στηριγμὸς ἡμῶν ἐν τῇ κοινῇ πορείᾳ μας πρὸς τὴν ἑνότητα, καὶ πρὸς τὴν ἑδραίωσιν τῆς εἰρήνης ἐν τῷ σημερινῷ τεταραγμένῳ κόσμῳ. Ἀμήν.

 ΤΟ ΕΙΔΑΜΕ ΣΤΟ: http://www.conpolis.eu/uploadedNewsletters/newsletter_oiomko__2017_01.pdf