Τό Φανάρι έταράχθη.
Ταραχή καί άντιδράσεις προκάλεσε στο Φανάρι ή θεάρεστη ένέργεια τοϋ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πειραιώς κ. Σεραφείμ νά άναγνωρίση τις κατά τά έτη 830 καί 1351 έν Κωνσταντινουπόλει συνελθοϋσες Συνόδους επί Μ. Φωτίου καί άγ. Γρηγορίου τοϋ Παλαμά άντιστοίχως ώς οικουμενικές, καί νά θέσπιση τόν ετήσιο πανηγυρικό εορτασμό τους στήν μητροπολιτική του περιφέρεια. Ή πρωτοβουλία αύτή τοϋ Πειραιώς θεωρήθηκε άντικανονική καί άντιλειτουργική καί ώς άπόπειρα ύπονομεύσεως τών σχέσεων τής 'Ορθοδόξου 'Εκκλησίας μέ τήν Ρώμη καί τερματισμού του θεολογικού διαλόγου μαζί της!
Στο πλαίσιο αύτής τής άντιδράσεως, ό έκτελών χρέη ύπερασπιστού τής οίκουμενιστικής πολιτικής τοϋ Φαναριού Μέγας Πρωτοπρεσβύτερος τού Οικουμενικού Θρόνου π. Γεώργιος Τσέτσης άνέλαβε νά έλέγξη μέ ειδική άνάλυσι τήν ένέργεια του Πειραιώς, κατηγορώντας αύτόν, ότι δέν είχε τό δικαίωμα «να θεσπίσει μίαν Εορτή γιά κάποιο γεγονός, πού άφορα σύμπασα τήν ανά τήν Οίκουμένην 'Ορθόδοξο Εκκλησία και όχι μόνο τήν επαρχία τήν οποίαν ποιμαίνει», καί ότι άποδεχόμενος καί χαρακτηρίζων ώς «οικουμενικές» τις δύο αύτές Συνόδους, άθετεί τήν 'Ομολογία Πίστεως, τήν όποία είχε άπαγγείλει τήν ήμέρα τής εις Έπίσκοπον χειροτονίας του, 'Ομολογία, διά τής όποιας διαβεβαίωσε, ότι άποδέχεται έπτά Οικουμενικές Συνόδους, δηλώνοντας συγχρόνως, ότι δέν προσθέτει, δέν αφαιρεί καί δέν μεταβάλει τίποτε άπό τά δόγματα καί τις Παραδόσεις τής 'Εκκλησίας!
Στό σοβαρώτατο αύτό κατηγορητήριο άπάντησε βεβαίως έπαρκώς ό «έτοιμος άεί προς άπολογίαν παντί τω αίτούντι αύτώ λόγον» έπίσκοπος. Ώς μέλη όμως τής 'Εκκλησίας έχομε καί έμείς γνώμη, τήν όποία και θά έκφράσουμε.
Κατά τήν γνώμη μας, λοιπόν, ή ενέργεια τού μητροπολίτου Πειραιώς δέν είνε καινοφανής, άλλά άπολύτως σύμφωνη μέ τήν Παράδοσι τής 'Εκκλησίας, ή όποία άδιαψευστως μαρτυρεί, ότι ό εορτασμός πολλών γεγονότων τής Χριστιανοσύνης (όπως είνε τά Θεοφάνεια, τά Χριστούγεννα και τό Πάσχα) πρώτα καθιερώθηκε άπό κάποιες Εκκλησίες σέ τοπικό επίπεδο και κατόπιν άπό τήν οικουμενική 'Εκκλησία σέ πανχριστιανικό έπίπεδο.
Οι μαθητές (πιστοί) τού Χριστού ώνομάστηκαν Χριστιανοί πρώτα στήν 'Αντιόχεια καϊ κατόπιν στόν ύπόλοιπο κόσμο (Πράξ. 11:26). Μήπως έπρεπε νά γίνη ιδιαιτέρα 'Αποστολική Σύνοδος γιά νά έγκρίνη τήν ονομασία;
Ή Ύψωσι τοϋ Τιμίου Σταυρού πρώτα έωρτάσθηκε στά 'Ιεροσόλυμα και στήν Κωνσταντίνούπολι και κατόπιν καθιερώθηκε παγκοσμίως. Θά μπορούσαμε νά άναφέρωμε και άλλα παραδείγματα.
Ή άναγνώρισι τών Η' καί Θ' Συνόδων ώς οικουμενικών καί ό εορτασμός τους άπό τήν Ί. Μητρόπολι Πειραιώς δέν ύποχρεώνουν καμμίαν άλλη 'Ορθόδοξη Εκκλησία νά τήν μιμηθή, δέν δημιουργούν τετελεσμένα γεγονότα, δέν συνιστούν παράβασι και Κανονική άταξία, άλλ' εκφράζουν τήν συνείδησι τοϋ πληρώματος τής Ιεράς αύτής Μητροπόλεως και όχι μόνο.
Συγχρόνως δημιουργούν καί ένα προηγούμενο, προερχόμενο άπό μία πολυπληθή Ί. Μητρόπολι, τό όποιο, σέ συνδυασμό μέ έμπεριστατωμένες μελέτες πολλών έπιφανών έκκλησιαστικών προσωπικοτήτων, πού συνηγορούν ύπέρ τής οικουμενικότητας τών δύο αύτών Συνόδων, συνιστά ανυπέρβλητο εμπόδιο σέ οποιαδήποτε Πανορθόδοξη Σύνοδο συνέλθη μελλοντικών και προβάλη τήν άξιωσι νά άναγνωρισθή ώς οικουμενική, αγνοώντας και περιφρονώντας τήν ιστορικώς καί θεολογικώς άνεγνωοισμένη άξια των Η' καί Θ' Συνόδων. Και αύτό τό γνωρίζουν οί οίκουμενιστές τού Φαναριού, γι' αύτό καί άντιδρούν.
Αρνούνται, λοιπόν, παπόφιλοι καί λατινόφρονες κληρικοί τού Οίκουμενικού Θρόνου τό δικαίωμα σ΄έναν όρθοδοξότατο καί άγωνιστή μητροπολίτη «νά θεσπίσει, μέ μίαν excathedra, Ποντιφίκειου τύπου, άπόφαση», όπως γράφουν, «τόν έορτασμό ένός Ιστορικού γεγονότος, πού αφορά σύμπασα τήν Μίαν,Άγίαν, Καθολικήν και Άποστολικήν Όρθόδοξον Έκκλησίαν» Έμείς όμως τούς έρωτούμε: Ή άλλαγή τού 'Ημερολογίου, πού άφοροϋσε σύμπασα τήν 'Ορθόδοξη 'Εκκλησία, έγινε Κανονικώ τω τρόπω και μέ Πανορθόδοξη ομοφωνία;
Ή αύθαίρετη καί μέ τυμπανοκρουσίες άρσι των άναθεμάτων κατά των Παπικών άπό τόν 'Αθήναγόρα τό 1965, γεγονός πανορθοδόξου ένδιαφέροντος καί έμβελείας, έγινε μήπως μέ άπόφασι Πανορθόδοξη καί μέ σεβασμό στον Συνοδικό θεσμό τής Εκκλησίας; Οί άντορθόδοξες καί προδοτικές Συμφωνίες με τούς άμετανοήτους Μονοφυσίτες καί Παπικούς στο Σαμπεζύ τό 1990 καί στό Μπάλαμαντ το 1893 άντιστοίχως, πού άφορούσαν καί αύτές σύμπασα τήν Όρθοδοξία, δέν ύπεγράφησαν καί αύτές άπό κάποιους "Ορθοδόξους επισκόπους, δίχως καμμία Πανορθόδοξη ένημέρωσι, έγκρισι καί άποδοχή;
Κόπτονται οί τού Φαναριού γιά τήν κανονικότητα τής πρωτοβουλίας τού μητροπολίτου Πειραιώς, ή όποία άλωστε εύχαρίστησε καί ικανοποίησε κάθε 'Ορθόδοξο Χριστιανό, πού άγαπά καί σέβεται τήν Ιερά Παράδοσι τής Εκκλησίας, ένώ άντιθέτως έπευλόγησαν τις προαναφερθείσες έπισκοπικές αύθαιρεσίες, πού συνετάραξαν τήν 'Εκκλησία, δημιούργησαν σχίσματα καί σκανδαλίζουν μέχρι σήμερα άναρίθμητες ψυχές! Μήπως στήν περίπτωσί τους έχει έφαρμογή ή παροιμία «δάσκαλε, πού δίδασκες καί νόμο δέν έκράτης»;
Έχετε έπτά Οικουμενικές Συνόδους. Έάν σας λείψη μία, δέν έχετε νά χάσετε πολλά πράγματα», είχε είπή κάποτε ό Κόπτης πατριάρχης Σενοϋντα Γ' στούς 'Ορθοδόξους εκπροσώπους, άναφερόμενος στην Δ' Οικουμενική Σύνοδο, τήν όποία μέχρι σήμερα οί Μονοφυσίτες άρνούνται νά άποδεχθούν. Παρά τό θράσος όμως των συνομιλητών μας, ό διάλογος συνεχίσθηκε καί κατέληξε στο συμπέρασμα, ότι Μονοφυσίτες καί 'Ορθόδοξοι είχαμε πάντοτε τήν αύτή Χριστολογική πίστι, άλλα άπλώς τήν διατυπώναμε μέ διαφορετικό τρόπο!
Τό ψευδέστατο αύτό συμπέρασμα, πού άκυρώνει το άλάθητο καί θέτει ύπό άμφισβήτησι τήν αύθεντία τών Οικουμενικών Συνόδων, αποδέχονται εύχαρίστως ό π. Γεώργιος Τσέτσης καί οί όμόφρονές του οίκουμενιστές, καί προωθούν δολίως καί άνευ Πανορθοδόξου άποφάσεως τήν ψευδοένωσι μέ τούς αιρετικούς καί άμετανοήτους Μονοφυσίτες στις έπαρχίες τού Οικουμενικού Θρόνου, παρά τήν σατανική εμμονή τών Άντιχαλκηδονίων που άπορρίπτουν άσυζητητί τέσσαρες Οικουμενικές Συνόδους τής 'Ορθοδοξίας! Ενόχλησε, όμως, τό Φανάρι ή άναγνώρισι καί ό έορτασμός τών Η' καί Θ' Συνόδων άπό μία 'Ορθόδοξη ιερά Μητρόπολι! Ή άτιμία τών Οικουμενικών Συνόδων έκ μέρους τών αιρετικών καί ή βλασφημία τοϋ Άγ. Πνεύματος, πού έπεστάτησε, φώτισε καί καθωδήγησε τις Συνόδους αύτές, δέν ταράσσει τούς Φαναριώτες. Τούς ταράσσει, όμως, ή έκ μέρους πιστών καί εύσεβών 'Ορθοδόξων Χριστιανών τιμή δύο άγίων Συνόδων καί οι προσπάθειές τους γιά τήν Πανορθόδοξη άναγνώρισί τους! "Ετσι άποδεικνύονται έχθροί καί πολέμιοι τών Οικουμενικών Συνόδων, φίλοι δέ καί συνεργάτες τών αιρετικών, τούς οποίους οί Σύνοδοι καταδικάζουν καί άναθεματίζουν! Κύριε, μή στήσης αύτοίς τήν άμαρτίαν ταύτην.
Περιοδικό “Ο ΣΤΑΥΡΟΣ”
