Ἐπιστολή πρός τούς Ἑβραίους τούς ἀρνουμένους ὅτι σταύρωσαν τόν Ἰησοῦ Χριστό μας
Δημητσάνα-Μεγαλόπολη, Κυριακή 27 Ἀπριλίου 2014
ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟ ΕΓΚΥΚΛΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ
Ἀδελφοί χριστιανοί,
1. Χθές, προχθές, μοῦ εἶπαν γιά ἕνα ραββῖνο Ἑβραῖο πού λέει καί πολυ-λέει ὅτι δέν εὐθύνονται οἱ Ἑβραῖοι γιά τήν Σταύρωση τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ καί ρίχνει τήν ὅλη εὐθύνη γιά τήν πράξη αὐτή στούς Ρωμαίους. Γιά τήν βεβαιότητα τοῦ πράγματος ζήτησα νά ἀκούσω καί ἐγώ τήν ὁμιλία του. Ἀπό τήν ὁμιλία του προσωπικά μοῦ ἔκανε καλή ἐντύπωση ἡ προσπάθειά του νά ἀπαλλάξει τό ἑβραϊκό ἔθνος του ἀπό τήν κατηγορία ὅτι βαρύνεται γιά τήν σταύρωση τοῦ Χριστοῦ, γιατί μέ αὐτό δηλώνει ὅτι τό θεωρεῖ ὡς μεγάλο κακό αὐτό πού ἔγινε.
Τό κακό δηλαδή νά καταδικασθεῖ σέ θάνατο ὁ ἀθῶος Ἰησοῦς Χριστός. Καί δέν θέλει λοιπόν νά βαρύνεται καί νά κακολογεῖται τό ἔθνος του μέ μία τέτοια βαρειά κατηγορία. Πραγματικά, ὁ ὁμιλητής μέ ὅσα λέγει καί μέ τόν τρόπο πού τά λέγει φανερώνει ὅτι ἀγαπάει πολύ τό ἔθνος του, τό ἑβραϊκό ἔθνος, γι᾽ αὐτό καί προσπαθεῖ, χωρίς ὅμως νά τό ἐπιτυγχάνει, νά ἀποδείξει ὅτι ὁ ἑβραϊκός λαός δέν ἔχει καθόλου σχέση μέ τήν σταύρωση τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Δέν ἔχουν ὅμως ἔτσι τά πράγματα, γιατί, ὅπως τό λέγουν καθαρά τά Εὐαγγέλια, στά ὁποῖα καταφεύγει συχνά ὁ ὁμιλητής, ὁ ἑβραϊκός λαός ἦταν πού φώναζε καί ἀπαιτοῦσε ἀπό τόν Ρωμαῖο ἡγεμόνα νά σταυρωθεῖ ὁ Ἰησοῦς καί νά ἐλευθερωθεῖ ὁ Βαραββᾶς. Ὁ Πιλᾶτος ἐπανειλημμένως ἔκανε τήν προσπάθεια, μέ τήν συγκινητική μάλιστα ἀνάμειξη τῆς γυναίκας του, νά μήν καταδικάσει τόν Ἰησοῦ, γιατί διεπίστωσε τήν ἀθωότητά του, ἀλλά οἱ Ἑβραῖοι ἐπίμονα καί ἔντονα ἀπαιτοῦσαν τήν σταυρική καταδίκη του. Καί μάλιστα ἀπείλησαν τόν Πιλᾶτο ὅτι ἄν δέν τόν καταδικάσει, θά τόν ἀναφέρουν στόν Καίσαρα, γιατί ὁ καταδικαζόμενος εἶπε τόν ἑαυτό του γιά «βασιλέα». Καί «πᾶς ὁ βασιλέα ἑαυτόν ποιῶν – εἶπαν – ἀντιλέγει τῷ Καίσαρι» (Ἰωάν. 19,12). Μάλιστα τόσο πεισματικοί ἦταν οἱ Ἑβραῖοι στήν ἀπαίτησή τους πρός τόν Πιλᾶτο γιά τήν σταύρωση τοῦ Χριστοῦ, ὥστε, στόν δισταγμό τοῦ Πιλάτου ὅτι ὁ δικαζόμενος εἶναι ἀθῶος καί θά συμβεῖ κακό, ἄν καταδικαστεῖ, οἱ Ἑβραῖοι πῆραν πάνω τους τήν εὐθύνη καί εἶπαν: «Τό αἷμα του σέ μᾶς καί στά παιδιά μας» (Ματθ. 27,25). Φαίνεται λοιπόν καθαρά καί πεντακάθαρα ἀπό τά κείμενα τῶν ἱερῶν Εὐαγγελίων, τά ὁποῖα, ὅπως φαίνεται, ἔχει πολύ καλά ὑπ᾽ ὄψιν ὁ ὁμιλητής, ὅτι οἱ Ἑβραῖοι, οἱ ὁμοεθνεῖς τοῦ ὁμιλητοῦ, ὑπῆρξαν οἱ σταυρωτές τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.
2. Ἐπαναλαμβάνω ὅτι προσωπικά μοῦ ἄρεσε ἡ ἀγωνία τοῦ ὁμιλητοῦ νά μή βαρύνεται τό ἔθνος του γιά τήν καταδίκη τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, γιατί αὐτό τό θεωρεῖ μεγάλη προσβολή καί μεγάλο κακό γιά τούς ὁμοεθνεῖς του. Γι᾽ αὐτό καί δέν σταματᾶ μέχρις ἐδῶ τό λόγο του, ἀλλά, ἐπειδή τόν πιέζει ἡ ἀλήθεια τῶν κειμένων, κάνει μιά ὑποχώρηση καί λέγει: Ἔστω ὅτι τόν ἐσταύρωσαν οἱ Ἑβραῖοι τόν Χριστό ἀπαιτώντας ἀπό τόν Πιλᾶτο τήν καταδίκη του. Ἀλλά αὐτοί οἱ Ἑβραῖοι – λέγει – ἦταν μία μικρά, μία ἐλαχίστη μερίδα τοῦ Ἑβραϊκοῦ λαοῦ καί δέν ἐκπροσωποῦσαν αὐτοί ὅλο τόν Ἑβραϊκό λαό. Καί πάλι μέ τό νέο του ἐπιχείρημα προδίδει ὁ ὁμιλητής τήν ἀγωνία του νά μή στιγματίζεται ὁ λαός του μέ τό κακό τῆς σταυρώσεως τοῦ ἀθώου Ἰησοῦ Χριστοῦ. Τό ἐπιχείρημά του ὅμως δέν εἶναι καθόλου ἐπιστημονικό. Γιατί ὁ καιρός πού ἔγινε ἡ καταδίκη τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἦταν τό Πάσχα τῶν Ἑβραίων. Καί ὅπως γνωρίζει ὁ ἴδιος καί ξέρουμε ὅλοι ἀπό τήν Παλαιά Διαθήκη, κατά τίς τρεῖς μεγάλες Ἑβραϊκές ἑορτές, τῆς Σκηνοπηγίας, τοῦ Πάσχα καί τῆς Πεντηκοστῆς, συγκεντρώνονταν στά Ἰεροσόλυμα ὅλοι οἱ ἀπανταχοῦ τῆς γῆς Ἑβραῖοι γιά νά ἑορτάσουν στόν ἐκεῖ μοναδικό Ναό τους τίς ἑορτές αὐτές. Μάλιστα, ὅταν δέν μποροῦσαν νά παρευρίσκονται καί στίς τρεῖς ἑορτές, ὁπωσδήποτε τήν ἑορτή τοῦ Πάσχα τό θεωροῦσαν ἱερή ὑποχρέωση καί ἐπιτακτική τους ἀνάγκη νά εἶναι στά Ἰεροσόλυμα. Ἄρα, κατά τήν καταδίκη τοῦ Χριστοῦ δέν ἦταν στά Ἰεροσόλυμα οἱ λίγοι μόνο ἐκεῖ μόνιμοι Ἰουδαῖοι κάτοικοι, ἀλλά, γιά τήν ἑορτή τοῦ Πάσχα, εἶχε συντρέξει στήν πόλη πλῆθος Ἰουδαίων. Οἱ ἱστορικοί ὑπολογίζουν ὅτι τήν ἑορτή τοῦ Πάσχα συγκεντώνονταν στά Ἰεροσόλυμα ἕνα ἑκατομμύριο Ἑβραῖοι! Ἔπειτα, τό Ἑβραϊκό Συνέδριο («Σανχεντρίν»), τό ὁποῖο ἐπανειλημμένως μνημονεύει ὁ ραββῖνος ὁμιλητής, ἐθεωρεῖτο ἀπό ὅλους τούς Ἑβραίους αὐθεντία καί γι᾽ αὐτό οἱ ἀποφάσεις του ἐξέφραζαν τήν γνώμη ὅλου τοῦ ἰουδαϊκοῦ λαοῦ.
3. Καί ἕνα ἄλλο θέλουμε νά ποῦμε στόν ὁμιλητή καί νά τελειώσουμε τόν λόγο: Ἐάν τό σύνολο καί τό πλῆθος τῶν Ἑβραίων διαφωνοῦσε μέ τήν ἀπόφαση τῆς σταυρικῆς καταδίκης τοῦ Χριστοῦ ἀπό τούς Ἑβραίους τῆς Ἰερουσαλήμ, θά ἔπρεπε στήν συνέχεια τῶν ἐτῶν νά ἔχουμε μία ἐπίσημη δήλωσή τους ὅτι διαφωνοῦν πρός τήν καταδίκη τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ καί νά ἐκφράσουν τήν διαφωνία τους αὐτή μέ τό νά τόν πιστεύσουν ὡς τόν πραγματικό Μεσσία, ὡς τόν ἀληθινό Υἱό τοῦ Θεοῦ. Δέν ἔχουμε ὅμως τέτοια ὡραία δήλωση καί τέτοιο ὡραῖο φαινόμενο, πλήν βεβαίως τῶν ἐξ Ἰουδαίων χριστιανῶν, γιά τούς ὁποίους διαβάζουμε στά ἱερά κείμενα τῆς Καινῆς Διαθήκης. Μάλιστα ἐκφράζουμε καί τήν λύπη μας γιά τόν ἴδιο Ἑβραῖο ραββῖνο ὁμιλητή, γιατί τόν Ἰησοῦ μας δέν τόν δέχεται ὡς πραγματικό Μεσσία, ἀλλά ὡς ἕνα κοινό ἄνθρωπο πού ἦρθε κι αὐτός νά κάνει μία ὁμαδούλα. Καί ἐδῶ τοῦ σημειώνουμε τήν ἀντίφασή του: Ἀν ὁ γιά μᾶς Κύριος Ἰησοῦς Χριστός εἶναι γι᾽ αὐτόν ἕνας ψευδομεσσίας πρός τί ἡ τόση του ἀγωνία στήν ὁμιλία του, νά ἀποσύρει ἀπό τούς Ἑβραίους τήν κατηγορία γιά τήν σταυρική του καταδίκη; Καί μία ἄλλη ἀντίφαση θέλουμε νά σημειώσουμε στόν ὁμιλητή, στήν ὁποία θέλουμε καί νά μᾶς ἀπαντήσει. Στήν ὁμιλία του ἀναφέρεται συχνά στήν Παλαιά Διαθήκη. Τό ἱερό αὐτό βιβλίο ἐμεῖς τό λέμε «Παλαιά Διαθήκη», γιατί δεχόμαστε τόν Ἰησοῦ Χριστό ὡς τόν πραγματικό Μεσσία καί ὅτι τά λόγια Του καί τά λόγια τῶν μαθητῶν Του συνιστοῦν τήν «Καινή Διαθήκη». Τήν Παλαιά δηλαδή Διαθήκη τήν ὀνομάζουμε ἔτσι, γιατί τήν ἀντιπαραθέτουμε πρός τήν ὑπάρχουσα Καινή Διαθήκη. Γιά τόν ραββῖνο ὁμιλητή, πού δέν δέχεται τόν Ἰησοῦ μας γιά πραγματικό Μεσσία, ποιά εἶναι γι᾽ αὐτόν ἡ Καινή Διαθήκη, ὥστε νά ὁμιλεῖ γιά «Παλαιά»;
Τέλος πάντων, ἀδελφοί μου χριστιανοί, ὅπως μοῦ φαίνεται καί ὅπως μοῦ εἶπαν καί ἄλλοι, ὅπως ἔχουμε πρόβλημα μέ τούς Παπικούς καί τούς Οἰκουμενιστές, γρήγορα θά ἔχουμε πρόβλημα καί μέ τούς Ἰουδαίους καί τούς Ἰουδαϊστές. Πολλά φίδια ζώνουν τήν πίστη μας! Ἀλλά δέν θά ἐκλείψουν οἱ μαχητές, οἱ στρατιῶτες τῆς Ὀρθοδοξίας. Ὄχι, νά μήν ἐκλείψουν, Χριστέ καί Παναγία μας!
† Ὁ Μητροπολίτης Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως Ἰερεμίας
