(Ὅποιος δέχεται τούς
αἱρετικούς, δέχεται τόν διάβολο)
Γράφει ὁ Φώτης Μιχαήλ, ἰατρός
Τόν
τελευταῖο καιρό, δέν περνάει οὔτε μέρα σχεδόν, πού νά μή δημοσιεύεται τοὐλάχιστον
μία συνάντηση Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιαστικῶν ἀξιωματούχων μέ ἀντίστοιχους αἱρετικούς
‘’συναδέλφους’’ τους!
Καί δέν φτάνουν οἱ αἴθουσες
συνεδριάσεων καί τά χαλαρά τραπεζώματα γιά δαῦτες τίς δημοσιοσχετίστικες
συναντήσεις, ἀλλά καταλήγουμε δυστυχῶς καί μέσα στίς ἁγιασμένες μας ἐκκλησιές,
νά προσευχόμαστε παρέα μαζί τους! Μέ ποιούς; Μέ τούς αἱρετικούς!
Καί τούς βάζουμε μάλιστα στό κέντρο
τῆς ἐκκλησιᾶς μας, δίπλα καί ἀπέναντι ἀπό τό Δεσποτικό, σέ πολυτελεῖς
πολυθρόνες καί θρόνους περικαλεῖς καί ὑψηλούς!
Καί, ὧ τῆς
ὕβρεως καί τῆς παρανομίας: Γίνεται ἡ Μεγάλη Εἴσοδος, περνᾶνε ἀπό μπροστά τους
(μπροστά ἀπό τούς αἱρετικούς)τά Τίμια Δῶρα καί κανένας, μά κανένας ἀπό τούς
δικούς μας παρισταμένους ἐκκλησιαστικούς ἀξιωματούχους δέν βγάζει ἄχνα
διαμαρτυρίας!
Μήπως δέν ἐκφωνήθηκε τό ‘’τάς
θύρας, τάς θύρας ἐν σοφίᾳ πρόσχωμεν’’; Μήπως ἔπαψε στίς ἡμέρες μας νά ἰσχύει ἡ ἱερά
αὐτή προτροπή γιά ἀπομάκρυνση τῶν μή μυημένων ἀπό τόν χῶρο τῆς Θείας Λατρείας; Ἀπό
ποῦ λάβαμε τό δικαίωμα νά κουβαλᾶμε μέσα στήν Θεία Λειτουργία γνωστούς ἀμετανόητους
αἱρετικούς καί αἱρεσιάρχες;
Εἶναι ἤ δέν εἶναι, οἱ παπικοί καί οἱ
προτεστάντες -οἱ guest
star τῶν ἱερῶν
μας πανηγύρεων- σέ Φανάρι, Ἀθῆνα, Κολυμπάρι καί Ὁμογένεια, ἀμετανόητοι αἱρετικοί;
Τί λένε οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας
μας γιά τίς περιπτώσεις αὐτές;
Τί προβλέπεται ἀπό τούς Ἱερούς μας Κανόνες;
Τί γράφει τό Ἱερό μας Εὐαγγέλιο; Οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι τί μᾶς ἔχουν διδάξει πάνω στό
θέμα αὐτό;
Εἶναι νά ἀναρρωτιέται
κανείς: Στίς ἡμέρες μας, πού οἱ περισσότεροι τῶν ἱερωμένων μας εἶναι κάτοχοι
τίτλων πανεπιστημιακῶν σχολῶν, πῶς νά ἀποδώσεις αὐτή τήν κατ’ ἐξακολούθηση ἐκκλησιολογική
καί δογματική ἐνδοτικότητα, ἁπλά καί μόνον στήν ἄγνοια; Φαίνεται, ὅτι στήν
πραγματικότητα συμβαίνει κάτι ἄλλο καί μάλιστα πολύ πιό βαρύ.
Καί ἐπί τοῦ
προκειμένου, ὁ παρακάτω σχετικός λόγος τοῦ μεγάλου Πατρός τῆς Ἐκκλησίας μας, τοῦ
Ἁγίου Μαξίμου τοῦ Ὁμολογητοῦ, ἔρχεται νά βεβαιώσει γιά πολλοστή φορά, ὅτι ὄντως
κάτι ἄλλο συμβαίνει, τό ὁποῖο σχετίζεται ὅχι βεβαίως μέ τήν ἄγνοια, ἀλλά μέ τήν
περιφρόνηση τῶν Ἁγίων μας Πατέρων καί τῆς Ἱερᾶς μας Παραδόσεως. Καί τοῦτο, διότι
οἱ ἀσφαλεῖς γνώμονες καί κανονάρχες τῆς Πίστεώς μας, δηλαδή οἱ Ἅγιοι, εἶναι
πάντοτε διαθέσιμοι, εὐκόλως προσβάσιμοι καί πάντοτε σαφεῖς καί ἐπίκαιροι. Γι’ αὐτό
καί ἡ εὐθύνη μας ἀπέναντι στήν ζωή καί τό δόγμα τῆς πολυτίμητης Ὀρθοδοξίας μας
εἶναι μοναδική καί παμμέγιστη.
Γράφει
ὁ Ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής:
‘’Ψευδαποστόλους
δέ, καί ψευδοπροφήτας, καί ψευδοδιδασκάλους μόνους νοῶ τούς αἱρετικούς. Ὧν οἱ
λόγοι καί οἱ λογισμοί διεστραμμένοι εἰσίν’’.(*)
Δηλαδή: Ψευδαποστόλους καί ψευδοπροφῆτες καί ψευδοδιδασκάλους θεωρῶ μόνο τούς αἱρετικούς.
Τῶν ὁποίων οἱ λόγοι καί οἱ λογισμοί εἶναι διεστραμμένοι.
‘’Ὥσπερ
οὖν ὁ τούς ἀληθεῖς ἀποστόλους, καί προφήτας, καί διδασκάλους δεχόμενος, Θεόν
δέχεται, οὕτως καί ὁ τούς ψευδαποστόλους, καί ψευδοπροφήτας, καί
ψευδοδιδασκάλους δεχόμενος, τόν διάβολον δέχεται’’.(*)
Ὅπως,
λοιπόν, αὐτός πού δέχεται τούς πραγματικούς Ἀποστόλους καί Προφῆτες καί
Διδασκάλους, δέχεται τόν Θεό, ἔτσι καί ὅποιος δέχεται τούς ψευδαποστόλους καί
ψευδοπροφῆτες καί ψευδοδιδασκάλους, δέχεται τόν διάβολο.
_________________________________________________________________
(*) (Περί τῶν πραχθέντων ἐν Βιζύῃ..., ΕΠΕ 15Γ,25. PG 90, 144-145)
ΜΑΞΙΜΙΑΝΟΝ ΤΑΜΕΙΟΝ, Βενεδίκτου Ἱερομονάχου Ἁγιορείτου,
τόμος Α’, σελ. 157.
