Γεώργιος Μηλιώτης, εκπαιδευτικός.
Με το θόρυβο για τα Θρησκευτικά και το απαράδεκτο από κάθε άποψη περιεχόμενό τους συνεχώς να μεγαλώνει, κάποιοι έβγαλαν φωνή. Γονείς, θεολόγοι και πολλοί εκπαιδευτικοί αντέδρασαν, διαμαρτυρήθηκαν, παρακίνησαν και άλλους. Κατάλαβαν πια ότι ο πόλεμος έχει ξεκινήσει προ πολλού. Και δεν είναι αόρατος. Ότι ο εχθρός είναι αμείλικτος. Ότι δεν μπορεί κανείς - ειδικά αυτή την ώρα - να μείνει απαθής και αμέτοχος. Ότι επιβάλλεται η ενεργοποίηση όλων. Ότι η σιωπή είναι συνενοχή.
Κάποιοι άλλοι όμως, ειδικά αυτή την ώρα, σώπασαν. Δεν είπαν το παραμικρό, δεν έγραψαν ούτε μια γραμμή. Δεν εξέφρασαν καμία ανησυχία. Κι όμως, είναι αυτοί που όλο το προηγούμενο διάστημα, επί σειρά ετών, μιλούσαν. Για όλους και για όλα. Είναι αυτοί που είχαν άποψη και το θάρρος να την εκφράσουν σε ραδιόφωνα, εφημερίδες και διαδίκτυο και τηλεοράσεις, ευκαίρως - ακαίρως. Και το έκαναν κατά κόρον.
Είναι αυτοί που “έβγαλαν την αλεπού στο παζάρι” και που συναίνεσαν στη μετατροπή των ορθόδοξων θεολογικών Σχολών σε εργαστήρια παραγωγής μουφτήδων. Είναι αυτοί που έβαλαν στο περιθώριο την Αλήθεια, που θεολογούν μεταπατερικά, που φιλοσοφούν θεολογώντας. Είναι όλοι αυτοί που έκρυψαν πίσω από την ακαδημαϊκή τους τήβεννο ή τον επισκοπικό τους μανδύα όλη την πνευματική τους γύμνια, και πίσω από την ακατάσχετη αρθρογραφία τους την απουσία κάθε ορθοδόξου βιώματος. Είναι αυτοί - οι χρήσιμοι του συστήματος - που ακόμη και σήμερα κάνουν λόγο για αγάπη κι όμως ξέρουν να αγαπούν μόνο τον εαυτό τους κι όσους τους υπηρετούν ή τους γλείφουν, που βαυκαλίζονται με όσα οι ίδιοι λένε και επαίρονται για τις επιστημονικές τους περγαμηνές αντιμετωπίζοντας αυτούς που δεν ακολουθούν τη δική τους potically correct γραμμή ως ανάξιους μωρούς.
Είναι αυτοί που εν πολλοίς οδήγησαν την κατάσταση στο σημερινό τραγικό αδιέξοδο. Όλοι αυτοί που χρόνια τώρα συναγελάζονται με αιρετικούς και αλλόδοξους, που συμμετέχουν σε συνέδρια - των ανόμων, που ζουν σαν άλλοι κοσμοπολίτες μεταξύ αιθουσών αναμονής, αεροδιαδρόμων και πεντάστερων ξενοδοχείων. Είναι η πλειάδα των Καθηγητάδων μας, των διανοουμένων, των παρα-σκεπτόμενων και παρα-μορφωμένων ηγητόρων του Έθνους. Είναι αυτοί που δημιούργησαν τη Ραβένα και το Πόρτο Αλέγκρε, αυτοί που εμπνεύστηκαν το Κολυμπάρι. Είναι όλοι αυτοί που εν μιά νυκτί έσβησαν την ιστορία και την παράδοσή μας και έσπευσαν να χειροφιλήσουν τον “πεφιλημένο εκ δύσεως αδελφό”, που συμπροσευχήθηκαν, συνέφαγαν και συναναστράφηκαν μαζί του. Όλοι αυτοί που μοιράζουν “ιερά Κοράνια”, που συμμετέχουν σε πάσης φύσεως “επικλήσεις του θείου” από κοινού με παπικούς, μονοφυσίτες - αδελφοί και αυτοί - προτεστάντες, καλβινιστές, λουθηρανούς, αντβεντιστές, αγγλικανούς, σουνίτες, σιίτες, αλεβίτες, βουδιστές, ινδοϊστές, παγανιστές και το κακό συναπάντεμα.
Είναι αυτοί που μέχρι προ ολίγου καιρού δεν άφηναν μικρόφωνο για μικρόφωνο και άμβωνα για άμβωνα. Αυτοί που άφησαν ακατήχητο το λαό, σκεπάρια σαν κι εκείνους, και κατάντησαν προτεσταντικό κακέκτυπο την πίστη μας. Αυτοί που οδήγησαν το λαό να μην ξέρει τι πιστεύει. Ούτε να σέβεται, ούτε να μετανοεί, ούτε να προσεύχεται. Ούτε να σταυροκοπιέται…
Αυτοί είναι, οι ρήτορες άλλων εποχών, οι μουγγοί των ημερών μας. Και από τώρα και στο εξής, θα δρέπουν τους “καρπούς” των κόπων τους.
Δόξα τω Θεώ που υπάρχουν και κάποιοι που μιλούν.
