«Ἕν ἐστιν ἔγκλημα νῦν σφοδρῶς ἐκδικούμενον, ἡ ἀκριβὴς τήρησις τῶν πατρικῶν παραδόσεων...». Μέγας Βασίλειος.

 

Γράφει ο π. Φώτιος Βεζύνιας.

 

  Βέβαια ισχύει ή θάπρεπε να ισχύει για όλους μας η ρήση του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, «Δόξα τω Αγίω Τριαδικώ Θεώ, πάντων ένεκεν». Αισθανόμαστε προς Εκείνον μόνο ευγνωμοσύνη, αφού εκτός των απείρων άλλων που έκανε για μας, επέβλεψε και επί της Εκκλησίας Του, και έδωκε τους Αγίους Αποστόλους και Πατέρες, ώστε τα κείμενα που μας παραδόθηκαν ως παρακαταθήκη, από εκείνους, να αποτελούν για την πορεία της Εκκλησίας, άρα και για εμάς, φάρους και πυξίδες.

    Θα   επιχειρήσουμε     σ’ αυτό το φτωχό άρθρο, μία παράθεση ή αν   θέλετε       αντι-παράθεση της ΑΛΗΘΕΙΑΣ προς την ΑΛΗΘΕΙΑ.

    Είναι γνωστό ότι η πρώτη εν Νικαία της Βιθυνίας, Οικουμενική Σύνοδος του 325 μ.Χ. καταδίκασε τον Άρειο και την Αίρεση του Αρειανισμού. Παρόλη όμως την καταδίκη, το 370 μ.Χ. που ο Μέγας Βασίλειος γίνεται επίσκοπος Καισαρείας, βρίσκεται αντιμέτωπος με την φοβερή παρουσία του αιρετικού αυτοκράτορα Ουάλη, και γίνεται Ομολογητής της Ορθοδόξου Πίστεως προς αυτόν και τους υπόλοιπους αιρετικούς.

     Ο Μέγας Άγιος Βασίλειος, στην επιστολή «ΠΡΟΣ ΙΤΑΛΟΥΣ ΚΑΙ ΓΑΛΛΟΥΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥΣ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΣ ΚΑΙ ΣΥΓΧΥΣΕΩΣ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ.», σαφώς εκφράζει την θλίψη του, και την θλίψη της Εκκλησίας, από την τότε αίρεση και τους τότε αιρετικούς άρχοντες, και της πολιτείας και της Εκκλησίας. Πρέπει όμως να μην ξεχνάμε ότι αυτό που περιγράφεται από τον Μέγα Βασίλειο είναι μία κατάσταση που δημιουργείται μέσα στην κοινωνία της Εκκλησίας με «ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΜΕΝΗ ΤΗΝ ΑΙΡΕΣΗ ΤΟΥ ΑΡΕΙΑΝΙΣΜΟΥ» από τη πρώτη Οικουμενική Σύνοδο.

     Πέρασαν αιώνες. Πολλές αιρέσεις, πολλά σχίσματα, αμέτρητες οι φουρτούνες που πέρασε και περνά η Εκκλησία. Μία νεοφανής αίρεση αρχίζει να διαφαίνεται στον ορίζοντα, στις αρχές του 20^ου αιώνα. Σύμφωνα με τα όσα μας παραδίδει ένας σύγχρονος Άγιος Πατέρας, ο Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς, είναι η παναίρεση του ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ. Γιατί όμως παναίρεση; Γιατί εμπεριέχει μέσα της, όλες τις αιρέσεις των 2000 ετών πορείας της Εκκλησίας. Ο οικουμενισμός, αυτή είναι η αλήθεια και ας μην την δέχονται οι αιρετικοί οικουμενιστές, εμπεριέχει και τον Αρειανισμό.  Ερχόμαστε λοιπόν στο σωτήριο έτος 2016 μ.Χ. Το έτος αυτό συνέρχεται στην Κρήτη μία Αγία και Μεγάλη Πανορθόδοξη Σύνοδος. Η Σύνοδος αυτή οργανώνεται, συγκαλείται και αποφασίζει, σύμφωνα με τις διαπιστώσεις και Ιεραρχών και αυτοκέφαλων Εκκλησιών και θεολόγων, κατά τρόπον «ιδιόμορφον». Δεν θα εισέλθουμε σε λεπτομέρειες. Αποφασίζει λοιπόν  και «θεσμοθετεί, την αίρεση του οικουμενισμού», σε βαθύ επίπεδο εισχώρησης στα της Εκκλησίας. Άρα κατ’ αντιστοιχία θα μπορούσαμε να κάνουμε την διαπίστωση ότι από τον Ιούνιο του 2016 η κατάσταση που δημιουργείται μέσα στην κοινωνία της Εκκλησίας, δημιουργείται με «ΘΕΣΜΟΘΕΤΗΜΕΝΗ ΤΗΝ ΑΙΡΕΣΗ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ» από την εν Κρήτη Πανορθόδοξο Σύνοδο.

Να λοιπόν οι δύο Αλήθειες. Η Αλήθεια της εποχής του Μεγάλου Βασιλείου και η Αλήθεια  του Ιουνίου του 2016 μ.Χ.

  Ας έλθουμε τώρα και πάλι στην ανωτέρω επιστολή του Μεγάλου Βασιλείου, «ΠΡΟΣ ΙΤΑΛΟΥΣ ΚΑΙ ΓΑΛΛΟΥΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥΣ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΣ ΚΑΙ ΣΥΓΧΥΣΕΩΣ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ»

    Λέγει ο Μέγας Βασίλειος στην επιστολή του μεταξύ των άλλων…   «…Διωγμὸς κατείληφεν ἡμᾶς, ἀδελφοὶ τιμιώτατοι, καὶ διωγμῶν ὁ βαρύτατος. Διώκονται γὰρ ποιμένες, ἵνα διασκορπισθῶσι τὰ ποίμνια. Καὶ τὸ βαρύτατον, ὅτι οἱ μὲν κακούμενοι ἐν πληροφορίᾳ μαρτυρίου τὰ πάθη δέχονται, οἱ δὲ λαοὶ οὐκ ἐν μαρτύρων τάξει τοὺς ἀθλητὰς θεραπεύουσι διὰ τὸ Χριστιανῶν ὄνομα τοῖς διώκουσι περικεῖσθαι. Ἕν ἐστιν ἔγκλημα νῦν σφοδρῶς ἐκδικούμενον, ἡ ἀκριβὴς τήρησις τῶν πατρικῶν παραδόσεων...». (Σε ελεύθερη μετάφραση)

«…Αδελφοί τιμιώτατοι, μας κατέλαβε διωγμός, και μάλιστα εξ όλων των διωγμών ο βαρύτερος. Διότι διώκονται οι ποιμένες, έτσι ώστε να διασκορπισθούν τα ποίμνια. Και το πιο βαρύ είναι ότι αυτοί που δέχονται το κακό το δέχονται με μορφή μαρτυρίου, οι λαοί όμως δεν τους κατατάσσουν στην τάξη των μαρτύρων, γιατί και οι διώκτες έχουν το όνομα του Χριστιανού. Ένα είναι το έγκλημα το οποίο τιμωρείται από τους διώκτες, η με ακρίβεια τήρηση των πατρικών παραδόσεων...».

Μήπως πρέπει να αρχίσουμε να ανησυχούμε, και μάλλον είναι αργά, ότι όλα τα παραπάνω συμβαίνουν και σήμερα… Συνεχίζει ο Άγιος…

 «…Νῦν δὲ φοβούμεθα μή ποτε αὐξανόμενον τὸ κακόν, ὥσπερ τις φλὸξ διὰ τῆς καιομένης ὕλης βαδίζουσα, ἐπειδὰν καταναλώσῃ τὰ πλησίον, ἅψηται καὶ τῶν πόρρω. Ἐπινέμεται γὰρ τὸ κακὸν τῆς αἱρέσεως, καὶ δέος ἐστὶ μὴ τὰς ἡμετέρας Ἐκκλησίας καταφαγοῦσα ἕρψῃ λοιπὸν καὶ ἐπὶ τὸ ὑγιαῖνον μέρος…..(Σε ελεύθερη μετάφραση).

«…Τώρα λοιπόν φοβούμαστε μην τυχόν με την αύξησή του το κακό της αιρέσεως, σαν την φλόγα που προχωρά μέσω της καιόμενης ύλης αφού καταστρέψει τα κοντινά, ακουμπήσει και κατακάψει και τα μακρινά. Διότι διασκορπίζεται το κακό της αιρέσεως και υπάρχει φόβος μη τυχόν αφού καταφάει τις δικές μας Εκκλησίες, προχωρήσει και προς το υγειές μέρος της Εκκλησίας…»    

Ο Άγιος επισημαίνει και φοβάται για τις επιπτώσεις της αιρέσεως…μιας αιρέσεως καταδικασμένης. Εμείς σήμερα άραγε κρατάμε την σωστή στάση απέναντι στην «αίρεση-θεσμό» που επικράτησε διά της Συνόδου  της Κρήτης;  Και συνεχίζει ο Άγιος…

«..Οὐχ ὑπὲρ χρημάτων, οὐχ ὑπὲρ δόξης, οὐχ ὑπὲρ ἄλλου τινὸς τῶν προσκαίρων πολεμούμεθα, ἀλλ' ὑπὲρ τοῦ κοινοῦ κτήματος, τοῦ πατρικοῦ θησαυροῦ τῆς ὑγιαινούσης πίστεως ἑστήκαμεν ἀγωνιζόμενοι..»(Σε ελεύθερη μετάφραση).

 «..Όχι για χρήματα, ούτε για δόξα, ούτε για άλλο κάτι πρόσκαιρο μας πολεμούν, αλλά επειδή μείναμε αγωνιζόμενοι υπέρ του κοινού πατρικού θησαυρού της Ορθοδόξου πίστεως…»

Αλήθεια είναι κάποιος εκ των κρατούντων που νομίζει ότι δεν συμβαίνει το ίδιο και για τους διωκομένους σήμερα λόγω αντίδρασης στον δογματικό βιασμό που επιχειρείται στην Κρήτη; Και συνεχίζει ο Άγιος με τις περεταίρω κακές επιπτώσεις της επίδρασης της αιρέσεως…

«….Παρασύρονται τῶν ἀκεραιοτέρων αἱ ἀκοαί· εἰς συνήθειαν λοιπὸν ἦλθον τῆς αἱρετικῆς δυσσεβείας. Συνεκτρέφεται τὰ νήπια τῆς Ἐκκλησίας τοῖς λόγοις τῆς ἀσεβείας. Τί γὰρ καὶ ποιήσωσι; Βαπτίσματα παρ' ἐκείνων, προπομπαὶ τῶν ἐξοδευόντων, ἐπισκέψεις τῶν ἀσθενούντων, παράκλησις τῶν λυπουμένων, βοήθεια τῶν καταπονουμένων, ἀντιλήψεις παντοδαπαί, μυστηρίων κοινωνίαι· ἃ πάντα δι' ἐκείνων ἐπιτελούμενα σύνδεσμος γίνεται τοῖς λαοῖς τῆς πρὸς αὐτοὺς ὁμονοίας· ὥστε μικροῦ χρόνου προελθόντος, μηδ' εἰ γένοιτό τις ἄδεια, ἐλπίδα λοιπὸν εἶναι τοὺς ὑπὸ τῆς χρονίας ἀπάτης κατασχεθέντας πάλιν πρὸς τὴν ἐπίγνωσιν τῆς ἀληθείας ἀνακληθῆναι….» (Σε ελεύθερη μετάφραση)

«…Παρασύρονται τα αυτιά των ευσεβών. Αρχίζουν να συνηθίζουν την αιρετική κακοδοξία.  Μεγαλώνουν τα νήπια της Εκκλησίας με λόγους ασεβείς, αιρετικούς. Διότι και τι θα μπορούσαν να κάνουν; Τα Βαπτίσματα γίνονται από τους αιρετικούς, οι κηδείες επίσης, οι επισκέψεις των ασθενών είναι δική τους αρμοδιότητα καθώς και η παρηγοριά των ευρισκομένων σε θλίψη. Η βοήθεια σε όσους καταπονούνται, και τελικά η κοινωνία μέσα από όλα τα μυστήρια. Αυτά όλα, επιτελούμενα από τους αιρετικούς, γίνονται για τους λαούς σύνδεσμος ομονοίας με αυτούς (τους αιρετικούς).  Ώστε περνώντας, μικρό χρονικό διάστημα, μην τυχόν και δεν δοθεί η δυνατότητα σ’ αυτούς που κατελήφθησαν από την απάτη της αιρέσεως, να ξαναβρούν τον σωστό δρόμο της πίστεως…»

 

     Αυτή είναι η αλήθεια. Η αίρεση του οικουμενισμού έχει καταλάβει την Εκκλησία. Και εδώ τίθεται η ερώτηση και ας απαντήσουν όλοι με το χέρι στην καρδιά και κοιτώντας στον ουρανό.

     Ερωτώ λοιπόν αν αυτά, και με αυτό το δραματικό ύφος παρουσιάζονται από τον Μέγα Βασίλειο για ΤΗΝ ΑΙΡΕΣΗ ΤΟΥ ΑΡΕΙΑΝΙΣΜΟΥ ΤΗΝ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΜΕΝΗ ΑΠΟ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΣΥΝΟΔΟ… άραγε τι θα έλεγε ο  Άγιος σήμερα για την ΑΙΡΕΣΗ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ ΤΗΝ ΘΕΣΜΟΘΕΤΗΜΕΝΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΟ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ ΣΥΝΟΔΟ;

Ξυπνήστε αδελφοί. Ώρα αποφάσεων και δράσης…..

Μάϊος 2017

π. Φώτιος Βεζύνιας