«… Η μεταμνημονιακή Ελλάδα δεν μπορεί να βασίζεται σε ατζέντα «Ελλάς Ελλήνων χριστιανών» ούτε «Πατρίς, θρησκεία, οικογένεια». Δεν είμαστε λαός ορθόδοξος. Η θρησκευτική συνείδηση είναι για κάθε άνθρωπο κάτι ιδιαίτερο. Είμαστε ένα σύγχρονο κράτος και όχι «ταλιμπάν της Ορθοδοξίας». Οι παραδόσεις σε πολύ μεγάλο βαθμό κρατούνται όσο τις κρατάει η εποχή τους», είπε ένας απ` αυτούς που «κυβερνάνε» τη χώρα.
Πρόκειται για θρασύδειλη κίνηση. Ο θρασύδειλος μεταμορφώνεται σε παλικάρι, αφού πρώτα κάνει εκτίμηση της κατάστασης και καταλάβει πως υπάρχει χώρος να ξεδιπλώσει τη δειλία του. Και σήμερα υπάρχει η ανάλογη ανοχή και το πρόσφορο έδαφος, να μιλάει ο κάθε ασεβής, χωρίς να υπολογίζει νόμους, ηθικές αρχές και αναστολές και κυρίως σεβασμό στην αξία του προσώπου και σε κάθε διαχρονική αξία.
Σύσσωμος ο πολιτικός κόσμος απαντά με τη σιωπή του στη βλασφημία αυτή ή το πολύ πολύ με μισόλογα και υπαινιγμούς, μόνο και μόνο να κερδίσει τα γνωστά τιποτένια πράγματα, από μια πρώτης τάξεως ευκαιρία. Ο δε «πνευματικός» κόσμος, δεδηλωμένος στην πλειοψηφία του αρνητής της πίστεως, δεν συμμετέχει καν στο παιχνίδι. Του ταιριάζει μια χαρά αυτή η κατάσταση. Θα εκφράζεται πλέον πιο άνετα, έχοντας ως προηγούμενο ένα ακόμη «δυνατό χαρτί της τράπουλας».
Αρχικά, δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητο, το ό,τι ο Άρχοντας τοποθετεί την Ελλάδα σε περίοδο μεταμνημονιακή. Είναι ένα ψέμα μεγατόνων για μικρά παιδιά, καθώς ο ελληνικός λαός βογκά κυριολεκτικά κάτω από το βάρος του αγώνα για επιβίωση. Ζούμε σε εποχή καθαρά ενδομνημονιακή και μάλιστα στην κορύφωση του μαρτυρίου, χωρίς να γνωρίζουμε τις επερχόμενες εξελίξεις. Για το δε τέλος αυτής της αισχρής ταπείνωσης του ελληνικού λαού, ας μη γελιόμαστε, δεν μπορεί να γίνει καν συζήτηση.
Δυστυχώς, τα παραπάνω λόγια ειπώθηκαν από άνθρωπο ο οποίος, ενώ κατέχει μια λίαν εξέχουσα θέση στην λειτουργία του πολιτειακού συστήματος, εντούτοις δεν είναι ικανός(;) να ξεχωρίσει τις έννοιες λαός και κράτος, έννοιες οι οποίες διδάσκονται ακόμη από την πέμπτη δημοτικού. Και όσο για το κράτος, μπορεί να έχει γνώμη και να το χαρακτηρίζει όπως νομίζει. Εξάλλου πολιτικός είναι και αυτή είναι η δουλειά του, να λέει παραμύθια και να αυτοϊκανοποιείται. Για το λαό όμως και την πίστη του; Με ποιο δικαίωμα;;;
Ερχόμαστε τώρα στο βαρύγδουπο βλάσφημο κενολόγημα: «Δεν είμαστε λαός ορθόδοξος», λέει. Δεν είμαστε, ποιοι; Εσύ, το ξέρουμε πως δεν είσαι, μας το είπες πολλάκις και πολυτρόπως. Αλλά με ποιο δικαίωμα παίρνεις στο στόμα σου τον ελληνικό λαό και τον βάζεις από τη δική σου μεριά; Ποιος σου έδωσε αυτό το δικαίωμα;
Θρασύτατη παρέμβαση και ασεβής συμπεριφορά, στα ιερά και όσια ενός λαού με τέτοια ιστορία. Πήραν αέρα τα μυαλά του Άρχοντα αυτού και τολμάει να αποκαλύψει την ανήθικη διάθεσή του και την απαξίωσή του απέναντι σε εκατομμύρια ψυχές. Τα όνειρα και τις επιθυμίες της απιστίας του βιάζεται και λαχταρά να τα κάνει , έστω, εικονική πραγματικότητα, μήπως και πάρει κάποια ανάσα η άδεια καρδιά του.
Ας ακούσει και ας μάθει ο Άρχοντας αυτός, ο άσχετος και άμοιρος της Ορθόδοξης πίστης και Παράδοσης, πως η Ορθοδοξία δεν ήταν ποτέ και δεν θα γίνει ποτέ ταλιμπάν. Ταλιμπάν είναι οι ήδη εφαρμοζόμενες λυκάνθρωπες «ιδεολογίες», ντυμένες με ένδυμα προβατόσχημο και όλα τα συναφή, που επιβάλλονται στις πλάτες αυτού του ευλογημένου λαού, άκοντος εκόντος. Οι άγιοι της πίστης μας είναι οι ιδανικοί διδάσκαλοι, που χαριτώθηκαν από τη χάρη του Αγίου Πνεύματος και τους οποίους είχε πάντοτε ως οδηγούς το Γένος αυτό, για να πορευτεί στη ζωή του ειρηνικά, δίκαια και ανθρώπινα.
Κύριε Άρχοντα, δεν έχεις ιδέα ακόμη τι σημαίνει Παράδοση. Νομίζεις πως Παράδοση είναι το καρναβάλι, η λαγάνα και ο χαρταετός; Ή ο χορός και το τραγούδι, σαν μουσειακά εργαλεία, για να `χουμε να διασκεδάζουμε και να τρώμε σουβλάκι; Ή μήπως ακόμη και αυτή η λεγόμενη «εθιμοτυπία», που από μόνη της δεν είναι τίποτε άλλο παρά μονότονη επανάληψη των ίδιων πραγμάτων, χωρίς κανένα ουσιαστικό περιεχόμενο; Τι περισσότερο να ξέρεις βέβαια, πέρα από τα «πανηγυρτζίδικα» και την υποκριτική τέχνη της «φιλίας του λαού»!
Η Ρωμαίικη Παράδοση έχει για στέμμα της τον ιδρώτα, το δάκρυ και το αίμα! Την φιλοθεΐα, την φιλοπατρία και την φιλανθρωπία, μέσα από τη θυσία και την εκούσια σταύρωση, όπως μας την παρέδωσαν οι άγιοι και οι ήρωες! Έχει για όπλα της την ολιγάρκεια και την αυτάρκεια αγκαλιά με την ευσέβεια. Έχει την άσκηση και την όντως ψυχαγωγία (αγωγή της ψυχής). Το τερπνό με το ωφέλιμο, άριστα συνδυασμένα. Η Ρωμαίικη Παράδοση προσβλέπει στον Ουρανό. Δεν ζει μόνο για εδώ, για τα παρόντα αλλά και για τα αιώνια, τα οποία φαντάζουν για σας τους «λογικούς» αστεία πράγματα.
Άγευστος αυτής της Αλήθειας, νομίζεις πως η Ορθόδοξη Παράδοση είναι λαϊκό τραγούδι, που ήρθε, τραγουδήθηκε για λίγον καιρό και θα εξαφανιστεί στο «χρονοντούλαπο της ιστορίας»; Νομίζεις πως είναι μια «συνήθεια», που ήρθε και θα περάσει; Οι Ορθόδοξες Παραδόσεις δεν κρατούνται από την εποχή τους, αλλά από το περιεχόμενό τους. Τρέφουν την ύπαρξη και της προσφέρουν τη χαρά, που πραγματικά έχει ανάγκη. Και επειδή είναι ποτισμένες με Αγιοπνευματική Χάρη, έχουν περιεχόμενο αληθινό, διαχρονικό, παιδαγωγικό, ηθοπλαστικό, ψυχοθεραπευτικό, και εντέλει σωστικό.
Γι` αυτό δεν τις κρατούν οι εποχές αλλά οι ψυχές!!! Τις βιώνουν, τις γεύονται, τις αναπλάθουν, τις αναγεννούν και τις διατηρούν από το περίσσευμά τους, από το υπερχείλισμά τους: ΟΙ ΨΥΧΕΣ!!! Και όσο κι αν δεν φαίνεται στα μάτια μας, υπάρχουν ελληνικές ψυχές γεμάτες λεβεντιά, που αγαπούν αυτήν την Παράδοση και είναι έτοιμες, όταν ο καιρός το καλέσει, να τρέξουν και να δώσουν ακόμη και τη ζωή τους γι` αυτήν.
Αρκετά από έναν τιποτένιο δάσκαλο! Από έναν Ορθόδοξο, που πονάει για το ψέμα, την αναίδεια και το θράσος ενός «άρχοντα», ο οποίος, καταχρώμενος την εξουσία, υφαρπάζει την ελευθερία και τα ιερά του λαού και τα διαχειρίζεται ως δικτάτορας κατά τη δική του «ιδεολογία».
ΤΟ ΕΙΔΑΜΕ ΣΤΟ: http://aktines.blogspot.gr/2017/08/blog-post_98.html#more
