Γράφει ο π. Φώτιος Βεζύνιας
Οι εξιστόρηση
των γεγονότων της Σταύρωσης, της Ταφής και της Αναστάσεως του Κυρίου δεν
αφήνουν αμφιβολία, περί του ότι οι δύο κρυφοί μαθητές.. και οι μυροφόρες
γυναίκες, χρειάστηκε να αντιπαρατεθούν με το παντοδύναμο ιερατείο των Εβραίων εκείνης της εποχής.. καθώς και με
την ισχυρή και ανίκητη πολιτικό-στρατιωτική παρουσία, των Ρωμαίων κοσμοκρατόρων.
Σεβάσμιος
Ιεράρχης της Βορείου Ελλάδος χρησιμοποιεί το παράδειγμά τους για την φετινή
εγκύκλιό του προς το πλήρωμα της Μητροπόλεώς του για το Πάσχα. Λέγει από ένα
σημείο και μετά…
«Οι Μυροφόρες προκειμένου να αλείψουν με αρώματα το
σώμα του Χριστού, συνάντησαν πολλά εμπόδια. Θα έπρεπε, σύμφωνα με την λογική, να μη ξεκινήσουν ποτέ. Εκείνο όμως που τις έκανε να ξεκινήσουν,
ήταν η αγάπη τους προς τον Χριστό. Το μυαλό τους ρωτούσε
πως θα μετακινήσουν τον λίθο. Η γλώσσα τους δεν είχε τίποτε να απαντήσει, αλλά
η αγάπη τις έκανε να τρέχουν· «ο
λογισμός ερωτά, η γλώσσα σωπά, η αγάπη βαδίζει». Οι δειλοί και κρυφοί
μαθητές του Χριστού και οι γυναίκες Μυροφόροι, ήταν εκείνοι που συμπαραστάθηκαν
στον Χριστό τις τελευταίες ώρες και έγιναν οι πρώτοι κήρυκες της Αναστάσεως
στον κόσμο.
Τα ιερά αυτά πρόσωπα αποτελούν πρότυπο
και για την εποχή μας. Ποιός τολμάει σήμερα να διακινδυνεύσει
οτιδήποτε, για να υποστηρίξει τον Χριστό η έναν άνθρωπο που τον κατεδίκασαν
άδικα; Όλοι μας είμαστε επιφυλακτικοί. Όταν είναι να υπερασπίσουμε τον εαυτό
μας όμως, κάνουμε το παν. Όταν πάλι πρέπει να υπερασπιστούμε τις ιδέες μας, τον
Χριστό, ανθρώπους που καταδικάζονται άδικα, τους αδικημένους της κοινωνίας, να
στηλιτεύσουμε την ανισότητα του πλούτου, την φρικαλεότητα του πολέμου και πολλά
άλλα, τότε αποφεύγουμε επιμελώς να εκτεθούμε. Τότε γινόμαστε σώφρονες, συνετοί
και νομιμόφρονες. Δεν αγαπάμε πραγματικά
την αλήθεια. Πολύ περισσότερο, δεν την υπερασπιζόμαστε. Δεν θυσιάζουμε τίποτε. Ούτε τον πλούτο μας,
ούτε την άνεσή μας, ούτε την θέση μας. Ακούμε πολλούς να λένε· άμα
μιλήσω την γλώσσα της αληθείας, θα χάσω την θέση μου. Η θέση αξίζει περισσότερο από τις
πεποιθήσεις και την ιδεολογία· περισσότερο και από τον Χριστό και την Εκκλησία. Έχουμε αναπτύξει πολύ την
διπλωματία και την συναλλαγή. Χρειάζεται
τόλμη για να πεις την αλήθεια στον προϊστάμενό σου. Επίσης, χρειάζεται
τόλμη για να μιλήσεις, να κηρύξεις, να διαδώσεις και να κάνεις ιεραποστολή για
τον Χριστό. Τέλος, χρειάζεται τόλμη για να γίνεις κληρικός και μοναχός σε μια
εποχή τέτοια. Σε μια εποχή που προβάλλονται σαν ιδανικά τα εκατομμύρια των
τυχερών παιχνιδιών και ως πρότυπα οι επιτυχημένοι πλούσιοι, χρειάζεται τόλμη
για να προβάλλει ο πιστός τον Ιησού Χριστό ως Σωτήρα του κόσμου.
Οι Μυροφόρες
κράτησαν τα πόδια του Ιησού, όπως λέγει ο Άγιος Θεοφύλακτος, και αυτό θεωρείται
σπουδαίο πράγμα. Εμείς όμως μπορούμε να πάρουμε ολόκληρο τον Χριστό δια της
Θείας Ευχαριστίας. Μπορούμε να βάλουμε την μνήμη του Θεού μέσα στην ψυχή μας
και να μην τον ξεχάσουμε ποτέ. Μπορούμε, επίσης, να έχουμε το θάρρος και την
τόλμη των Μυροφόρων σε κάθε περίσταση της ζωής μας. Να θυσιάζουμε τα πάντα για τον Χριστό, ο οποίος
«έδωκεν εαυτόν υπέρ ημών» (Τιτ. 2,14).»
Ο άγιος Ιεράρχης, εντοπίζει στο κείμενο αυτό το
πρόβλημα της εποχής μας. Την
εξαφάνιση της τόλμης και του θυσιαστικού θάρρους. Την επικράτηση της συνδιαλλαγής,
της διπλωματίας, του δούναι και λαβείν κατά το ίδιον συμφέρον. Δεν θα
μείνουμε στον πολιτικό-οικονομικό τομέα.. Ούτε στον ιδεολογικό. Υπάρχει ένας
τομέας που λέγεται «ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΗΣ
ΠΙΣΤΕΩΣ». Αυτή
η ΑΛΗΘΕΙΑ καταπατήθηκε φρικτά στην Κρήτη. Και πλην ελαχίστων,
ουδείς έχει την τόλμη να υπερασπισθεί
την Αλήθεια της Ορθοδοξίας. Δεν θα απευθύνουμε το ερώτημα στον συγκεκριμένο
Ιεράρχη τον οποίο αγαπούμε και σεβόμαστε, όπως βέβαια και όλους τους άλλους. Μα
το ερώτημα τίθεται στην Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος.
Άγιοι Ιεράρχες,
σεβαστοί ποιμένες της Εκκλησίας του Χριστού. Πως ξεπεράσατε…. το γεγονός της
Κρήτης;…
Πως αφήσατε το ποίμνιο μόνο του
σ’ αυτήν την καταιγίδα;
Τόσο λοιπόν δύσκολο
ήταν να πείτε καθαρά την γνώμη σας;
Αυτήν την γνώμη που αφήσατε να φανεί –κατά τρόπον ομιχλώδη- μέσα από το κείμενο
προς τον λαό;
Τι είναι αυτό που σας φοβίζει;.
Πως γίνεται μέσα σας να ενυπάρχει το περιεχόμενο της
ανωτέρω εγκυκλίου, να αξιώνεται η παλληκαριά
και το θάρρος και η τόλμη ως στάση ζωής,
απέναντι σε πιο ασήμαντα θέματα της καθημερινής ζωής, και στην πράξη να περιθωριοποιείται το ευθύ κήρυγμα, και η ευθεία
αντίσταση στην παναίρεση του οικουμενισμού, που θεσμοθετήθηκε στην Κρήτη;
Άγιοι Ιεράρχες τι είναι πιο
σημαντικό;
Ο Χριστός μας ή συνάνθρωποί μας; Ασφαλώς
ο Χριστός και Αλήθεια Του.
Τι είναι πιο ουσιώδες;
Η ιδεολογία μας ή η Πίστη μας; Ασφαλώς η πίστη
μας.
Αν λοιπόν οι απαντήσεις σας είναι αυτές που
περιμένουμε από τους ποιμένες μας…, είναι ανάγκη σήμερα να συγκληθεί η Ιεραρχία
της Εκκλησίας και με οποιοδήποτε
κόστος, να
καταδικάσει τα κακώς κείμενα… των κειμένων της Κρήτης. Σας
παρακαλούμε γονατιστοί. Στρέψτε το βλέμμα σας. Και δείτε έστω και αμυδρά, την
αλήθεια, όσων στεκόμαστε απέναντι από τις παρατυπίες και τις αιρετικές δοξασίες
των κειμένων της Κρήτης. Είμαστε σίγουροι ότι την ίδια Αλήθεια έχετε στις
καρδιές σας.
Υποστηρίξτε την,
για να ανατείλει και πάλι ο λαμπρός ήλιος της Ορθοδοξίας.
Χριστός Ανέστη
Αληθώς Ανέστη
π. Φώτιος Βεζύνιας
