ΣΤΗΝ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ Ο ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΠΕΡΓΑΜΟΥ κ.κ. ΙΩΑΝΝΗΣ ΖΗΖΙΟΥΛΑΣ, ΑΣΠΑΖΕΤΑΙ ΤΗΝ ΔΕΞΙΑ ΤΟΥ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥ ΠΑΠΑ. ΦΤΑΝΟΥΝ ΠΙΑ ΤΑ ΛΟΓΙΑ.
Επειδή κάποιοι έχουν
λησμονήσει... και προσπαθούν να περάσουν την ιδική τους "τακτική" απέναντι
στην αίρεση του οικουμενισμού, ως κύρια θέση και στάση της Εκκλησίας.....
Επειδή «έτσι τους συμφέρει»
προσπαθούν αγωνιωδώς να δομήσουν επιχειρήματα για δήθεν διατάραξη της
Εκκλησιαστικής τάξεως με την εφαρμογή του 15ου κανόνος της ΑΒ
συνόδου. Σαφώς τους απαντάμε «Δεν είναι η αποτείχιση που φέρνει την ταραχή,
αλλά η σύνοδος της Κρήτης η οποία θεσμοθέτησε την αίρεση του οικουμενισμού ως
επικρατούσα, δυστυχώς, κατάσταση στην Εκκλησία.»
ΚΑΠΟΙΕΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ ΑΓΙΩΝ
ΠΟΥ ΔΙΕΚΟΨΑΝ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΡΕΣΗ.
1.
Ο άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής μας λέγει:
«Καὶ ἄλλο δὲ
σκοπήσωμεν· Ὁ Θεὸς ἐκλεξάμενος, ἐξήγειρεν ἀποστόλους, καὶ προφήτας, καὶ
διδασκάλους, πρὸς τὸν καταρτισμὸν τῶν ἁγίων· ὁ δὲ διάβολος, ψευδαποστόλους καὶ
ψευδοπροφήτας, καὶ ψευδοδιδασκάλους κατὰ τῆς εὐσεβείας ἐκλεξάμενος ἐξήγειρεν, ὥστε
καὶ τὸν παλαιὸν πολεμηθῆναι νόμον, καὶ τὸν εὐαγγελικόν. Ψευδαποστόλους δέ,
καὶ ψευδοπροφήτας, καὶ ψευδοδισκάλους μόνους νοῶ τοὺς αἱρετικούς· ὧν οἱ λόγοι
καὶ οἱ λογισμοὶ διεστραμμένοι εἰσίν. Ὣσπερ οὖν ὁ τοὺς ἀληθεῖς ἀποστόλους,
καὶ προφήτας, καὶ διδασκάλους δεχόμενος, Θεὸν δέχεται· οὕτως καὶ ὁ τοὺς
ψευδαποστόλους, καὶ ψευδοπροφήτας, καὶ ψευδοδιδασκάλους δεχόμενος, τὸν διάβολον
δέχεται. Ὁ τοίνυν συνεκβαλὼν
τοὺς ἁγίους τοῖς ἐναγέσι καὶ ἀκαθάρτοις αἱρετικοῖς (δέξασθε λέγοντα τὴν ἀλήθειαν),
τῷ διαβόλῳ προφανῶς τὸν Θεὸν συγκατέκρινεν.» (βλ. Αγ. Μαξίμου του Ομολογητού.
Περὶ τῶν πραχθέντων ἐν τῇ πρώτῃ ἐξορίᾳ, ἤτοι ἐν
Βιζύῃ· τὰ παρὰ τοῦ Θεοδοσίου ἐπισκόπου Καισαρείας Βιθυνίας, καὶ αὐτοῦ
διαλεχθέντα. Παρ Ι.)
Η τελευταία του υποθήκη, προτού πεθάνει ήταν: «Εκφεύγειν άπασι τρόποις την κοινωνίαν αυτού (του πατριάρχου) και μήτε συλλειτουργείν αυτού, μήτε αρχιερέα τούτον, αλλά λύκον και μισθωτόν ηγείσθε»
Ο άγιος Μάξιμος ο
ομολογητής αυστηρός ταυτίζει την αποδοχή της
αίρεσης με την αποδοχή του διαβόλου.
Την εποχή λοιπόν του Αγίου
Μαξίμου συγκλονίζει την Εκκλησία η αίρεση του Μονοθελητισμού. Όλοι, οι
τότε Πατριάρχες είχαν υποκύψει στην αίρεση αυτή. Ο μόνος, που έμεινε
ακλόνητος στην Ορθοδοξία ήταν ο μοναχός άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής, με τους δύο
μοναχούς μαθητές του. Οι τρεις αυτοί μοναχοί και «μόνοι» διέκοψαν την
«κοινωνία» με όλους τους Πατριάρχες. Διώχτηκαν φοβερά. Οι διώκτες τους, έκοψαν
το χέρι του αγίου Μαξίμου, για να μη γράφει, και τη γλώσσα, για να μην
ομιλεί. Τον αναθεμάτισαν και τον εξόρισαν στον Καύκασο, σε ηλικία 80 ετών.
Όλα αυτά συνέβησαν είκοσι χρόνια προτού
συνέλθει το 680 μ.Χ. η Στ΄ Οικουμενική Σύνοδος, η οποία καταδίκασε την αίρεση, αναθεμάτισε όλους τους τότε
Πατριάρχες Ανατολής και Δύσεως, και δικαίωσε τον άγιο Μάξιμο με τους δύο
μαθητές του μοναχούς!
2.
Στον βίο του αγίου Υπατίου διαβάζουμε:
«Ο
άγιος Υπάτιος η μνήμη του εορτάζεται 17 Ιουνίου, Ηγούμενος της Μονής των
Ρουφιανών στην Χαλκηδόνα, όταν πληροφορήθηκε τα αιρετικά φρονήματα του Νεστορίου, αμέσως
έσβησε το όνομά του από τα δίπτυχα δια να μη μνημονεύεται εις τις Λειτουργίες.
Ο ευλαβέστατος επίσκοπος Ευλάλιος είπε προς τον Υπάτιον: «Γιατί
έσβεσες το όνομά του πριν να ιδής τι θα γίνη; Ο όσιος απάντησε: Εγώ αφού έμαθα
ότι μιλά άσχημα για τον Κύριόν μου, παύω την κοινωνίαν μαζί του και ούτε
αναφέρω το όνομά του· δεν είναι πια επίσκοπος». Τότε ο Ευλάλιος του είπε με
οργή: «Πήγαινε και διόρθωσε αυτό που έκανες, διότι μπορώ και να σε τιμωρήσω».
Και ο Υπάτιος αποκρίθηκε: «Ό,τι θέλεις κάμε, διότι εγώ απεφάσισα τα πάντα να
πάθω και με αυτήν την απόφασιν το έκανα αυτό» (πηγή: http://orthodox-voice.blogspot.com/2013/03/blog-post_373.html) Και πάλι ρωτάμε. H αίρεση που εισήγαγε στην Εκκλησία τότε
ο Νεστόριος ήταν καταδικασμένη συνοδικά; Ήταν λοιπόν λάθος ο Άγιος Υπάτιος; Γιατί
δεν έμεινε ήσυχος χρησιμοποιώντας μόνο την «φωνή» του;
Να
ευχηθούμε να βρεθούν σήμερα τέτοιοι ηγούμενοι. Αν είχαμε στο Άγιο όρος δέκα
τέτοιους ηγουμένους, που θα ακολουθούσαν
το παράδειγμα του αγίου Υπατίου, θα είχε γίνει ήδη άλλη σύνοδος πανορθόδοξος η
οποία θα είχε καταδικάσει και αναθεματίσει το Κολυμπάρι και τον οικουμενισμό,
οδηγώντας και πάλι το σκάφος της Εκκλησίας στο γαλήνιο λιμανάκι των Ορθόδοξων
Δογμάτων.
3.
Από τον βίο του Αγίου Κυρίλλου.
Το 428 Πατριάρχης
Κωνσταντινουπόλεως ήταν ο Νεστόριος, ο οποίος δεν έπαυσε την «κοινωνία»
με τον Ευτυχή, όταν κήρυξε από τον άμβωνα της αγίας Σοφίας ότι η Παναγία πρέπει
να ονομάζεται «Χριστοτόκος» και όχι Θεοτόκος»! Την αντικανονική αυτή στάση του
Νεστορίου οι πιστοί θεώρησαν ως συμφωνία του με τις κακοδοξίες του Ευτυχή, όπως
και πράγματι ήταν. Οι πιστοί αμέσως έφυγαν απ’ το ναό και δεν
εκκλησιάζονταν σε καμιά εκκλησία, επειδή μνημονεύονταν ο Νεστόριος.
Ακόμα δεν είχε συνέλθει καμιά Σύνοδος να καταδικάσει τον Ευτυχή και το
Νεστόριο, με τους οπαδούς τους, που κοινωνούσαν μαζί τους.
Ο άγιος Κύριλλος,
Πατριάρχης Αλεξανδρείας, με επιστολές του, προς τον κλήρο και το λαό της Πόλης,
τους παρότρυνε προς τούτο. Ύστερα από τρία χρόνια, το έτος 431 μ.Χ. συνήλθε
η Γ΄ Οικουμενική Σύνοδος, η οποία δικαίωσε τον άγιο Κύριλλο, και όσους είχαν
πάψει το «μνημόσυνο» του Νεστόριου, και καταδίκασε το Νεστόριο! (πηγή:
http://agiooros.org/viewtopic.php?f=4&t=3133)
4.
Από τον βίο του Αγίου Ιωάννου του Δαμασκηνού.
Την εποχή της εικονομαχίας (754 – 842 ) ο άγιος
Ιωάννης Δαμασκηνός πολεμά την αίρεση αυτή. Δεν
έχει καμία «κοινωνία» με εικονομάχους επισκόπους. Το 754 η Οικουμενική
Σύνοδος στην Ιέρεια τον αναθεμάτισε. Μετά τριάντα τρία χρόνια, συνήλθε ή
Ορθόδοξη Ζ΄ Οικουμενική Σύνοδος, η οποία αποκήρυξε την Σύνοδο της Ιέρειας, ως
αιρετική, καταδίκασε τους εικονομάχους και δικαίωσε τον μοναχό Ιωάννη
Δαμασκηνό!
5.
Από τον βίο του αγίου Γερμανού.
Την εποχή της Φραγκοκρατίας
στην Κύπρο, οι Λατίνοι επίσκοποι είχαν διώξει τους Ορθόδοξους επισκόπους και
επέβαλαν με τη βία το «μνημόσυνό» τους στις Ορθόδοξες Εκκλησίες και τα
μοναστήρια.. Οι Ορθόδοξοι δεν εκκλησιάζονταν στους ναούς τους, επειδή μνημονεύονταν
οι Λατίνοι επίσκοποι. Τότε μάλιστα μαρτύρησαν με φρικτά βασανιστήρια από
τους Λατίνους οι δεκατρείς οσιομάρτυρες μοναχοί της Καντάρας. Ο άγιος
Γερμανός, που τότε ήταν Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, σε γράμμα του στους
Ορθοδόξους της Κύπρου, λέγει: «Όσοι της καθολικής (= της
Ορθόδοξης) εκκλησίας εστέ τέκνα γνήσια, φεύγειν όλω ποδί τη Λατινική υποταγή,
και μηδέ ευλογίαν εκ των χειρών αυτών λαμβάνειν την τυχούσαν. Κρείσσον
γαρ εστί εν τοις οίκοις υμών προσεύξασθαι κατά μόνας, ή επ’ εκκλησίαις συνάγεσθε
μετά Λατινοφρόνων»
6. Από τον βίο του Αγίου Μάρκου
του Ευγενικού.
Την ψευδοσύνοδο της Φλωρεντίας (1439) δεν
υπόγραψε ο άγιος Μάρκος ο Ευγενικός, ο οποίος δεν δέχτηκε να μνημονεύει το νέο
Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Μητροφάνη, που ήταν Λατινόφρονας. Δεν
δέχτηκε «κοινωνία» ούτε με κανένα άλλο επίσκοπο, που είχε «κοινωνία» με το Μητροφάνη.
Η σύνοδος της Φλωρεντίας συγκλήθηκε ως «Οικουμενική» (όπως και της Κρήτης κατά
τον κ. Τσελεγγίδη) Σύνοδος και οι αποφάσεις της ήταν νόμος του κράτους.
Τις αποφάσεις της, ακύρωσε και καταδίκασε η Πανορθόδοξη Σύνοδος Κωνσταντινουπόλεως
του έτους 1484 μ.Χ.
Η τελευταία του υποθήκη, προτού πεθάνει ήταν: «Εκφεύγειν άπασι τρόποις την κοινωνίαν αυτού (του πατριάρχου) και μήτε συλλειτουργείν αυτού, μήτε αρχιερέα τούτον, αλλά λύκον και μισθωτόν ηγείσθε»
7.
Από τον βίο του Αγίου Γενναδίου Σχολάριου.
Ο Γεννάδιος Σχολάριος υπήρξε
μαθητής του αγίου Μάρκου Ευγενικού και πρώτος Πατριάρχης μετά την άλωση της
Κωνσταντινουπόλεως. Σχετικά με το «μνημόσυνο» του επισκόπου από τους πιστούς
γράφει ο Γεννάδιος: «Η
πνευματική κοινωνία των ομοδόξων, και η τελεία υποταγή προς τους γνησίους
ποιμένας εκφράζεται με το μνημόσυνο. Οι
Σύνοδοι και οι άλλοι Πατέρες ορίζουν, ότι αυτών που αποστρεφόμεθα το φρόνημα,
(αυτών) πρέπει να αποφεύγουμε και την κοινωνία» ( βλ. Γενναδίου Σχολαρίου, Γράμμα προς τους εκκλησιαστικούς...
περιοδικό Ο όσιος Γρηγόριος Αγίου Όρους.
