Θεός ἀεὶ παρών.
Παμμέγιστος Δημιουργός ἀποστέλλει με τὸν γραμματέα τῆς Θείας Δικαιοσύνης, τὸν κομίζοντα Λόγον Ἐν ᾯ Χριστός, γνῶσιν Δωρεάν καὶ Ἄτην Κυρίου.
Οὐδὲ γὰρ ὁ πατὴρ κρίνει οὐδένα, ἀλλὰ τὴν κρίσιν πᾶσαν δέδωκε τῷ υἱῷ, ἵνα πάντες τιμῶσι τὸν υἱὸν καθὼς τιμῶσι τὸν πατέρα· ὁ μὴ τιμῶν τὸν υἱὸν οὐ τιμᾷ τὸν πατέρα τὸν πέμψαντα αὐτόν. (Ἰω. 5:22-23)
Πανάξιος Κύριος Ἰησοῦς Χριστός ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ ὁ μοναδικὸς, ὁ Ἀναστάς ἐκ νεκρῶν, ὁ Φωτοδότης καὶ Ζωοδότης, ὁ μόνος Σωτήρ καὶ Μεσσίας.
Ὁ ἀθετῶν ἐμὲ καὶ μὴ λαμβάνων τὰ ῥήματά μου, ἔχει τὸν κρίνοντα αὐτόν· ὁ λόγος ὃν ἐλάλησα, ἐκεῖνος κρινεῖ αὐτὸν ἐν τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ. (Ἰω. 12:48)
Ἐγὼ ὁ ὤν ἐν τῷ Ἄλφᾳ καὶ ἄλφων ἐν τῷ Ὠμέγᾳ, ὁ κληθείς ἐκ τῶν παρευρισκομένων, ὁ πολυωνύμως ἐρχόμενος πρὸς Δόξαν καὶ Παντοδυναμίαν Ἰησοῦ, ὁ μάρτυς Ενώχ τοῦ Παναγίου Ἰωάννου, ὁ Ἰάειρος τῶν Ἑλλήνων καὶ Ἰακώβ τῆς ῥίζης Ἰεσσαί.
Καὶ οὐδεὶς ἀναβέβηκεν εἰς τὸν οὐρανὸν εἰ μὴ ὁ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καταβάς, ὁ υἱός τοῦ ἀνθρώπου ὁ ὤν ἐν τῷ οὐρανῷ. (Ἰω. 3:13)
Ἀτέρμων ἡ Δύναμις καὶ ἡ Ἰσχύς καὶ ἡ Δόξα τοῦ Παμμεγίστου Θεοῦ Πατρός καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ὅτι τὸ Μέγα Ἔργον ἐν Πράξει καὶ Εὐλογίᾳ τίθεται κἀγώ ὁ οὔτις ἐν Αὐτῷ ἐπιτελῶ.
Λόγος καὶ Ἄτη Κυρίου, εὐλογία καὶ ἀγαλλίασις τοῖς εὐσεβέσι, τρόμος καὶ καταστροφή τοῖς ἀσεβέσι.
Ἐπὶ τῇ ἀποκτάνσει δὲ Χριστοδούλου αὐξησομένη μῆνις Θεοῦ ἐπὶ τῆς χώρας ταύτης ἤρξατο ἤδη καὶ οὐκ ἄν λείψῃ ἡμέρας καὶ νυκτός ἕως τὴν Ἁρμαγεδῶνα. Ἀγγέλους καλῶ ὅπως τὸ μέγιστον τῆς σφοδρότητος κατὰ τοῦ θρόνου καὶ τῶν οἰκιῶν τοῦ Δράκοντος καὶ τῶν ἀκολούθων αὐτοῦ ῥίψωσιν, ἐν ᾧ διαφυλλάξωσιν Ἕλληνας. (ΕνΩΧ 2/5.8.2011)
Τῷ τρισηλίῳ Δημιουργῷ ἀμέριστος ἡ Εὐγνωμοσύνη καὶ ἡ Εὐχαριστία· ὅτι Αὐτῷ πᾶσα ἡ Ἐνέργεια καὶ Αὐτῷ τὸ Ὅλον Πνεῦμα.
Οὕτως ἔσται ἐν τῇ συντελείᾳ τοῦ αἰῶνος· ἐξελεύσονται οἱ ἄγγελοι καὶ ἀφοριοῦσι τοὺς πονηροὺς ἐκ μέσου τῶν δικαίων. (Ματθ. 13:49)
Εἰρήκασι πολλοί: «σοῦπερ καταιγίδα» καὶ «μοναδικὴ ἐμπειρία ζωῆς» καὶ «θὰ τὸ λέμε στὰ ἐγγόνια μας» καὶ «ἔτυχε ὁ συνδυασμός τῶν βαρομετρικῶν» καὶ «μιὰ φορά στὰ τόσα χρόνια, ἄρα δὲν θὰ ξαναγίνῃ».
Ἐγὼ δὲ λέγω αὐτοῖς: Νώ, οὐ τυχαῖον ἦν, οὐδὲ κατὰ αὐτόματον βαρομετρικῶν συγκυρίαν, οὐδὲ «σοῦπερ» ἡ καταιγίς, ὅτι ἕπονται καὶ «σοῦπερ» τυφῶνες καὶ «ὑπὲρ» καταιγίδες, οὐδὲ μοναδικὴ ἡ ἐμπειρία, ὅτι μέλλετε χείρονα βιῶσαι. Ὡς πρὸς τοὺς ἐγγονούς ὑμῶν, οὐ γνωρίζετε ἐὰν ὑμεῖς ζῆτε ἵνα γνωρίσητε αὐτούς, οὐδὲ γε ἐὰν οὗτοι γεννηθῶσι.
Καὶ εἶπον καὶ ἐπαναλέγω πᾶσιν Ἕλλησι καὶ πᾶσιν εὐσεβέσιν, ἀφ’ ἑνὸς τῷ Θεῷ προσεύχεσθαι διὰ τὴν σωτηρίαν πάντων εὐσεβῶν καὶ διὰ τὴν ἄρσιν τῆς ἀδείας ἐλευθεριάσεως πάντων τῶν πανιβλάκων ἀκολούθων τοῦ Πανηλιθίου Κακασχήμου, ἀφ’ ἑτέρου ἀπομακρύνεσθαι ἐκ τοῦ θρόνου τοῦ Σατανᾶ· καὶ λέγων τοῦτο ἐννοῶ πνεύματὶ τε καὶ σώματι καὶ κυριολεκτικῶς.
Ὅς γὰρ ἐὰν ἐπαισχυνθῇ με καὶ τοὺς ἐμοὺς λόγους ἐν τῇ γενεᾷ ταύτῃ τῇ μοιχαλίδι καὶ ἁμαρτωλῷ, καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐπαισχυνθήσεται αὐτὸν ὅταν ἔλθῃ ἐν τῇ δόξῃ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ μετὰ τῶν ἀγγέλων τῶν ἁγίων. (Μαρκ. 8:38)
Μυστήριον αἱ βουλαί τοῦ Κυρίου, μυστήρια αἱ ἀποφάσεις καὶ τὰ κελεύσματα Αὐτοῦ, μυστήριον ἡ Θεία Σοφία διὰ τὸν ἄνθρωπον· ἐστὶν γὰρ ὁ ἄνθρωπος ὄν πεπερασμένης νοημοσύνης καὶ μειονεκτικῶν αἰσθήσεων, διὸ καὶ οὐ δύναται ἀντιλαμβάνεσθαι πολλῶν πραγμάτων, οὐδὲ προσεγγίζειν τὴν Ἁγίαν Σοφίαν, οὐδὲ κρίνειν ὀρθῶς. Τὴν Σοφίαν τοῦ Θεοῦ ἄνθρωπὸς τις δύναται προσεγγίζειν ἀποκλειστικῶς διὰ τῆς Πίστεως, ἀλλὰ πλεῖστοι ἄνθρωποι ἀδυνάμου πίστεως εἰσί συνήθως πάλιν ἕνεκα τῶν προδιαγραφῶν τοῦ νοός, ἡ δὲ πείσμων πίστις ἐν ἀδυνάμοις νουσί πολλάκις φανατισμόν κοὐχὶ ἀγάπην πρὸς τὸν συνάνθρωπον παράγει. Διὸ καὶ Πανάγαθος καὶ Φιλάνθρωπος Δημιουργός πάντας ἀνθρώπους εἰς μικρὰ πεσοῦντας, ἐλεεῖ καὶ συγχωρεῖ ἐὰν οὖτοι ζητήσωσι τοῦτο ἐν μετανοίᾳ καὶ μὴ ὑβρισταί ὦσι.
Καὶ ὡς «μυστηριωτάτη» ἡ Θεία Σοφία τῷ ἀνθρώπῳ, καὶ ὡς ἐν πολλοῖς αὕτη ἐμπεριεχομένη ἐν ταῖς Γραφαῖς τῶν Ἁγίων, καὶ ὡς ἐπὶ τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης Αὕτη φερομένη, εἴρηκα ὑμῖν ὅτι πλεῖσται λέξεις ξενικαί, ἰδίως Ἑβραϊκαί, ἐν τῇ Ἁγίᾳ Γραφῇ ἐζυμώθησαν ἐν τῇ γλώσσῃ τῇ Ἑλληνικῇ ἐκ Θεϊκοῦ μυστηρίου καὶ τὴν ἀλήθειαν αὐτῶν δηλοῦσιν εἴτε ἐν τῇ νὲᾳ Ἑλληνικῇ εἴτε ἐν τῇ νεοβαρβαρικῇ.
Καὶ πλεῖστα γραφέντα ἐν τῇ Ἑλληνικῇ ἠλλοιώθησαν κατὰ τὴν μετάφρασιν εἰς τὴν ἀγγλικήν σκοπίμως, ἵνα μὴ καταστῇ δυνατή ἡ νόησις τῆς Ἀγίας τοῦ Θεοῦ Σοφίας.
Καὶ συνήγαγεν αὐτοὺς εἰς τὸν τόπον τὸν καλούμενον Ἑβραϊστὶ Ἁρμαγεδών. (Ἀποκ. Ἰω. 16:16)
Οὕτως ἐγένετο μὲ τὴν λέξιν «Ἁρμαγεδών», ἥ μετεφέρθη μετὰ τριῶν πονηρῶν λαθῶν ὡς Armageddon, διότι νῦν ἐν τῇ ἀγγλικῇ πρόδηλος τοῖς πᾶσι ἀνθρώποις ἡ ἔννοια:
Ἁρμαγεδών Armageddon
1. Καίτοι τὸ ἀρχικὸν Δ μόνον ἕν, ἐν τῇ ἀγγλικῇ ἐμφανίζονται δύο.
2. Καίτοι τὸ Ο μέγα (Ω), ἤτοι μακρόν ἤ διπλοῦν, ἐν τῇ ἀγγλικῇ ἐμφανίζεται ὡς μονόν (Ο).
3. Καίτοι τὸ Α δασύνεται, ἐν τῇ ἀγγλικῇ ἡ δασεῖα ἐξαφανίζεται.
Προβαίνοντες εἰς διόρθωσιν τῆς ἐκ τοῦ πονηροῦ μεταφράσεως –παραφράσεως, ἔχομεν κατὰ βῆμα:
1. Θέτομεν ἕν Δ ἀντὶ γιὰ δύο: ARMAGEDDON > ARMAGEDON.
2. Θέτομεν μακρόν Ο ἀντὶ τοῦ βραχέος. Ἀπὸ τὰ διπλᾶ-μακρὰ Ο ἐν τῇ ἀγγλικῇ (oo, au, aw) τὸ προφερόμενον ὡς ὠμέγα εἶναι τὸ aw: ARMAGEDON > ARMAGEDAWN.
3. Τέλος θέτομεν καὶ τὴν δασεῖαν ἔμπροσθεν τοῦ A: ARMAGEDAWN > HARMAGEDAWN.
Καὶ οὕτω διὰ τῆς ὀρθῆς γραφῆς, πάντες δύνανται νοῆσαι τὴν Θείαν Σοφίαν, ἐκ γὰρ τῆς προκυψάσης λέξεως εὐκόλως ἀντιληπτόν καθίσταται τὸ νόημα αὐτῆς:
HARMAGEDAWN > HARM AGE DAWN
Καὶ HARM AGE DAWN σημαίνει τὴν Αὐγήν (Ἔναρξιν) τῆς Ἐποχῆς τῆς Βλάβης. Καὶ ἡ Βλάβη αὐτή μέλλει χαράξαι τὴν ἑπομένην Ἐποχήν καὶ μέλλει προκληθῆναι ἐπὶ τῆς Γῆς ὑπὸ τοῦ Σκοτοψύχου καὶ τῶν καλοπαίδων αὐτοῦ. Καὶ πάντες εὐσεβεῖς ὀφείλουσι νοῆσαι τὴν Θείαν Σοφίαν καὶ παρασκευᾶσαι ἑαυτούς ἐπὶ τοῖς ἐπερχομένοις· καὶ λέγων τοῦτο ἐννοῶ πνεύματὶ τε καὶ σώματι καὶ κυριολεκτικῶς.
Οἱ Ἕλληνες δὲ τὴν μεγίστην εὐθύνην φέρουσιν ἐπὶ τὴν καθοδήγησιν τῆς ἀνθρωπότητος πάσης, ὡς ὁ Πάνσοφος Δημιουργός ἐνεπιστεύθη τὴν Σοφίαν Αὐτοῦ ἐν τῇ γλώσσῃ αὐτῶν.
Ὅτι ἡ γλῶσσα τῶν Εὐαγγελίων, ἡ Ἑλληνική, ἐστίν ἡ ἔναρθρος γλῶσσα τοῦ Θεοῦ.
Ὅτι Ἰησοῦς Χριστός Νικᾷ καὶ Ὅλον τὸ Κακόν Σκορπᾷ.
Πάντες εὐσεβεῖς προσεύχεσθε τῷ Θεῷ τῷ Παντοκράτορι ὅπως μικροτέραν τὴν βλάβην ἐπιτρέψῃ καὶ σώσῃ ὑμᾶς πάντας· καὶ λέγων τοῦτο ἐννοῶ πνεύματὶ τε καὶ σώματι καὶ κυριολεκτικῶς.
Περὶ δὲ τῆς ἡμέρας ἐκείνης ἤ τῆς ὥρας οὐδεὶς οἶδεν, οὐδὲ οἱ ἄγγελοι ἐν οὐρανῷ οὐδὲ ὁ υἱός, εἰ μὴ ὁ πατήρ. (Μαρκ. 13:32)
Ἄξιαὶ εἰσιν αἱ ὑποκάτω τοῦ θυσιαστηρίου ψυχαί τῶν ἐσφαγμένων διὰ τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ καὶ διὰ τὴν μαρτυρίαν τοῦ ἀρνίου ἰδεῖν τὸ αἷμα αὐτῶν ἐκδικεῖσθαι ἐκ τῶν κατοικούντων ἐπὶ τῆς γῆς. Ἄξιὸν ἐστι τὸ ἀρνίον τὸ ἐσφαγμένον ἀπὸ καταβολῆς κόσμου, λαβεῖν τὴν τιμὴν καὶ τὸν πλοῦτον καὶ τὴν δόξαν καὶ τὴν σοφίαν καὶ τὴν δύναμιν καὶ τὴν ἰσχὺν καὶ τὴν εὐλογίαν.
Ἀμήν
ΕνΩΧ 14 / 5.11.2012
Χαίρετε εν Κυρίω
π. Φώτιος Βεζύνιας
