ΣΥΝΑΞΗ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ
ΚΛΗΡΙΚΩΝ ΚΑΙ ΜΟΝΑΧΩΝ
ΚΛΗΡΙΚΩΝ ΚΑΙ ΜΟΝΑΧΩΝ
Ἡ ἄτυπη σύναξη
Ὀρθοδόξων Κληρικῶν καί Μοναχῶν, ζώντας τήν τραγικότητα τῆς ἐποχῆς μας καί
παρακολουθώντας μέ ἀγωνία καί προσευχή τίς κοινωνικοπολιτικές ἐξελίξεις στόν
κόσμο καί στή Χώρα μας, κατά τήν συνάντησή μας στίς 11 Ὀκτωβρίου 2012 στόν ἱερό
ναό τοῦ ἁγίου Νικολάου Πειραιῶς, συζητήσαμε τό πάντα ἐπίκαιρο πρόβλημα τῆς
Μασονίας (Τεκτονισμοῦ), μέ εἰσηγητάς τόν Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην Πειραιῶς
κ.κ. Σεραφείμ καί τόν αἰδεσιμολογιώτατον Πρωτοπρεσβύτερον π. Γεώργιον
Μεταλληνόν. Ὁμόθυμα δέ ἀπεφασίσθη ἡ σύνταξη καί κοινοποίηση εἰς τόν Λαόν μας τῆς
Διακηρύξεως αὐτῆς γιά τή Μασονία, μέ σκοπό τήν ἐνημέρωση τοῦ Ὀρθοδόξου Ποιμνίου
καί παράλληλα τήν ὑποβολή υἱϊκῆς ἐκκλήσεως πρός τήν Σεβαστή Ἱεραρχία μας, νά
ἡγηθῆ τοῦ ἀγῶνος γιά τήν ἀντιμετώπιση τῶν προβλημάτων, πού δημιουργεῖ ἡ
ἀνανεωμένη δράση τῆς σκοτεινῆς αὐτῆς Ὀργανώσεως στήν ἐποχή μας. Ἡ Διακήρυξη
αὐτή μπορεῖ νά θεωρηθεῖ συνέχεια τῆς «Ὁμολογίας Πίστεως κατά τοῦ
Οἰκουμενισμοῦ», τήν ὁποία συντάξαμε καί ἐκυκλοφορήσαμε τό 2009, ἐφ᾽ ὅσον
μάλιστα ὑπάρχει γενετική καί στοχοθεσιακή σχέση μεταξύ Οἰκουμενισμοῦ καί
Μασονίας.
* * * *
*
Ἔχοντας τήν εὐλογία
νά γεννηθοῦμε Ἕλληνες καί νά ἀναγεννηθοῦμε διά τοῦ Μυστηρίου τοῦ ἁγίου
Βαπτίσματος εἰς τούς κόλπους τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς
Ἐκκλησίας, δηλαδή τῆς Ὀρθοδοξίας τῶν Προφητῶν, Ἀποστόλων καί Πατέρων ὅλων τῶν
αἰώνων, καί γνωρίζοντας τόν φθοροποιό και ἐθνοκτόνο ρόλο τῆς Μασονίας στή Χώρα
μας, διακηρύττουμε:
1. Μία ἀπό τίς πλάνες, πού γέννησε ὁ Διάβολος γιά τήν καταπολέμηση καί καταστροφή τοῦ ἔργου τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ καί τήν παρακώλυση καί ματαίωση τῆς ἐν Χριστῷ σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπου καί τοῦ κόσμου, εἶναι ἡ Μασονία ἤ Τεκτονισμός, πού λειτουργεῖ καί δραστηριοποιεῖται στήν κοινωνία μας, μέ τήν κάλυψη μάλιστα καί προστασία τῶν Νόμων τοῦ Κράτους. Διότι ἡ Μασονία λειτουργεῖ στήν Ἑλλάδα ὡς «Ἵδρυμα», ἀναγνωρισμένο ἀπό τήν Πολιτεία μέ τό ΠΔ τῆς 21-1-1927, τό ΒΔ ἀπό 19-7-1948 καί τό ΒΔ ἀπό 23-12-1955. Ἔτσι δραστηριοποιεῖται ἀνενόχλητα στήν κοινωνία μας, γιά τήν προώθηση καί ἐκπλήρωση τῶν σκοπῶν της.
2. Ἔχει ἐπανειλημμένα καί διά πολλῶν ἀποδειχθεῖ, ὅτι ἡ Μασονία εἶναι ὀργάνωση, πού λειτουργεῖ μυστικά καί συνωμοτικά, σέ συνεργασία μέ ὅλες τίς παραφυάδες της[1], μέ βασικό στόχο τήν ἅλωση τῆς κοινωνίας καί τήν πολιτική καί πολιτιστική ἰσοπέδωση τῶν λαῶν τῆς γῆς.
3. Ἡ ἐπιδιωκόμενη ἅλωση καί τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας ἀπό τή Μασονία, ἄρχισε μέ τήν ἵδρυση τῆς πρώτης Στοᾶς στήν «καθ’ ἡμᾶς Ἀνατολήν» στή Σμύρνη τό 1745 καί τήν ἐξάπλωση τῶν Στοῶν στήν Κωνσταντινούπολη (1748), τήν ἕδρα τῆς Ρωμαίικης (Ἑλληνορθόδοξης) Ἐθναρχίας (Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου)[2]. Ἡ διείσδυση τῆς Μασονίας στήν Ὀρθόδοξη Ἀνατολή, εὐνοούμενη ἀπό τό εὐρωπαϊκό πολιτιστικό κλίμα τῆς Μικρασίας καί τήν κοσμοπολίτικη πληθυσμιακή σύνθεσή της, ἔβαινε παράλληλα μέ τήν ἀποδυνάμωση τῆς χριστιανικῆς Πίστεως καί ὀρθοδόξου Παραδόσεως. Στά τέλη τοῦ 18ου αἰώνα ἐπεξετάθη ἡ ἵδρυση Στοῶν καί στόν μητροπολιτικό ἑλληνικό χῶρο (Ἀθήνα, Ζαγορά, Ἀμπελάκια, Ἰωάννινα καί τά Ἰόνια Νησιά). Ὁ Τεκτονισμός στηριζόμενος κυρίως στό ἀστικό στοιχεῖο, κινήθηκε καί κινεῖται στό χῶρο τῶν λογίων, τῶν ἐμπόρων, τῶν ἐχόντων κοινωνική ἐπιρροή καί τῶν πολιτικῶν.
4. Γίνεται λοιπόν ἀντιληπτό, ὅτι ὁ Τεκτονισμός εἶναι ἐμβόλιμο μέγεθος στήν ἑλληνορθόδοξη κοινωνία καί παρασιτεῖ στό σῶμα της, μέ συνέπειες ὀδυνηρές γιά τήν συνοχή καί τήν ταυτότητά της[3]. Διότι ὁ Τεκτονισμός εἶναι τοκετός ξένων ὠδίνων, πού μεταφυτεύθηκε στό χῶρο μας καί μένει τελείως ξένος πρός τήν ταυτότητα τοῦ Γένους / Ἔθνους μας καί τόν πολιτισμό μας, καί στήν οὐσία του μή συμβατός μέ αὐτήν. Γι᾽ αὐτό ἡ παρουσία καί δραστηριοποίησή του στήν ἑλληνική κοινωνία κατεργάζεται τόν ἰδεολογικό διαμελισμό τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας, ἐφ᾽ ὅσον ἀναπτύσσεται ὡς θανατηφόρο καρκίνωμα στό ἐθνικό μας σῶμα. Αὐτό εἶναι συνειδητό στήν εὐρύτερη λαϊκή μας βάση, ὅπως φαίνεται στόν ἀπαξιωτικό γιά κάποιον χαρακτηρισμό, ὅτι συμπεριφέρεται «σάν μασῶνος»!
5. Στά τελευταῖα χρόνια ἔχει ἐνισχυθεῖ καί ἐντατικοποιηθεῖ ἡ δράση τῆς Μασονίας, λόγω τῆς παθολογίας καί ρευστότητας τῆς πολιτικοκοινωνικῆς καταστάσεως τῆς Χώρας μας. Καί μόνο στόν Πειραιᾶ, τό πρῶτο λιμάνι τῆς Χώρας μας, μαρτυρεῖται ἡ λειτουργία δεκαπέντε τεκτονικῶν Στοῶν. Βιώνουμε, ἔτσι, μία ἐπέλαση τῆς μασονικῆς παρατάξεως, μετά ἀπό μία περίοδο κάμψεως τῆς δραστηριότητάς της.
6. Ἡ Μασονία συγκαλύπτει καί ἀρνεῖται τόν θρησκευτικό της χαρακτήρα, ὁ ὁποῖος ὅμως ἀνήκει στήν οὐσία της. Ἡ ἄρνηση ὅμως αὐτή τῶν Τεκτόνων προσκρούει στή διαφωνία τῶν ἰδίων τῶν κειμένων τους, ὅπως ὁ Καταστατικός Χάρτης καί ὁ Γενικός Κανονισμός τῆς Στοᾶς, ἀλλά καί τῶν κατά καιρούς διακηρύξεων γνωστῶν Τεκτόνων. Σημαντικό ὅμως εἶναι ὅτι ὁ χαρακτήρας τοῦ Τεκτονισμοῦ ὡς θρησκείας εἶναι γνωστός εἰς τό ὀρθόδοξο Πλήρωμα καί τήν Πνευματική του Ἡγεσία, διακηρύσσεται δέ ἀδιάκοπα, σέ κάθε εὐκαιρία γιά τό ξεσκέπασμα τῆς Μασονίας καί τήν προφύλαξη τοῦ ὀρθοδόξου Ποιμνίου. Ἤδη ἡ πρώτη ἐκτενής ἀναίρεση τῆς Μασονίας στό χῶρο μας, ἀπό τόν ἁγιορείτη μοναχό Ἀγάπιο Κολλυβά Παπαντωνάτο[4], ἀντιμετωπίζει τή Μασονία ὡς θρησκεία ἀναιρετική τῆς Ὀρθοδοξίας καί γενικά τοῦ Χριστιανισμοῦ. «Ἡ φραγμασονική πίστις -διαβάζουμε ἐκεῖ- εἶναι ἡ πλέα ἀσεβεστέρα καί ἡ πλέα ἐπιβλαβεστέρα εἰς τό ἀνθρώπινον γένος ἀπό ὅσας ἀσεβείας ἐστάθησαν ἀπό τήν ἀρχήν τοῦ αἰῶνος ἕως τῆς σήμερον». Καταλήγει δέ στό συμπέρασμα, ὅτι ὁ Τεκτονισμός εἶναι ἀντιχριστιανισμός καί πλήρης ἀνατροπή τοῦ Χριστιανισμοῦ.
7. Τόν θρησκευτικό χαρακτήρα τοῦ Τεκτονισμοῦ ἐδέχθη ἡ Διορθόδοξος Ἐπιτροπή (Ἅγιον Ὄρος, 1930), ἀλλά καί Καθηγηταί τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν τό 1933, τήν γνωμοδότηση τῶν ὁποίων υἱοθέτησε ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος[5] τό ἴδιο ἔτος, πού ἀνανεώθηκε μέ τίς ἀποφάσεις της τό 1968, τό 1972 καί τό 1996, καί σέ εἰδικά φυλλάδια «Πρός τόν Λαό» τό 1982 καί τό 1996.
8. Ἀπό τά ἴδια τά κείμενα τῆς Μασονίας ἀποδεικνύεται, ὅτι ἀποδέχεται καί πιστεύει σέ θεότητα, πού καλεῖται Μέγας Ἀρχιτέκτων τοῦ Σύμπαντος (Μ.Α.Τ.Σ.). Ἔχει μάλιστα, τελετές, ἀντίστοιχες μέ ἐκεῖνες τῆς Ἐκκλησίας («μυστήρια» π.χ. γάμο, βωμούς, ναούς, λατρεία, σύμβολα, ἐγκαίνια ναοῦ, κηδεία) μέ εἰδικό τελετουργικό τυπικό. Στά Μασονικά κείμενα ὁ Μ.Α.Τ.Σ. δηλώνεται μέ τά ὀνόματα: Ἑωσφόρος, Διάβολος, Σατανάς, Βεελζεβούλ, Βελίαλ, Μπαφομέτ, Δαίμονας κ.λπ. Ἡ ὁμολογία λοιπόν, τῆς ἴδιας τῆς Μασονίας γιά τόν θρησκευτικό χαρακτήρα της εἶναι σαφής[6]. Στό Σύνταγμα τῆς Μεγάλης Στοᾶς τῆς Ἑλλάδος (20.12.1949) δηλώνεται ρητά: «Ὁ Ἐλευθεροτεκτονισμός πιστεύει εἰς τήν ὕπαρξιν τοῦ Θεοῦ ὑπό τήν ἐπωνυμίαν Μέγας Ἀρχιτέκτων τοῦ Σύμπαντος». Στή Μασονική δέ ἐγκυκλοπαιδεία τοῦ Ν. Χ. Λάσκαρη, ἐκδιδόμενη μέ τήν ἄδεια τῆς Μεγάλης Στοᾶς τῆς Ἑλλάδος, καί στό λῆμμα «Θρησκεία καί Τεκτονισμός», διαβάζουμε: «Ἡ τεκτονική θρησκεία δέν κάνει διακρίσεις. Δέχεται εἰς τούς φιλόξενους κόλπους της ἄνδρας παντός δόγματος, οὐδέν δέ ἀπολύτως θρησκευτικόν δόγμα εὐνοεῖ ἤ ἀποδοκιμάζει... Ἡ θρησκεία τοῦ Τεκτονισμοῦ εἶναι ἡ γενική θρησκεία τῆς φύσεως καί τῆς πρωταρχικῆς ἀποκαλύψεως -τῆς κληροδοτηθείσης ἡμῖν ὑπό ἀρχαίου τινός καί πατριαρχικοῦ ἱερατείου- ἐν τῇ ὁποίᾳ ὅλοι οἱ ἄνθρωποι δύνανται νά συνυπάρξουν». Ἀπροκάλυπτος εἶναι δηλαδή ὁ συγκρητισμός καί ὁ εἰδωλολατρικός χαρακτήρας τῆς Μασονίας, ἀλλά καί ὁ ἀντιχριστιανικός της χαρακτήρας, κάτι πού φαίνεται καί ἀπό τήν διεκδίκηση παγκοσμιότητος, πού ἀντιστρατεύεται στήν καθολικότητα καί οἰκουμενικότητα τῆς Χριστιανικῆς Πίστεως καί Ἐκκλησίας. Αὐτό ὑπογραμμίζεται στήν ἱστορική ἀπόφαση τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος τό 1933, κατά τήν ὁποία ὁ Τεκτονισμός «δέν εἶναι ἁπλῆ τις φιλανθρωπική ἕνωσις ἤ φιλοσοφική σχολή, ἀλλ᾽ ἀποτελεῖ μυσταγωγικόν σύστημα, ὅπερ ὑπομιμνήσκει τάς παλαιάς ἐθνικάς μυστηριακάς θρησκείας ἤ λατρείας. Ἀποδεδειγμένως τυγχάνει θρησκεία μυστηριακή, ὅλως διάφορος ... καί ξένη τῆς χριστιανικῆς θρησκείας... Ζητοῦσα νά συμπεριλάβῃ ... εἰς τούς κόλπους αὐτῆς ὁλόκληρον τήν ἀνθρωπότητα... ἀνυψοῖ ἑαυτήν εἰς εἶδος ὑπερθρησκείας». Καί ὁ μακαριστός ἀρχιμανδρίτης π. Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος, φωτισμένος πνευματικός καί ἐπιφανής θεολόγος, ἐπισημαίνει ὅτι ὁ Τεκτονισμός «φιλοδοξεῖ νά ἀποβῇ θρησκεία πάσης τῆς ἀνθρωπότητος... νά ἀποβῇ μία ὑπερθρησκεία»[7]. Κατά τήν δήλωση τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πειραιῶς κ. Σεραφείμ, ἡ Μασονία εἶναι «ἀποκρυφιστική παγανιστική λατρεία, πολέμιος τῆς ἀμωμήτου Πίστεως τῆς Ὀρθοδόξου Καθολικῆς Ἐκκλησίας». Εἶναι δηλαδή σαφῶς ἀντιχριστιανική καί εἰδωλολατρική θρησκεία καί πίστη. Οἱ Μασόνοι, κατά τόν ἴδιο Μητροπολίτη, εἶναι «σατανολάτρες καί ἑωσφοριστές, ὀπαδοί τῆς θρησκείας τοῦ Ἀντιχρίστου»[8]. Διαπιστώνεται, ἐπίσης, ὅτι οἱ Μασόνοι, τουλάχιστον στίς ὑψηλότερες βαθμίδες τους, εἶναι σατανολάτρες, προσευχόμενοι στόν Ἑωσφόρο, ὡς Μπαφομέτ, ὅπως ὀνομάζουν τόν τραγόμορφο θεό τους. Ἐξ ἄλλου εἶναι ἀναντίρρητες καί οἱ σχέσεις τους μέ τή Μαγεία. Ὁ καλός γνώστης τῆς Μασονίας P. Naudon μᾶς πληροφορεῖ, ὅτι ὁρισμένα τυπικά... ἔβαλαν ἀκριβῶς σάν σκοπό τους τήν «ἄσκηση τῆς μαγείας, πού μπαίνει στήν ὑπηρεσία τοῦ ἀνθρώπου γιά τήν ἐπενέργειά του πάνω στόν κόσμο»[9].
9. Ὁ ἰσχυρισμός τῆς Μασονίας, ὅτι δέν ἀσχολεῖται μέ τήν πολιτική καί δέν ἀναμειγνύεται στίς πολιτικές ἐξελίξεις δέν εἶναι ἀληθής. Ὁ θρησκευτικός χαρακτήρας τοῦ Τεκτονισμοῦ, πού λειτουργεῖ ἐπεκτατικά καί οἰκουμενικά, συμπορεύεται μέ τήν ἐνεργό συμμετοχή στίς διεθνεῖς πολιτικές διαδικασίες. Ἡ πολιτική δραστηριότητα ἀποβλέπει στήν ἄσκηση ἐπιρροῆς σέ πολιτικά πρόσωπα, γιά τή χειραγώγηση τῶν διεθνῶν πολιτικῶν ἐξελίξεων. Δέν εἶναι, λοιπόν, καθόλου ἕνα φιλανθρωπικό σωματεῖο, ὅπως διατείνονται, μέ σκοπό τήν ἐπικράτηση τῆς ἠθικῆς σ᾽ ὅλο τόν κόσμο. Τό σκάνδαλο τῆς Ἰταλικῆς Στοᾶς Ρ 2 τό 1981 ἦταν μία ἀπό τίς μεγαλύτερες ἀποδείξεις γιά τή σχέση τῆς Μασονίας μέ τίς πολιτικές ἴντριγκες[10].
10. Μέ τήν πολιτική δραστηριότητά της ἡ Μασονία ἀποδεικνύεται ἀντιδημοκρατική, ἀφοῦ ὑπονομεύει τήν λειτουργία τοῦ δημοκρατικοῦ πολιτεύματος καί τήν ἐθνική ἀσφάλεια σέ κρίσιμες μάλιστα περιόδους. Κατά τόν Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην Πειραιῶς κ. Σεραφείμ «ἡ Λέσχη Μπίλντερμπεργκ εἶναι ὑπερστοά ... ἕνα αἴσχιστο διευθυντήριο παγκοσμιοποιήσεως, πού ἀπεργάζεται τήν διάλυση τοῦ Ἔθνους - Κράτους καί τήν προώθηση στίς μάζες τῆς ἰδέας τῆς ἀναγκαιότητος μιᾶς παγκόσμιας ὑπερκυβερνήσεως»[11]. Καταφάσκει, λοιπόν, τούς στόχους τῆς Παγκοσμιοποιήσεως, πού εἶναι ἡ ἰσοπέδωση καί πολτοποίηση ὅλων τῶν ἐθνῶν τῆς γῆς. Διότι καί οἱ πολιτικοί στόχοι τῆς Μασονίας ἀναδεικνύονται σέ μιά παγκόσμια προοπτική. Ἡ τεκτονική Ἑταιρεία Ἰλλουμινάτοι προβάλλει ἀπροκάλυπτα καί ὑποστηρίζει τόν σχηματισμό τῆς «παγκόσμιας κυβέρνησης», ὅπως καί οἱ πολιτικοί ἡγέτες, πού ἔχουν ἰδιαίτερη σχέση μέ τή Λέσχη Μπίλντερμπεργκ. Παράλληλα ἡ Μασονία ἐκπαιδεύει τά μέλη της «ἔτσι ὥστε νά ἀποκτοῦν ἀσυνείδητα ἀκρισία πάνω σέ σημαντικά ἐθνικά θέματα»[12].
11. Ἐξ ἄλλου, οἱ φρικτοί ὅρκοι πού δίνουν οἱ Μασόνοι κατά τίς μυήσεις τους εὐτελίζουν τό ἀνθρώπινο πρόσωπο καί διχάζουν τήν κοινωνία, διότι γίνεται διάκριση μεταξύ τῶν «καθαρῶν» Μασόνων καί τῶν «βεβήλων», ὅλων δηλαδή τῶν ἄλλων ἀνθρώπων, μέ συνέπεια τόν ἀποκλεισμό τῶν οἰκονομικά ἀσθενῶν, τῶν ἀγροτῶν, τῶν ἐργατῶν καί τῶν μαύρων ἀπό τούς κόλπους της. Ἀλλά καί οἱ Τέκτονες χαμηλῶν βαθμῶν ἀγνοοῦν τά εἰς τίς ὑψηλότερες βαθμίδες τεκταινόμενα. «Οἱ ἀμύητοι εἰς τούς ἀνωτέρους μασονικούς βαθμούς ἀποτελοῦν τραγικά θύματα πρωτοφανοῦς ἀπάτης...»[13].
12. Εἶναι, λοιπόν, εὐνόητο ὅτι ὁ ἰσχυρισμός τῶν Ἑλλήνων Τεκτόνων, ὅτι παραμένουν πιστοί ὀρθόδοξοι Χριστιανοί ἀποδεικνύει, ὅτι ἀγνοοῦν τόν Χριστιανισμό στό σύνολό του ἤ ὅτι μᾶς ἐξαπατοῦν. Αὐτό δέ, διότι δέν φανερώνουν τήν ἀληθινή ταυτότητά τους. Γι᾽ αὐτό ἰσχύει ἀπολύτως καί πάντοτε τό ἀσύμπτωτο καί ἀσυμβίβαστο τῆς ἰδιότητας τοῦ τέκτονος καί τοῦ (ὀρθοδόξου) Χριστιανοῦ. Αὐτό εἶναι ἡ διαπίστωση ὅλων τῶν Ὀρθοδόξων, πού ἔχουν ἀσχοληθεῖ συστηματικά μέ τή Μασονία. Ὁ Μασονισμός, συγκαταλέγοντας καί τόν Χριστό μεταξύ τῶν «μυστῶν» του, ἐπιδιώκει τήν παγίδευση τῶν Χριστιανῶν, προσπαθώντας νά δημιουργήσει τήν ἐντύπωση, φυσικά στούς ἀθεμελιώτους στήν χριστιανική πίστη, ὅτι στούς κόλπους του σώζεται ὁ Χριστός τῶν Ἁγίων μας. Αὐτό ὅμως πού ἐπιτυγχάνει εἶναι ἡ κακοποίηση καί τοῦ Ἀρχηγοῦ τῆς πίστεώς μας, μέ τήν ἄρνηση τῆς μοναδικότητας καί ἀποκλειστικότητάς του στή σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου καί τοῦ κόσμου (Πράξ. 4,12). Κατά τόν ἀείμνηστο Μητροπολίτη Ἐλευθερουπόλεως κυρόν Ἀμβρόσιον, «ἡ μύησις εἰς τόν Μασονισμόν παντός Ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ ἀποτελεῖ ... ἀποκήρυξιν τῆς ὀρθοδόξου πίστεως καί προσχώρησιν εἰς ἄλλην θρησκείαν». Ἀλλά καί ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος τό 1933 διεκήρυξε, ὅτι «δέον τά πιστά τῆς Ἐκκλησίας τέκνα, ὅπως ἀπέχωσι τοῦ Μασονισμοῦ».
13. Στό σημεῖο ὅμως αὐτό διαπράττονται ἐγκληματικά λάθη ἀπό τούς Ἱεράρχες ἐκείνους, πού, δεχόμενοι διά τίς Μητροπόλεις τους δωρεές ἤ χρηματικές προσφορές ἀπό μασονικές στοές, προάγουν καί ἐνισχύουν τήν δράση τους. Τά εὐχαριστήρια γράμματα τῶν Μητροπολιτῶν αὐτῶν δημοσιεύονται κατόπιν στά τεκτονικά περιοδικά καί γίνονται ἔτσι ἡ καλύτερη διαφήμιση τῆς Μασονίας, καί ταυτόχρονα παραπλάνηση τῶν ἀδυνάτων καί ἀπληροφορήτων μελῶν τοῦ χριστεπωνύμου πληρώματος. Ἐξ ἄλλου, Πατριάρχες καί Πατριαρχεῖα ἀπονέμουν συχνά παράσημα καί ἄλλες διακρίσεις σέ γνωστούς ἐπισήμους Μασόνους, ὅπως δέ ὑπῆρξαν καί περιπτώσεις -εὐτυχῶς ὄχι πολλές, ἀλλά πολύ χαρακτηριστικές- τῆς εἰσόδου καί ἐντάξεως Πατριαρχῶν καί ἄλλων Ἱεραρχῶν σέ Στοές. Αὐτό γίνεται γιά τήν ἐξασφάλιση, κατά τή γνώμη τους, ὑποστηρίξεως ἐκ μέρους τῆς Μασονίας. Στήν οὐσία ὅμως πρόκειται γιά προδοσία τῆς ἀμωμήτου Πίστεώς μας καί ἄρνηση τοῦ Χριστοῦ καί τῆς Ὀρθοδοξίας, συγχρόνως δέ καί ἔκπτωση ἀπό τῆς ἀξίας τοῦ Κληρικοῦ καί Ποιμένος τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ σώματος.
14. Ὑπάρχει ὅμως καί κάτι ἀκόμη χειρότερο. Δέν γίνονται οἱ πρέπουσες ἐνέργειες γιά τήν διάψευση τῶν ἀναγραφομένων στά τεκτονικά περιοδικά ὀρθοδόξων Κληρικῶν ὡς μασόνων. Τί ἄλλο ὅμως ἐπιτυγχάνει ἡ σιωπή αὐτή παρά νά ἐπιβεβαιώνει τούς ἰσχυρισμούς τῶν Τεκτόνων; Καί ναί μέν ἡ Μασονία, διά τήν πρόκληση ἐντυπωσιασμοῦ, ἀναφέρει Ἱεράρχες τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ὡς μέλη της, ἀλλά μετά τόν θάνατό τους, ὁπότε δέν εἶναι δυνατόν νά λάβουν ἐκ τῶν συκοφαντουμένων τήν δέουσα ἀπάντηση. Εἶναι ὅμως δυνατόν –καί ἀναγκαῖον- οἱ Ἐκκλησίες, Κληρικοί τῶν ὁποίων παρουσιάζονται ἀπό τήν Στοά ὡς τέκτονες, νά διαψεύδουν δημόσια καί ἔντονα τά μασονικά δημοσιεύματα, καί διά τήν ἀποκατάσταση τῆς μνήμης τῶν δῆθεν μασόνων Κληρικῶν, ἀλλά καί διά τήν καθησύχαση τῶν ψυχῶν τῶν πιστῶν καί τόν ἐκ νέου τονισμό τοῦ ἀσυμβιβάστου τῆς ἰδιότητος τοῦ μασόνου μέ ἐκείνην τοῦ Ὀρθοδόξου πιστοῦ.
15. Δι᾽ αὐτό χαιρετίζουμε εὐγνωμόνως τήν σθεναρά στάση τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πειραιῶς κ. Σεραφείμ ἀπέναντι στόν ἰσχυρισμό τῆς Μασονίας, ὅτι ἐξέχων Ἕλλην ἱερωμένος ἐμυήθη προσφάτως εἰς τόν 18ο βαθμόν καί ὅτι ἔχουν ἐνταχθεῖ στούς κόλπους της ἀκόμη τρεῖς Κληρικοί. Ὁ ἅγιος Πειραιῶς εὐθαρσῶς διεκήρυξε, ὅτι θά ὑποβάλει μήνυση, γιά νά ἀποδειχθεῖ, ὅτι «ἐκτός ἀπό σατανολάτρες οἱ Μασόνοι εἶναι καί συκοφάνται τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας», καί ὅτι θά φέρει τό θέμα εἰς τήν Ἱεράν Σύνοδον τῆς Ἱεραρχίας. Τό ἀποτέλεσμα ἦταν νά ἀπαντήσουν οἱ Μασόνοι, ὅτι «ἔκαμαν λάθος»![14].
16. Εἶναι, ἐπίσης, λίαν τιμητικόν δι᾽ αὐτήν, ὅτι ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία στό ἑλληνόφωνο τμῆμά της, ἔλαβε ἐνωρίς θέση ἀπέναντι στόν Τεκτονισμό, ὑπογραμμίζοντας τόν σκοτεινό ρόλο του καί τήν ἀντιχριστιανικότητά του. Ἡ πρώτη θεωρητική καταδίκη τοῦ Τεκτονισμοῦ στό κλίμα τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, ἔγινε σχεδόν σύγχρονα μέ τήν ἵδρυση Στοῶν στήν «καθ᾽ ἡμᾶς Ἀνατολήν». Μαρτυρία ἁγιορειτικοῦ χειρογράφου ἀναφέρει τήν ἔκδοση συνοδικοῦ καταδικαστικοῦ γράμματος κατά τῆς Μασονίας τό 1745[15]. Ὁ πατριαρχικός ἐπίσης ἀφορισμός τοῦ 1793 (πατριάρχης Νεόφυτος Β΄) συμπεριελάμβανε «τούς Βολταίρους καί Φρανκμαζόνας καί Ροσσούς καί Σπινόζας», τούς πρωτεργάτες δηλαδή τῆς Γαλλικῆς Ἐπαναστάσεως. Ἐπαινοῦμε ἐπίσης τήν σεπτή Ἱεραρχία τῆς ἐν Ἑλλάδι Ἐκκλησίας διά τήν ἐπανειλημμένως ἐπίσημη καταδίκη τῆς Μασονίας (1933, 1968, 1972 καί 1996), ὡς καί εἰς τά «Πρός τόν Λαό» δημοσιευόμενα κατά καιρούς (1984 καί 1996) κείμενά της, γιά τήν προφύλαξη τοῦ Ποιμνίου ἀπό τή μασονική λύμη. Ἱεράρχαι ἐπίσης στό παρελθόν, ὅπως οἱ πρ. Φλωρίνης Αὐγουστῖνος καί Ἐλευθερουπόλεως Ἀμβρόσιος, κατεδίκασαν ἐπανειλημμένως στούς λόγους καί τά δημοσιεύματά τους τήν μασονική πλάνη, προφυλάσσοντας τό ὀρθόδοξο ποίμνιο ἀπό τόν μασωνικό κίνδυνο. Τό παράδειγμα αὐτῶν ἀκολουθοῦν καί σήμερα πολλοί Σεβασμιώτατοι Μητροπολίτες μας, οἱ ὁποῖοι δέν παύουν μέ δηλώσεις, ἀρθρογραφία καί βιβλία τους νά διαφωτίζουν τό Ποίμνιο καί ὁλόκληρο τόν Ὀρθόδοξο κόσμο.
17. Πέρα ὅμως ἀπό τήν συνεχή πληροφόρηση τοῦ ποιμνίου στίς Ἐνορίες μας εἶναι ἀνάγκη νά διαμορφωθεῖ ἡ ἀναγκαία ποιμαντική στήν ἀντιμετώπιση τοῦ Τεκτονισμοῦ, ἀλλά καί τῶν Ὀρθοδόξων ἐκείνων, πού παρασύρθηκαν ἀπό τή Μασονία. Δέν πρέπει νά λησμονεῖται, ὅτι ἡ προσευχή εἶναι τό μεγαλύτερο καί στήν περίπτωση αὐτή ὅπλο μας[16]. Εἶναι ἀνάγκη ὅμως νά ἀπαγορεύεται ἡ συμμετοχή ἀποδεδειγμένα ἐνεργῶν μασόνων στά Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας, ὄχι μόνο στή Θεία Κοινωνία, ἀλλά καί ὡς ἀναδόχων σέ βαπτίσεις. Ἐπίσης, μόνιμη μέριμνα τῶν ἐφημερίων πρέπει νά εἶναι ἡ κατηχητική ἐνημέρωση καί στήριξη τῶν οἰκογενειῶν ἐκείνων, πού κάποιο μέλος τους ἀνήκει σέ τεκτονική στοά, γιά τήν χριστιανική ἀντιμετώπισή τους.
18. Περισσότερο ὅμως δραστική πρέπει νά εἶναι ἡ στάση τῆς Ποιμαίνουσας Ἐκκλησίας ἀπέναντι στούς Χριστιανούς ἐκείνους, πού πιστεύουν ὅτι παραμένουν ὀρθόδοξοι Χριστιανοί παρά τήν ἔνταξή τους στή Μασονία. Ὅλοι αὐτοί εἶναι ἀνάγκη νά ἐνημερωθοῦν καί νά κατηχηθοῦν, ἀλλά πολύ περισσότερο ἐκεῖνοι, πού ἐκφράζουν τήν ἐπιθυμία νά ἐγκαταλείψουν τή Μασονία καί νά ἐπιστρέψουν στή Μητέρα Ἐκκλησία. Καί αὐτοί εἶναι ἀνάγκη νά κατηχηθοῦν, διότι ἡ ἐγκατάλειψη τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ σώματος εἶναι καρπός πλημμελοῦς ἐντάξεως σ’ αὐτό καί ἀγνοίας τῆς ὀρθοδόξου Ἀληθείας. Οἱ ἄγευστοι ὀρθοδόξου ἐμπειρίας εὔκολα πέφτουν θύματα τῶν προσηλυτιστῶν ὅλων τῶν αἱρέσεων καί τῆς Μασονίας. Ἡ ἐπιστροφή στήν Ἐκκλησία πρέπει νά γίνεται μέ ὑπογραφή λιβέλλου, ὅπως συμβαίνει μέ ὅλους τούς ἐξ αἱρέσεων ἐπιστρέφοντες. Πόσο μᾶλλον, πού ὁ Τεκτονισμός δέν εἶναι μία «χριστιανική» αἵρεση, ἀλλά παναίρεση καί σατανική θρησκεία. Μετά δέ τόν λίβελλο ἀπαιτεῖται ἀπαραίτητα ἡ ἀναμύρωση τοῦ ἐπιστρέφοντος, ἄν εἶχε μυηθεῖ εἰς ὁποιονδήποτε μασονικό βαθμό. Ἀπό τήν ἄλλη πλευρά, ὅταν γίνει τεκμηριωμένα γνωστή ἡ εἴσοδος ὀρθοδόξου Κληρικοῦ στή Μασονία, εἶναι ἐπιταγή τῆς Συνοδικῆς παραδόσεώς μας ἡ καθαίρεσή του, «ἵνα καί οἱ λοιποί φόβον ἔχωσι» (Α΄ Τιμ. 5,20).
19. Στηρίζουμε ἐκθύμως τό Ψήφισμα, πού ὑπέβαλε ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πειραιῶς κ. Σεραφείμ στή Σύνοδο τῆς Ἱεραρχίας (19.11.2012)[17] γιά μία νέα καταδίκη τῆς Μασονίας, ἐπιτακτική σήμερα καί ἐπιβαλλόμενη ἀπό τή νέα θρασεῖα ἐπίθεση τῆς Στοᾶς κατά τῆς Ἐκκλησίας, μέ τήν καταγγελία γιά δῆθεν προσχώρηση Ἱεραρχῶν σ’ αὐτήν. Ἡ καταδίκη θά εἶναι καί νέα ὁμολογία τῆς σεπτῆς Ἱεραρχίας μας διά τήν ἀπουσία κάθε σχέσεως Ἱεραρχῶν μας μέ τόν Τεκτονισμό[18].
20. Εἶναι, τέλος, χρέος τῆς Πολιτείας ἡ ἀνάκληση τῶν περί τῆς Μασονίας διαταγμάτων της καί διάλυση τῶν μασονικῶν Στοῶν. Ἐπίσης εἶναι ἀνάγκη διαλύσεως τοῦ Τεκτονικοῦ Ἱδρύματος, διότι ἐμφανίζεται ὡς Ἵδρυμα, ἐνῶ, κατά τόν Ἅγιον Πειραιῶς, νομικά ἔχει ἐκφύγει τῶν σκοπῶν τῆς Ἱδρύσεώς του. Ὁ Τεκτονισμός δέν εἶναι «γνωστή θρησκεία» (ἄρθρο 13,2 τοῦ Ἑλληνικοῦ Συντάγματος), ἡ δέ ἵδρυση τοῦ Τεκτονικοῦ Ἱδρύματος εἶναι καρπός ψεύδους καί ἐξαπατήσεως τῆς Πολιτείας, τῆς Δικαιοσύνης καί τῆς Κοινωνίας[19].
Γιά τή Σύναξη Κληρικῶν καί Μοναχῶν
Ἀρχιμ. Ἀθανάσιος Ἀναστασίου
Προηγούμενος Ἱ. Μ. Μεγ. Μετεώρου
Ἀρχιμ. Σαράντης Σαράντος
Ἐφημέριος Ἱ. Ν. Κοιμήσεως Θεοτόκου, Ἀμαρούσιον Ἀττικῆς
Ἀρχιμ. Γρηγόριος Χατζηνικολάου
Καθηγούμενος Ἱ. Μ. Ἁγίας Τριάδος, Ἄνω Γατζέας Βόλου
Γέρων Εὐστράτιος Ἱερομόναχος
Ἱ. Μ. Μεγίστης Λαύρας Ἁγ. Ὄρους
Πρωτοπρ. Γεώργιος Μεταλληνός
Ὁμότιμος Καθηγητής Θεολογικῆς Σχολῆς Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
Πρωτοπρ. Θεόδωρος Ζήσης
Ὁμότιμος Καθηγητής Θεολογικῆς Σχολῆς Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης
[1]. «Ὑποπρακτορεῖα τῆς πλάνης» ἀποκαλεῖ εὐθαρσῶς ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πειραιῶς κ. Σεραφείμ τίς ὀργανώσεις Ρόταρυ, Λάϊονς, ΧΑΝ, ΧΕΝ, Προσκόπους, Ρόσιτερς (Μασονία ἡ θρησκεία τοῦ Ἀντιχρίστου, ἔκδ. ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΩΡΑ, Ἀθήνα 2012, σ. 56).
[2]. Διά τήν ἐγκατάσταση καί πορεία τῆς Μασονίας στήν ὀρθόδοξη Ἀνατολή βλ. Αγαπίου Κολυβα Παπαντωνάτου, Ἀνατροπή τῆς Φραγμασωνικῆς Πίστεως (1782), ἐκδίδουν π. Γεώργιος Δ. Μεταλληνός - Χαράλαμπος Α. Μηνάογλου, Πρότυπες Θεσσαλικές Ἐκδόσεις, Τρίκαλα - Ἀθήνα 2007, σ. 9 ἑπ. Κατά τόν καλό γνώστη τῶν πραγμάτων Στηβεν Ράνσιμαν, «οἱ ἰδέες τοῦ Τεκτονισμοῦ τόν ΙΘ΄ αἰ. ἦσαν ἐχθρικές πρός τίς ἀρχαῖες ἐκκλησίες». Μέ τήν εἰσχώρηση μάλιστα καί μερικῶν Ἑλλήνων ἐκκλησιαστικῶν στή Μασονία ἐπιτεύχθηκε ἠ «ἐξασθένηση τῆς ἐπιρροῆς τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας». (Βλ. Στ. Ράνσιμαν, Ἡ Μεγάλη Ἐκκλησία ἐν αἰχμαλωσίᾳ, μετάφρ. Ν. Κ. Παπαρρόδου, Ἀθήνα 1979, σ. 688).
[3]. Βλ. π. Γ. Δ. Μεταλληνου, «Ὁ Τεκτονισμός στήν “καθ’ ἡμᾶς Ἀνατολήν”», στό βιβλίο τοῦ Ἰδίου, Μαρτυρίες γιά θέματα πνευματικά καί κοινωνικά, Ἐκδ. «Ὀρθόδοξος Κυψέλη», Θεσσαλονίκη 2010, σ. 53 ἑπ.
[4]. Βλ. παραπάνω σημ. 2.
[5]. «Πρᾶξις περί Μασονίας» τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.
[6]. Στό Μασονικό Περιοδικό «Πυθαγόρας-Γνώμων», 1935, σέ ἄρθρο τοῦ θεωρητικοῦ τῆς Στοᾶς Α. Πάικ (PIKE) διαβάζουμε: «Ὁ Ἐλευθεροτεκτονισμός ἐπιδιώκει τήν διάδοσιν μόνον τοῦ ἰδικοῦ του ‘πιστεύω’, καθ’ ὅ ἡ παγκόσμιος θρησκεία διδάσκεται ὑπό τῆς φύσεως καί τῆς λογικῆς. Αἱ Τεκτονικαί Στοαί δέν εἶναι Ναοί Ἰουδαϊκοί ἢ Μουσουλμανικοί ἤ Χριστιανικοί. Ὁ Τεκτονισμός ἐπαναλαμβάνει τάς ἠθικάς ἀρχάς ὅλων τῶν θρησκειῶν... Ἀπανθίζει ἐξ ὅλων τῶν ‘πιστεύω’, τό καλόν...». Πρβλ Ν. Ψαρουδάκη, Μασονία. Ἡ Ἔχιδνα τοῦ Σιωνισμοῦ, ἔκδ. Ὀρθόδοξο Μέτωπο, Ἀθήνα 1991, σ. 116/117.
[7]. Ἀρχιμ. Επιφανιου Θεοδωροπουλου, Ἡ Μασονία ὑπό τό φῶς τῆς ἀληθείας, ἔκδ. Πάτμος, Ἀθῆναι 1965, σ. 18. Ὁ στόχος παραμένει πάντα σαφής καί συγκεκριμένος: Εἶναι ἡ προώθηση τοῦ θρησκευτικοῦ συγκρητισμοῦ στά ὅρια τοῦ Οἰκουμενισμοῦ (διαχριστιανικοῦ καί διαθρησκειακοῦ) μέ τήν ἀπαξίωση κάθε θρησκευτικῆς παραδόσεως καί τῶν ἰδανικῶν.
[8]. «Ἀνοικτή Ἐπιστολή πρός τό Ὓπατο Συμβούλιο τοῦ 33ου τῆς «Μεγάλης Στοᾶς τῆς Ἑλλάδος», Ἐφημ. «Ὁρθόδοξος Τύπος», 30.11.2012.
[9]. Paul Naudon, Ὁ Ἐλευθεροτεκτονισμός, μετάφρ. Γεωργίου Ζωγραφάκη, Ἀθήνα 1996, σ. 109/110.
[10]. Ἡ Στοά, σέ συνεργασία μέ τή Μαφία καί τήν ἀμερικανική CIA καί τήν Τράπεζα τοῦ Βατικανοῦ συμμετεῖχε στήν ἀνατροπή τῆς Ἰταλικῆς Δημοκρατίας καί τήν ὑπαγωγή της στήν ἐξάρτηση ἀπό τίς Η.Π.Α. Βλ. Ν. Ψαρουδάκη, Μασονία. Ἡ ἔχιδνα..., ὅπ. π., σ. 90-98. Κ. Τσαρούχα, Ἡ Μασονία στήν Ἑλλάδα, ἔκδ. Ἑλληνικά Γράμματα, ἈΘήνα 2004.
[11]. Βλ. ἄρθρο του στήν ἐφημερίδα «Ὀρθόδοξος Τύπος», 1-5-2009. Στό τεκτονικό περιοδικό Ἰλισσός, Ἰούλιος 1956, σ. 66, διαβάζουμε ὅτι «Ἡ παγκόσμιος Κυβέρνησις κατέστη ἀνάγκη».
[12]. Βλ. Βασ. Λαμπρόπουλου, Τό μαῦρο Λεξικό τῆς Μασονίας, Ἀθήνα 2001, σ. 13.
[13]. Στό ἴδιο, σ. 7 ἑπ.
[14]. Βλ. Ἐφημ. «Ὀρθόδοξος Τύπος», φ. 139/2012, σ. 7.
[15]. Βλ. Αγαπιου Κολυβα ..., ὅπ. π., σ. 12.
[16]. Πρβλ. τήν εὐχή τῆς Λειτουργίας τοῦ Μ. Βασιλείου: «... τούς πεπλανημένους ἐπανάγαγε καί σύναψον τῇ ἁγίᾳ σου Καθολικῇ καί Ἀποστολικῇ Ἐκκλησίᾳ».
[17]. Βλ. στήν Ἐφημερίδα «Ὀρθόδοξος Τύπος» τῆς 30.11.2012 καί 7.12.2012. Πρβλ. καί τό Ψήφισμα τῆς ὀργανωμένης ἀπό τήν Ἐφημερίδα «Χριστιανική» στίς 29.11.2009 στόν Πειραιᾶ, ὑπό τήν αἰγίδα τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Πειραιῶς Ἡμερίδος μέ θέμα: «Μασονία καί Νέα Τάξη. Σχέσεις τοῦ Τεκτονισμοῦ μέ τόν Χριστιανισμό, τήν Πολιτική καί τή Δημοκρατία». Ὁμιληταί ἦσαν: ὁ Σεβασμ. Μητροπολίτης Πειραιῶς κ. Σεραφείμ, πού ἀπηύθυνε Χαιρετισμό, καί οἱ: π. Γεώργιος Μεταλληνός, κ. Ἐμμ. Μηλιαράκης, Πρόεδρος τῆς «Χριστιανικῆς Δημοκρατίας» καί ὁ δημοσιογράφος κ. Κώστας Τσαρούχας.
[18]. Ὁ μακαριστός Ἀρχιεπίσκοπος κυρός Χριστόδουλος σέ ἕνα ἐγκύκλιο κείμενό του μέ τόν τίτλο «Γιατί δέν μπορεῖ νά εἶμαι μασῶνος» (1998) γράφει: «Ὡς Ἕλλην καί Ὀρθόδοξος Χριστιανός δέν μπορεῖ νά ἀνήκω στήν Μασωνία». Καί σημειώνει συμπερασματικά: «Ἡ Μασωνία κατά τήν Ἐκκλησία μας, εἶναι σύστημα ἀντιχριστιανικόν καί πεπλανημένον, διά τοῦτο καί δέν συμβιβάζεται ἡ ἰδιότης τοῦ Χριστιανοῦ μέ τήν ἰδιότητα τοῦ Μασώνου. Οἱ πιστοί ὀφείλουν νά ἀπέχουν τῆς Μασωνίας. Καί ὅσοι παρεπλανήθησαν καλοῦνται νά μετανοήσουν καί ἐπανέλθουν στούς κόλπους τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας». Καί ἡ ἀκροτελεύτεια φράση τοῦ κειμένου: «Ἄν γίνω μασῶνος, πρέπει νά παύσω νά εἶμαι Ὀρθόδοξος καί Ἕλλην»! Συνεπῶς οὐδέν πρόβλημα ὑπάρχει, ἄν ἡ Ἱεραρχία μας, γιά μία ακόμη φορά, ἀνανεώσει τίς παλαιότερες διακηρύξεις της γιά τή Μασονία.
Συμπερασματικά, δέν μπορεῖ νά τίθεται ἐρώτημα, ἂν ὁ Μασονισμός ἔχει καταδικασθεῖ ἀπό τήν Ἐκκλησία μας. Διότι ἔχει ἐλεγχθεῖ ἐπανειλημμένα, καί μάλιστα ὡς συγκριτιστική πολιτικοθρησκευτική πολυεθνική Ὀργάνωση, ἀσυμβίβαστη πρός τόν Χριιστιανισμό ὡς Ὀρθοδοξία. Τόν πολιτικό του ρόλο σήμερα διεθνῶς πραγματοποιεῖ ἡ Λέσχη Bilderberg, πού ἔχει αἰχμαλωτίσει τήν πλειονότητα τῶν πολιτικῶν δυνάμεων τοῦ τόπου μας.
[19]. Τό Πολυμελές Πρωτοδικεῖο Ἀθηνῶν μέ τήν ὑπ᾽ ἀριθμ. 2060/6.12.1969 ἀπόφασή του θεωρεῖ τή Μασονία «μυστικήν ὀργάνωσιν ἄγνωστον κατά τό περιεχόμενον, οὐ μόνον εἰς τούς πολλούς, ἀλλά καί εἰς αὐτούς ἀκόμη τούς τέκτονας», γι’ αὐτό καί κατεδίκασε τή Μασονία. Τό 1984 καί μετά ἀπό πολλή ἀρθρογραφία καί προβληματισμούς ψηφίστηκε ἀπ᾽ τόν τότε ὑπουργό Δικαιοσύνης Γ. Α. Μαγκάκη νόμος, μέ τόν ὁποῖο ἀπαγορεύεται οἱ Δικαστές νά εἶναι καί Μασόνοι. Ὁ Ὑπουργός ἔκαμε τήν δήλωση (Ἐλευθεροτυπία 29.2.1984) ὅτι «σοβαρό πειθαρχικό ἀδίκημα (ἀποτελεῖ) ἡ συμμετοχή δικαστῶν σέ ὀργάνωση, πού ἐπιβάλλει τήν μυστικότητα» (πρβλ. τόν Νόμο 1796/1968, ἄρθρο 40, § 7), ἐννοώντας προφανῶς τήν Μασονία.
1. Μία ἀπό τίς πλάνες, πού γέννησε ὁ Διάβολος γιά τήν καταπολέμηση καί καταστροφή τοῦ ἔργου τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ καί τήν παρακώλυση καί ματαίωση τῆς ἐν Χριστῷ σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπου καί τοῦ κόσμου, εἶναι ἡ Μασονία ἤ Τεκτονισμός, πού λειτουργεῖ καί δραστηριοποιεῖται στήν κοινωνία μας, μέ τήν κάλυψη μάλιστα καί προστασία τῶν Νόμων τοῦ Κράτους. Διότι ἡ Μασονία λειτουργεῖ στήν Ἑλλάδα ὡς «Ἵδρυμα», ἀναγνωρισμένο ἀπό τήν Πολιτεία μέ τό ΠΔ τῆς 21-1-1927, τό ΒΔ ἀπό 19-7-1948 καί τό ΒΔ ἀπό 23-12-1955. Ἔτσι δραστηριοποιεῖται ἀνενόχλητα στήν κοινωνία μας, γιά τήν προώθηση καί ἐκπλήρωση τῶν σκοπῶν της.
2. Ἔχει ἐπανειλημμένα καί διά πολλῶν ἀποδειχθεῖ, ὅτι ἡ Μασονία εἶναι ὀργάνωση, πού λειτουργεῖ μυστικά καί συνωμοτικά, σέ συνεργασία μέ ὅλες τίς παραφυάδες της[1], μέ βασικό στόχο τήν ἅλωση τῆς κοινωνίας καί τήν πολιτική καί πολιτιστική ἰσοπέδωση τῶν λαῶν τῆς γῆς.
3. Ἡ ἐπιδιωκόμενη ἅλωση καί τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας ἀπό τή Μασονία, ἄρχισε μέ τήν ἵδρυση τῆς πρώτης Στοᾶς στήν «καθ’ ἡμᾶς Ἀνατολήν» στή Σμύρνη τό 1745 καί τήν ἐξάπλωση τῶν Στοῶν στήν Κωνσταντινούπολη (1748), τήν ἕδρα τῆς Ρωμαίικης (Ἑλληνορθόδοξης) Ἐθναρχίας (Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου)[2]. Ἡ διείσδυση τῆς Μασονίας στήν Ὀρθόδοξη Ἀνατολή, εὐνοούμενη ἀπό τό εὐρωπαϊκό πολιτιστικό κλίμα τῆς Μικρασίας καί τήν κοσμοπολίτικη πληθυσμιακή σύνθεσή της, ἔβαινε παράλληλα μέ τήν ἀποδυνάμωση τῆς χριστιανικῆς Πίστεως καί ὀρθοδόξου Παραδόσεως. Στά τέλη τοῦ 18ου αἰώνα ἐπεξετάθη ἡ ἵδρυση Στοῶν καί στόν μητροπολιτικό ἑλληνικό χῶρο (Ἀθήνα, Ζαγορά, Ἀμπελάκια, Ἰωάννινα καί τά Ἰόνια Νησιά). Ὁ Τεκτονισμός στηριζόμενος κυρίως στό ἀστικό στοιχεῖο, κινήθηκε καί κινεῖται στό χῶρο τῶν λογίων, τῶν ἐμπόρων, τῶν ἐχόντων κοινωνική ἐπιρροή καί τῶν πολιτικῶν.
4. Γίνεται λοιπόν ἀντιληπτό, ὅτι ὁ Τεκτονισμός εἶναι ἐμβόλιμο μέγεθος στήν ἑλληνορθόδοξη κοινωνία καί παρασιτεῖ στό σῶμα της, μέ συνέπειες ὀδυνηρές γιά τήν συνοχή καί τήν ταυτότητά της[3]. Διότι ὁ Τεκτονισμός εἶναι τοκετός ξένων ὠδίνων, πού μεταφυτεύθηκε στό χῶρο μας καί μένει τελείως ξένος πρός τήν ταυτότητα τοῦ Γένους / Ἔθνους μας καί τόν πολιτισμό μας, καί στήν οὐσία του μή συμβατός μέ αὐτήν. Γι᾽ αὐτό ἡ παρουσία καί δραστηριοποίησή του στήν ἑλληνική κοινωνία κατεργάζεται τόν ἰδεολογικό διαμελισμό τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας, ἐφ᾽ ὅσον ἀναπτύσσεται ὡς θανατηφόρο καρκίνωμα στό ἐθνικό μας σῶμα. Αὐτό εἶναι συνειδητό στήν εὐρύτερη λαϊκή μας βάση, ὅπως φαίνεται στόν ἀπαξιωτικό γιά κάποιον χαρακτηρισμό, ὅτι συμπεριφέρεται «σάν μασῶνος»!
5. Στά τελευταῖα χρόνια ἔχει ἐνισχυθεῖ καί ἐντατικοποιηθεῖ ἡ δράση τῆς Μασονίας, λόγω τῆς παθολογίας καί ρευστότητας τῆς πολιτικοκοινωνικῆς καταστάσεως τῆς Χώρας μας. Καί μόνο στόν Πειραιᾶ, τό πρῶτο λιμάνι τῆς Χώρας μας, μαρτυρεῖται ἡ λειτουργία δεκαπέντε τεκτονικῶν Στοῶν. Βιώνουμε, ἔτσι, μία ἐπέλαση τῆς μασονικῆς παρατάξεως, μετά ἀπό μία περίοδο κάμψεως τῆς δραστηριότητάς της.
6. Ἡ Μασονία συγκαλύπτει καί ἀρνεῖται τόν θρησκευτικό της χαρακτήρα, ὁ ὁποῖος ὅμως ἀνήκει στήν οὐσία της. Ἡ ἄρνηση ὅμως αὐτή τῶν Τεκτόνων προσκρούει στή διαφωνία τῶν ἰδίων τῶν κειμένων τους, ὅπως ὁ Καταστατικός Χάρτης καί ὁ Γενικός Κανονισμός τῆς Στοᾶς, ἀλλά καί τῶν κατά καιρούς διακηρύξεων γνωστῶν Τεκτόνων. Σημαντικό ὅμως εἶναι ὅτι ὁ χαρακτήρας τοῦ Τεκτονισμοῦ ὡς θρησκείας εἶναι γνωστός εἰς τό ὀρθόδοξο Πλήρωμα καί τήν Πνευματική του Ἡγεσία, διακηρύσσεται δέ ἀδιάκοπα, σέ κάθε εὐκαιρία γιά τό ξεσκέπασμα τῆς Μασονίας καί τήν προφύλαξη τοῦ ὀρθοδόξου Ποιμνίου. Ἤδη ἡ πρώτη ἐκτενής ἀναίρεση τῆς Μασονίας στό χῶρο μας, ἀπό τόν ἁγιορείτη μοναχό Ἀγάπιο Κολλυβά Παπαντωνάτο[4], ἀντιμετωπίζει τή Μασονία ὡς θρησκεία ἀναιρετική τῆς Ὀρθοδοξίας καί γενικά τοῦ Χριστιανισμοῦ. «Ἡ φραγμασονική πίστις -διαβάζουμε ἐκεῖ- εἶναι ἡ πλέα ἀσεβεστέρα καί ἡ πλέα ἐπιβλαβεστέρα εἰς τό ἀνθρώπινον γένος ἀπό ὅσας ἀσεβείας ἐστάθησαν ἀπό τήν ἀρχήν τοῦ αἰῶνος ἕως τῆς σήμερον». Καταλήγει δέ στό συμπέρασμα, ὅτι ὁ Τεκτονισμός εἶναι ἀντιχριστιανισμός καί πλήρης ἀνατροπή τοῦ Χριστιανισμοῦ.
7. Τόν θρησκευτικό χαρακτήρα τοῦ Τεκτονισμοῦ ἐδέχθη ἡ Διορθόδοξος Ἐπιτροπή (Ἅγιον Ὄρος, 1930), ἀλλά καί Καθηγηταί τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν τό 1933, τήν γνωμοδότηση τῶν ὁποίων υἱοθέτησε ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος[5] τό ἴδιο ἔτος, πού ἀνανεώθηκε μέ τίς ἀποφάσεις της τό 1968, τό 1972 καί τό 1996, καί σέ εἰδικά φυλλάδια «Πρός τόν Λαό» τό 1982 καί τό 1996.
8. Ἀπό τά ἴδια τά κείμενα τῆς Μασονίας ἀποδεικνύεται, ὅτι ἀποδέχεται καί πιστεύει σέ θεότητα, πού καλεῖται Μέγας Ἀρχιτέκτων τοῦ Σύμπαντος (Μ.Α.Τ.Σ.). Ἔχει μάλιστα, τελετές, ἀντίστοιχες μέ ἐκεῖνες τῆς Ἐκκλησίας («μυστήρια» π.χ. γάμο, βωμούς, ναούς, λατρεία, σύμβολα, ἐγκαίνια ναοῦ, κηδεία) μέ εἰδικό τελετουργικό τυπικό. Στά Μασονικά κείμενα ὁ Μ.Α.Τ.Σ. δηλώνεται μέ τά ὀνόματα: Ἑωσφόρος, Διάβολος, Σατανάς, Βεελζεβούλ, Βελίαλ, Μπαφομέτ, Δαίμονας κ.λπ. Ἡ ὁμολογία λοιπόν, τῆς ἴδιας τῆς Μασονίας γιά τόν θρησκευτικό χαρακτήρα της εἶναι σαφής[6]. Στό Σύνταγμα τῆς Μεγάλης Στοᾶς τῆς Ἑλλάδος (20.12.1949) δηλώνεται ρητά: «Ὁ Ἐλευθεροτεκτονισμός πιστεύει εἰς τήν ὕπαρξιν τοῦ Θεοῦ ὑπό τήν ἐπωνυμίαν Μέγας Ἀρχιτέκτων τοῦ Σύμπαντος». Στή Μασονική δέ ἐγκυκλοπαιδεία τοῦ Ν. Χ. Λάσκαρη, ἐκδιδόμενη μέ τήν ἄδεια τῆς Μεγάλης Στοᾶς τῆς Ἑλλάδος, καί στό λῆμμα «Θρησκεία καί Τεκτονισμός», διαβάζουμε: «Ἡ τεκτονική θρησκεία δέν κάνει διακρίσεις. Δέχεται εἰς τούς φιλόξενους κόλπους της ἄνδρας παντός δόγματος, οὐδέν δέ ἀπολύτως θρησκευτικόν δόγμα εὐνοεῖ ἤ ἀποδοκιμάζει... Ἡ θρησκεία τοῦ Τεκτονισμοῦ εἶναι ἡ γενική θρησκεία τῆς φύσεως καί τῆς πρωταρχικῆς ἀποκαλύψεως -τῆς κληροδοτηθείσης ἡμῖν ὑπό ἀρχαίου τινός καί πατριαρχικοῦ ἱερατείου- ἐν τῇ ὁποίᾳ ὅλοι οἱ ἄνθρωποι δύνανται νά συνυπάρξουν». Ἀπροκάλυπτος εἶναι δηλαδή ὁ συγκρητισμός καί ὁ εἰδωλολατρικός χαρακτήρας τῆς Μασονίας, ἀλλά καί ὁ ἀντιχριστιανικός της χαρακτήρας, κάτι πού φαίνεται καί ἀπό τήν διεκδίκηση παγκοσμιότητος, πού ἀντιστρατεύεται στήν καθολικότητα καί οἰκουμενικότητα τῆς Χριστιανικῆς Πίστεως καί Ἐκκλησίας. Αὐτό ὑπογραμμίζεται στήν ἱστορική ἀπόφαση τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος τό 1933, κατά τήν ὁποία ὁ Τεκτονισμός «δέν εἶναι ἁπλῆ τις φιλανθρωπική ἕνωσις ἤ φιλοσοφική σχολή, ἀλλ᾽ ἀποτελεῖ μυσταγωγικόν σύστημα, ὅπερ ὑπομιμνήσκει τάς παλαιάς ἐθνικάς μυστηριακάς θρησκείας ἤ λατρείας. Ἀποδεδειγμένως τυγχάνει θρησκεία μυστηριακή, ὅλως διάφορος ... καί ξένη τῆς χριστιανικῆς θρησκείας... Ζητοῦσα νά συμπεριλάβῃ ... εἰς τούς κόλπους αὐτῆς ὁλόκληρον τήν ἀνθρωπότητα... ἀνυψοῖ ἑαυτήν εἰς εἶδος ὑπερθρησκείας». Καί ὁ μακαριστός ἀρχιμανδρίτης π. Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος, φωτισμένος πνευματικός καί ἐπιφανής θεολόγος, ἐπισημαίνει ὅτι ὁ Τεκτονισμός «φιλοδοξεῖ νά ἀποβῇ θρησκεία πάσης τῆς ἀνθρωπότητος... νά ἀποβῇ μία ὑπερθρησκεία»[7]. Κατά τήν δήλωση τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πειραιῶς κ. Σεραφείμ, ἡ Μασονία εἶναι «ἀποκρυφιστική παγανιστική λατρεία, πολέμιος τῆς ἀμωμήτου Πίστεως τῆς Ὀρθοδόξου Καθολικῆς Ἐκκλησίας». Εἶναι δηλαδή σαφῶς ἀντιχριστιανική καί εἰδωλολατρική θρησκεία καί πίστη. Οἱ Μασόνοι, κατά τόν ἴδιο Μητροπολίτη, εἶναι «σατανολάτρες καί ἑωσφοριστές, ὀπαδοί τῆς θρησκείας τοῦ Ἀντιχρίστου»[8]. Διαπιστώνεται, ἐπίσης, ὅτι οἱ Μασόνοι, τουλάχιστον στίς ὑψηλότερες βαθμίδες τους, εἶναι σατανολάτρες, προσευχόμενοι στόν Ἑωσφόρο, ὡς Μπαφομέτ, ὅπως ὀνομάζουν τόν τραγόμορφο θεό τους. Ἐξ ἄλλου εἶναι ἀναντίρρητες καί οἱ σχέσεις τους μέ τή Μαγεία. Ὁ καλός γνώστης τῆς Μασονίας P. Naudon μᾶς πληροφορεῖ, ὅτι ὁρισμένα τυπικά... ἔβαλαν ἀκριβῶς σάν σκοπό τους τήν «ἄσκηση τῆς μαγείας, πού μπαίνει στήν ὑπηρεσία τοῦ ἀνθρώπου γιά τήν ἐπενέργειά του πάνω στόν κόσμο»[9].
9. Ὁ ἰσχυρισμός τῆς Μασονίας, ὅτι δέν ἀσχολεῖται μέ τήν πολιτική καί δέν ἀναμειγνύεται στίς πολιτικές ἐξελίξεις δέν εἶναι ἀληθής. Ὁ θρησκευτικός χαρακτήρας τοῦ Τεκτονισμοῦ, πού λειτουργεῖ ἐπεκτατικά καί οἰκουμενικά, συμπορεύεται μέ τήν ἐνεργό συμμετοχή στίς διεθνεῖς πολιτικές διαδικασίες. Ἡ πολιτική δραστηριότητα ἀποβλέπει στήν ἄσκηση ἐπιρροῆς σέ πολιτικά πρόσωπα, γιά τή χειραγώγηση τῶν διεθνῶν πολιτικῶν ἐξελίξεων. Δέν εἶναι, λοιπόν, καθόλου ἕνα φιλανθρωπικό σωματεῖο, ὅπως διατείνονται, μέ σκοπό τήν ἐπικράτηση τῆς ἠθικῆς σ᾽ ὅλο τόν κόσμο. Τό σκάνδαλο τῆς Ἰταλικῆς Στοᾶς Ρ 2 τό 1981 ἦταν μία ἀπό τίς μεγαλύτερες ἀποδείξεις γιά τή σχέση τῆς Μασονίας μέ τίς πολιτικές ἴντριγκες[10].
10. Μέ τήν πολιτική δραστηριότητά της ἡ Μασονία ἀποδεικνύεται ἀντιδημοκρατική, ἀφοῦ ὑπονομεύει τήν λειτουργία τοῦ δημοκρατικοῦ πολιτεύματος καί τήν ἐθνική ἀσφάλεια σέ κρίσιμες μάλιστα περιόδους. Κατά τόν Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην Πειραιῶς κ. Σεραφείμ «ἡ Λέσχη Μπίλντερμπεργκ εἶναι ὑπερστοά ... ἕνα αἴσχιστο διευθυντήριο παγκοσμιοποιήσεως, πού ἀπεργάζεται τήν διάλυση τοῦ Ἔθνους - Κράτους καί τήν προώθηση στίς μάζες τῆς ἰδέας τῆς ἀναγκαιότητος μιᾶς παγκόσμιας ὑπερκυβερνήσεως»[11]. Καταφάσκει, λοιπόν, τούς στόχους τῆς Παγκοσμιοποιήσεως, πού εἶναι ἡ ἰσοπέδωση καί πολτοποίηση ὅλων τῶν ἐθνῶν τῆς γῆς. Διότι καί οἱ πολιτικοί στόχοι τῆς Μασονίας ἀναδεικνύονται σέ μιά παγκόσμια προοπτική. Ἡ τεκτονική Ἑταιρεία Ἰλλουμινάτοι προβάλλει ἀπροκάλυπτα καί ὑποστηρίζει τόν σχηματισμό τῆς «παγκόσμιας κυβέρνησης», ὅπως καί οἱ πολιτικοί ἡγέτες, πού ἔχουν ἰδιαίτερη σχέση μέ τή Λέσχη Μπίλντερμπεργκ. Παράλληλα ἡ Μασονία ἐκπαιδεύει τά μέλη της «ἔτσι ὥστε νά ἀποκτοῦν ἀσυνείδητα ἀκρισία πάνω σέ σημαντικά ἐθνικά θέματα»[12].
11. Ἐξ ἄλλου, οἱ φρικτοί ὅρκοι πού δίνουν οἱ Μασόνοι κατά τίς μυήσεις τους εὐτελίζουν τό ἀνθρώπινο πρόσωπο καί διχάζουν τήν κοινωνία, διότι γίνεται διάκριση μεταξύ τῶν «καθαρῶν» Μασόνων καί τῶν «βεβήλων», ὅλων δηλαδή τῶν ἄλλων ἀνθρώπων, μέ συνέπεια τόν ἀποκλεισμό τῶν οἰκονομικά ἀσθενῶν, τῶν ἀγροτῶν, τῶν ἐργατῶν καί τῶν μαύρων ἀπό τούς κόλπους της. Ἀλλά καί οἱ Τέκτονες χαμηλῶν βαθμῶν ἀγνοοῦν τά εἰς τίς ὑψηλότερες βαθμίδες τεκταινόμενα. «Οἱ ἀμύητοι εἰς τούς ἀνωτέρους μασονικούς βαθμούς ἀποτελοῦν τραγικά θύματα πρωτοφανοῦς ἀπάτης...»[13].
12. Εἶναι, λοιπόν, εὐνόητο ὅτι ὁ ἰσχυρισμός τῶν Ἑλλήνων Τεκτόνων, ὅτι παραμένουν πιστοί ὀρθόδοξοι Χριστιανοί ἀποδεικνύει, ὅτι ἀγνοοῦν τόν Χριστιανισμό στό σύνολό του ἤ ὅτι μᾶς ἐξαπατοῦν. Αὐτό δέ, διότι δέν φανερώνουν τήν ἀληθινή ταυτότητά τους. Γι᾽ αὐτό ἰσχύει ἀπολύτως καί πάντοτε τό ἀσύμπτωτο καί ἀσυμβίβαστο τῆς ἰδιότητας τοῦ τέκτονος καί τοῦ (ὀρθοδόξου) Χριστιανοῦ. Αὐτό εἶναι ἡ διαπίστωση ὅλων τῶν Ὀρθοδόξων, πού ἔχουν ἀσχοληθεῖ συστηματικά μέ τή Μασονία. Ὁ Μασονισμός, συγκαταλέγοντας καί τόν Χριστό μεταξύ τῶν «μυστῶν» του, ἐπιδιώκει τήν παγίδευση τῶν Χριστιανῶν, προσπαθώντας νά δημιουργήσει τήν ἐντύπωση, φυσικά στούς ἀθεμελιώτους στήν χριστιανική πίστη, ὅτι στούς κόλπους του σώζεται ὁ Χριστός τῶν Ἁγίων μας. Αὐτό ὅμως πού ἐπιτυγχάνει εἶναι ἡ κακοποίηση καί τοῦ Ἀρχηγοῦ τῆς πίστεώς μας, μέ τήν ἄρνηση τῆς μοναδικότητας καί ἀποκλειστικότητάς του στή σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου καί τοῦ κόσμου (Πράξ. 4,12). Κατά τόν ἀείμνηστο Μητροπολίτη Ἐλευθερουπόλεως κυρόν Ἀμβρόσιον, «ἡ μύησις εἰς τόν Μασονισμόν παντός Ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ ἀποτελεῖ ... ἀποκήρυξιν τῆς ὀρθοδόξου πίστεως καί προσχώρησιν εἰς ἄλλην θρησκείαν». Ἀλλά καί ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος τό 1933 διεκήρυξε, ὅτι «δέον τά πιστά τῆς Ἐκκλησίας τέκνα, ὅπως ἀπέχωσι τοῦ Μασονισμοῦ».
13. Στό σημεῖο ὅμως αὐτό διαπράττονται ἐγκληματικά λάθη ἀπό τούς Ἱεράρχες ἐκείνους, πού, δεχόμενοι διά τίς Μητροπόλεις τους δωρεές ἤ χρηματικές προσφορές ἀπό μασονικές στοές, προάγουν καί ἐνισχύουν τήν δράση τους. Τά εὐχαριστήρια γράμματα τῶν Μητροπολιτῶν αὐτῶν δημοσιεύονται κατόπιν στά τεκτονικά περιοδικά καί γίνονται ἔτσι ἡ καλύτερη διαφήμιση τῆς Μασονίας, καί ταυτόχρονα παραπλάνηση τῶν ἀδυνάτων καί ἀπληροφορήτων μελῶν τοῦ χριστεπωνύμου πληρώματος. Ἐξ ἄλλου, Πατριάρχες καί Πατριαρχεῖα ἀπονέμουν συχνά παράσημα καί ἄλλες διακρίσεις σέ γνωστούς ἐπισήμους Μασόνους, ὅπως δέ ὑπῆρξαν καί περιπτώσεις -εὐτυχῶς ὄχι πολλές, ἀλλά πολύ χαρακτηριστικές- τῆς εἰσόδου καί ἐντάξεως Πατριαρχῶν καί ἄλλων Ἱεραρχῶν σέ Στοές. Αὐτό γίνεται γιά τήν ἐξασφάλιση, κατά τή γνώμη τους, ὑποστηρίξεως ἐκ μέρους τῆς Μασονίας. Στήν οὐσία ὅμως πρόκειται γιά προδοσία τῆς ἀμωμήτου Πίστεώς μας καί ἄρνηση τοῦ Χριστοῦ καί τῆς Ὀρθοδοξίας, συγχρόνως δέ καί ἔκπτωση ἀπό τῆς ἀξίας τοῦ Κληρικοῦ καί Ποιμένος τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ σώματος.
14. Ὑπάρχει ὅμως καί κάτι ἀκόμη χειρότερο. Δέν γίνονται οἱ πρέπουσες ἐνέργειες γιά τήν διάψευση τῶν ἀναγραφομένων στά τεκτονικά περιοδικά ὀρθοδόξων Κληρικῶν ὡς μασόνων. Τί ἄλλο ὅμως ἐπιτυγχάνει ἡ σιωπή αὐτή παρά νά ἐπιβεβαιώνει τούς ἰσχυρισμούς τῶν Τεκτόνων; Καί ναί μέν ἡ Μασονία, διά τήν πρόκληση ἐντυπωσιασμοῦ, ἀναφέρει Ἱεράρχες τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ὡς μέλη της, ἀλλά μετά τόν θάνατό τους, ὁπότε δέν εἶναι δυνατόν νά λάβουν ἐκ τῶν συκοφαντουμένων τήν δέουσα ἀπάντηση. Εἶναι ὅμως δυνατόν –καί ἀναγκαῖον- οἱ Ἐκκλησίες, Κληρικοί τῶν ὁποίων παρουσιάζονται ἀπό τήν Στοά ὡς τέκτονες, νά διαψεύδουν δημόσια καί ἔντονα τά μασονικά δημοσιεύματα, καί διά τήν ἀποκατάσταση τῆς μνήμης τῶν δῆθεν μασόνων Κληρικῶν, ἀλλά καί διά τήν καθησύχαση τῶν ψυχῶν τῶν πιστῶν καί τόν ἐκ νέου τονισμό τοῦ ἀσυμβιβάστου τῆς ἰδιότητος τοῦ μασόνου μέ ἐκείνην τοῦ Ὀρθοδόξου πιστοῦ.
15. Δι᾽ αὐτό χαιρετίζουμε εὐγνωμόνως τήν σθεναρά στάση τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πειραιῶς κ. Σεραφείμ ἀπέναντι στόν ἰσχυρισμό τῆς Μασονίας, ὅτι ἐξέχων Ἕλλην ἱερωμένος ἐμυήθη προσφάτως εἰς τόν 18ο βαθμόν καί ὅτι ἔχουν ἐνταχθεῖ στούς κόλπους της ἀκόμη τρεῖς Κληρικοί. Ὁ ἅγιος Πειραιῶς εὐθαρσῶς διεκήρυξε, ὅτι θά ὑποβάλει μήνυση, γιά νά ἀποδειχθεῖ, ὅτι «ἐκτός ἀπό σατανολάτρες οἱ Μασόνοι εἶναι καί συκοφάνται τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας», καί ὅτι θά φέρει τό θέμα εἰς τήν Ἱεράν Σύνοδον τῆς Ἱεραρχίας. Τό ἀποτέλεσμα ἦταν νά ἀπαντήσουν οἱ Μασόνοι, ὅτι «ἔκαμαν λάθος»![14].
16. Εἶναι, ἐπίσης, λίαν τιμητικόν δι᾽ αὐτήν, ὅτι ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία στό ἑλληνόφωνο τμῆμά της, ἔλαβε ἐνωρίς θέση ἀπέναντι στόν Τεκτονισμό, ὑπογραμμίζοντας τόν σκοτεινό ρόλο του καί τήν ἀντιχριστιανικότητά του. Ἡ πρώτη θεωρητική καταδίκη τοῦ Τεκτονισμοῦ στό κλίμα τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, ἔγινε σχεδόν σύγχρονα μέ τήν ἵδρυση Στοῶν στήν «καθ᾽ ἡμᾶς Ἀνατολήν». Μαρτυρία ἁγιορειτικοῦ χειρογράφου ἀναφέρει τήν ἔκδοση συνοδικοῦ καταδικαστικοῦ γράμματος κατά τῆς Μασονίας τό 1745[15]. Ὁ πατριαρχικός ἐπίσης ἀφορισμός τοῦ 1793 (πατριάρχης Νεόφυτος Β΄) συμπεριελάμβανε «τούς Βολταίρους καί Φρανκμαζόνας καί Ροσσούς καί Σπινόζας», τούς πρωτεργάτες δηλαδή τῆς Γαλλικῆς Ἐπαναστάσεως. Ἐπαινοῦμε ἐπίσης τήν σεπτή Ἱεραρχία τῆς ἐν Ἑλλάδι Ἐκκλησίας διά τήν ἐπανειλημμένως ἐπίσημη καταδίκη τῆς Μασονίας (1933, 1968, 1972 καί 1996), ὡς καί εἰς τά «Πρός τόν Λαό» δημοσιευόμενα κατά καιρούς (1984 καί 1996) κείμενά της, γιά τήν προφύλαξη τοῦ Ποιμνίου ἀπό τή μασονική λύμη. Ἱεράρχαι ἐπίσης στό παρελθόν, ὅπως οἱ πρ. Φλωρίνης Αὐγουστῖνος καί Ἐλευθερουπόλεως Ἀμβρόσιος, κατεδίκασαν ἐπανειλημμένως στούς λόγους καί τά δημοσιεύματά τους τήν μασονική πλάνη, προφυλάσσοντας τό ὀρθόδοξο ποίμνιο ἀπό τόν μασωνικό κίνδυνο. Τό παράδειγμα αὐτῶν ἀκολουθοῦν καί σήμερα πολλοί Σεβασμιώτατοι Μητροπολίτες μας, οἱ ὁποῖοι δέν παύουν μέ δηλώσεις, ἀρθρογραφία καί βιβλία τους νά διαφωτίζουν τό Ποίμνιο καί ὁλόκληρο τόν Ὀρθόδοξο κόσμο.
17. Πέρα ὅμως ἀπό τήν συνεχή πληροφόρηση τοῦ ποιμνίου στίς Ἐνορίες μας εἶναι ἀνάγκη νά διαμορφωθεῖ ἡ ἀναγκαία ποιμαντική στήν ἀντιμετώπιση τοῦ Τεκτονισμοῦ, ἀλλά καί τῶν Ὀρθοδόξων ἐκείνων, πού παρασύρθηκαν ἀπό τή Μασονία. Δέν πρέπει νά λησμονεῖται, ὅτι ἡ προσευχή εἶναι τό μεγαλύτερο καί στήν περίπτωση αὐτή ὅπλο μας[16]. Εἶναι ἀνάγκη ὅμως νά ἀπαγορεύεται ἡ συμμετοχή ἀποδεδειγμένα ἐνεργῶν μασόνων στά Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας, ὄχι μόνο στή Θεία Κοινωνία, ἀλλά καί ὡς ἀναδόχων σέ βαπτίσεις. Ἐπίσης, μόνιμη μέριμνα τῶν ἐφημερίων πρέπει νά εἶναι ἡ κατηχητική ἐνημέρωση καί στήριξη τῶν οἰκογενειῶν ἐκείνων, πού κάποιο μέλος τους ἀνήκει σέ τεκτονική στοά, γιά τήν χριστιανική ἀντιμετώπισή τους.
18. Περισσότερο ὅμως δραστική πρέπει νά εἶναι ἡ στάση τῆς Ποιμαίνουσας Ἐκκλησίας ἀπέναντι στούς Χριστιανούς ἐκείνους, πού πιστεύουν ὅτι παραμένουν ὀρθόδοξοι Χριστιανοί παρά τήν ἔνταξή τους στή Μασονία. Ὅλοι αὐτοί εἶναι ἀνάγκη νά ἐνημερωθοῦν καί νά κατηχηθοῦν, ἀλλά πολύ περισσότερο ἐκεῖνοι, πού ἐκφράζουν τήν ἐπιθυμία νά ἐγκαταλείψουν τή Μασονία καί νά ἐπιστρέψουν στή Μητέρα Ἐκκλησία. Καί αὐτοί εἶναι ἀνάγκη νά κατηχηθοῦν, διότι ἡ ἐγκατάλειψη τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ σώματος εἶναι καρπός πλημμελοῦς ἐντάξεως σ’ αὐτό καί ἀγνοίας τῆς ὀρθοδόξου Ἀληθείας. Οἱ ἄγευστοι ὀρθοδόξου ἐμπειρίας εὔκολα πέφτουν θύματα τῶν προσηλυτιστῶν ὅλων τῶν αἱρέσεων καί τῆς Μασονίας. Ἡ ἐπιστροφή στήν Ἐκκλησία πρέπει νά γίνεται μέ ὑπογραφή λιβέλλου, ὅπως συμβαίνει μέ ὅλους τούς ἐξ αἱρέσεων ἐπιστρέφοντες. Πόσο μᾶλλον, πού ὁ Τεκτονισμός δέν εἶναι μία «χριστιανική» αἵρεση, ἀλλά παναίρεση καί σατανική θρησκεία. Μετά δέ τόν λίβελλο ἀπαιτεῖται ἀπαραίτητα ἡ ἀναμύρωση τοῦ ἐπιστρέφοντος, ἄν εἶχε μυηθεῖ εἰς ὁποιονδήποτε μασονικό βαθμό. Ἀπό τήν ἄλλη πλευρά, ὅταν γίνει τεκμηριωμένα γνωστή ἡ εἴσοδος ὀρθοδόξου Κληρικοῦ στή Μασονία, εἶναι ἐπιταγή τῆς Συνοδικῆς παραδόσεώς μας ἡ καθαίρεσή του, «ἵνα καί οἱ λοιποί φόβον ἔχωσι» (Α΄ Τιμ. 5,20).
19. Στηρίζουμε ἐκθύμως τό Ψήφισμα, πού ὑπέβαλε ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πειραιῶς κ. Σεραφείμ στή Σύνοδο τῆς Ἱεραρχίας (19.11.2012)[17] γιά μία νέα καταδίκη τῆς Μασονίας, ἐπιτακτική σήμερα καί ἐπιβαλλόμενη ἀπό τή νέα θρασεῖα ἐπίθεση τῆς Στοᾶς κατά τῆς Ἐκκλησίας, μέ τήν καταγγελία γιά δῆθεν προσχώρηση Ἱεραρχῶν σ’ αὐτήν. Ἡ καταδίκη θά εἶναι καί νέα ὁμολογία τῆς σεπτῆς Ἱεραρχίας μας διά τήν ἀπουσία κάθε σχέσεως Ἱεραρχῶν μας μέ τόν Τεκτονισμό[18].
20. Εἶναι, τέλος, χρέος τῆς Πολιτείας ἡ ἀνάκληση τῶν περί τῆς Μασονίας διαταγμάτων της καί διάλυση τῶν μασονικῶν Στοῶν. Ἐπίσης εἶναι ἀνάγκη διαλύσεως τοῦ Τεκτονικοῦ Ἱδρύματος, διότι ἐμφανίζεται ὡς Ἵδρυμα, ἐνῶ, κατά τόν Ἅγιον Πειραιῶς, νομικά ἔχει ἐκφύγει τῶν σκοπῶν τῆς Ἱδρύσεώς του. Ὁ Τεκτονισμός δέν εἶναι «γνωστή θρησκεία» (ἄρθρο 13,2 τοῦ Ἑλληνικοῦ Συντάγματος), ἡ δέ ἵδρυση τοῦ Τεκτονικοῦ Ἱδρύματος εἶναι καρπός ψεύδους καί ἐξαπατήσεως τῆς Πολιτείας, τῆς Δικαιοσύνης καί τῆς Κοινωνίας[19].
Γιά τή Σύναξη Κληρικῶν καί Μοναχῶν
Ἀρχιμ. Ἀθανάσιος Ἀναστασίου
Προηγούμενος Ἱ. Μ. Μεγ. Μετεώρου
Ἀρχιμ. Σαράντης Σαράντος
Ἐφημέριος Ἱ. Ν. Κοιμήσεως Θεοτόκου, Ἀμαρούσιον Ἀττικῆς
Ἀρχιμ. Γρηγόριος Χατζηνικολάου
Καθηγούμενος Ἱ. Μ. Ἁγίας Τριάδος, Ἄνω Γατζέας Βόλου
Γέρων Εὐστράτιος Ἱερομόναχος
Ἱ. Μ. Μεγίστης Λαύρας Ἁγ. Ὄρους
Πρωτοπρ. Γεώργιος Μεταλληνός
Ὁμότιμος Καθηγητής Θεολογικῆς Σχολῆς Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
Πρωτοπρ. Θεόδωρος Ζήσης
Ὁμότιμος Καθηγητής Θεολογικῆς Σχολῆς Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης
[1]. «Ὑποπρακτορεῖα τῆς πλάνης» ἀποκαλεῖ εὐθαρσῶς ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πειραιῶς κ. Σεραφείμ τίς ὀργανώσεις Ρόταρυ, Λάϊονς, ΧΑΝ, ΧΕΝ, Προσκόπους, Ρόσιτερς (Μασονία ἡ θρησκεία τοῦ Ἀντιχρίστου, ἔκδ. ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΩΡΑ, Ἀθήνα 2012, σ. 56).
[2]. Διά τήν ἐγκατάσταση καί πορεία τῆς Μασονίας στήν ὀρθόδοξη Ἀνατολή βλ. Αγαπίου Κολυβα Παπαντωνάτου, Ἀνατροπή τῆς Φραγμασωνικῆς Πίστεως (1782), ἐκδίδουν π. Γεώργιος Δ. Μεταλληνός - Χαράλαμπος Α. Μηνάογλου, Πρότυπες Θεσσαλικές Ἐκδόσεις, Τρίκαλα - Ἀθήνα 2007, σ. 9 ἑπ. Κατά τόν καλό γνώστη τῶν πραγμάτων Στηβεν Ράνσιμαν, «οἱ ἰδέες τοῦ Τεκτονισμοῦ τόν ΙΘ΄ αἰ. ἦσαν ἐχθρικές πρός τίς ἀρχαῖες ἐκκλησίες». Μέ τήν εἰσχώρηση μάλιστα καί μερικῶν Ἑλλήνων ἐκκλησιαστικῶν στή Μασονία ἐπιτεύχθηκε ἠ «ἐξασθένηση τῆς ἐπιρροῆς τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας». (Βλ. Στ. Ράνσιμαν, Ἡ Μεγάλη Ἐκκλησία ἐν αἰχμαλωσίᾳ, μετάφρ. Ν. Κ. Παπαρρόδου, Ἀθήνα 1979, σ. 688).
[3]. Βλ. π. Γ. Δ. Μεταλληνου, «Ὁ Τεκτονισμός στήν “καθ’ ἡμᾶς Ἀνατολήν”», στό βιβλίο τοῦ Ἰδίου, Μαρτυρίες γιά θέματα πνευματικά καί κοινωνικά, Ἐκδ. «Ὀρθόδοξος Κυψέλη», Θεσσαλονίκη 2010, σ. 53 ἑπ.
[4]. Βλ. παραπάνω σημ. 2.
[5]. «Πρᾶξις περί Μασονίας» τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.
[6]. Στό Μασονικό Περιοδικό «Πυθαγόρας-Γνώμων», 1935, σέ ἄρθρο τοῦ θεωρητικοῦ τῆς Στοᾶς Α. Πάικ (PIKE) διαβάζουμε: «Ὁ Ἐλευθεροτεκτονισμός ἐπιδιώκει τήν διάδοσιν μόνον τοῦ ἰδικοῦ του ‘πιστεύω’, καθ’ ὅ ἡ παγκόσμιος θρησκεία διδάσκεται ὑπό τῆς φύσεως καί τῆς λογικῆς. Αἱ Τεκτονικαί Στοαί δέν εἶναι Ναοί Ἰουδαϊκοί ἢ Μουσουλμανικοί ἤ Χριστιανικοί. Ὁ Τεκτονισμός ἐπαναλαμβάνει τάς ἠθικάς ἀρχάς ὅλων τῶν θρησκειῶν... Ἀπανθίζει ἐξ ὅλων τῶν ‘πιστεύω’, τό καλόν...». Πρβλ Ν. Ψαρουδάκη, Μασονία. Ἡ Ἔχιδνα τοῦ Σιωνισμοῦ, ἔκδ. Ὀρθόδοξο Μέτωπο, Ἀθήνα 1991, σ. 116/117.
[7]. Ἀρχιμ. Επιφανιου Θεοδωροπουλου, Ἡ Μασονία ὑπό τό φῶς τῆς ἀληθείας, ἔκδ. Πάτμος, Ἀθῆναι 1965, σ. 18. Ὁ στόχος παραμένει πάντα σαφής καί συγκεκριμένος: Εἶναι ἡ προώθηση τοῦ θρησκευτικοῦ συγκρητισμοῦ στά ὅρια τοῦ Οἰκουμενισμοῦ (διαχριστιανικοῦ καί διαθρησκειακοῦ) μέ τήν ἀπαξίωση κάθε θρησκευτικῆς παραδόσεως καί τῶν ἰδανικῶν.
[8]. «Ἀνοικτή Ἐπιστολή πρός τό Ὓπατο Συμβούλιο τοῦ 33ου τῆς «Μεγάλης Στοᾶς τῆς Ἑλλάδος», Ἐφημ. «Ὁρθόδοξος Τύπος», 30.11.2012.
[9]. Paul Naudon, Ὁ Ἐλευθεροτεκτονισμός, μετάφρ. Γεωργίου Ζωγραφάκη, Ἀθήνα 1996, σ. 109/110.
[10]. Ἡ Στοά, σέ συνεργασία μέ τή Μαφία καί τήν ἀμερικανική CIA καί τήν Τράπεζα τοῦ Βατικανοῦ συμμετεῖχε στήν ἀνατροπή τῆς Ἰταλικῆς Δημοκρατίας καί τήν ὑπαγωγή της στήν ἐξάρτηση ἀπό τίς Η.Π.Α. Βλ. Ν. Ψαρουδάκη, Μασονία. Ἡ ἔχιδνα..., ὅπ. π., σ. 90-98. Κ. Τσαρούχα, Ἡ Μασονία στήν Ἑλλάδα, ἔκδ. Ἑλληνικά Γράμματα, ἈΘήνα 2004.
[11]. Βλ. ἄρθρο του στήν ἐφημερίδα «Ὀρθόδοξος Τύπος», 1-5-2009. Στό τεκτονικό περιοδικό Ἰλισσός, Ἰούλιος 1956, σ. 66, διαβάζουμε ὅτι «Ἡ παγκόσμιος Κυβέρνησις κατέστη ἀνάγκη».
[12]. Βλ. Βασ. Λαμπρόπουλου, Τό μαῦρο Λεξικό τῆς Μασονίας, Ἀθήνα 2001, σ. 13.
[13]. Στό ἴδιο, σ. 7 ἑπ.
[14]. Βλ. Ἐφημ. «Ὀρθόδοξος Τύπος», φ. 139/2012, σ. 7.
[15]. Βλ. Αγαπιου Κολυβα ..., ὅπ. π., σ. 12.
[16]. Πρβλ. τήν εὐχή τῆς Λειτουργίας τοῦ Μ. Βασιλείου: «... τούς πεπλανημένους ἐπανάγαγε καί σύναψον τῇ ἁγίᾳ σου Καθολικῇ καί Ἀποστολικῇ Ἐκκλησίᾳ».
[17]. Βλ. στήν Ἐφημερίδα «Ὀρθόδοξος Τύπος» τῆς 30.11.2012 καί 7.12.2012. Πρβλ. καί τό Ψήφισμα τῆς ὀργανωμένης ἀπό τήν Ἐφημερίδα «Χριστιανική» στίς 29.11.2009 στόν Πειραιᾶ, ὑπό τήν αἰγίδα τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Πειραιῶς Ἡμερίδος μέ θέμα: «Μασονία καί Νέα Τάξη. Σχέσεις τοῦ Τεκτονισμοῦ μέ τόν Χριστιανισμό, τήν Πολιτική καί τή Δημοκρατία». Ὁμιληταί ἦσαν: ὁ Σεβασμ. Μητροπολίτης Πειραιῶς κ. Σεραφείμ, πού ἀπηύθυνε Χαιρετισμό, καί οἱ: π. Γεώργιος Μεταλληνός, κ. Ἐμμ. Μηλιαράκης, Πρόεδρος τῆς «Χριστιανικῆς Δημοκρατίας» καί ὁ δημοσιογράφος κ. Κώστας Τσαρούχας.
[18]. Ὁ μακαριστός Ἀρχιεπίσκοπος κυρός Χριστόδουλος σέ ἕνα ἐγκύκλιο κείμενό του μέ τόν τίτλο «Γιατί δέν μπορεῖ νά εἶμαι μασῶνος» (1998) γράφει: «Ὡς Ἕλλην καί Ὀρθόδοξος Χριστιανός δέν μπορεῖ νά ἀνήκω στήν Μασωνία». Καί σημειώνει συμπερασματικά: «Ἡ Μασωνία κατά τήν Ἐκκλησία μας, εἶναι σύστημα ἀντιχριστιανικόν καί πεπλανημένον, διά τοῦτο καί δέν συμβιβάζεται ἡ ἰδιότης τοῦ Χριστιανοῦ μέ τήν ἰδιότητα τοῦ Μασώνου. Οἱ πιστοί ὀφείλουν νά ἀπέχουν τῆς Μασωνίας. Καί ὅσοι παρεπλανήθησαν καλοῦνται νά μετανοήσουν καί ἐπανέλθουν στούς κόλπους τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας». Καί ἡ ἀκροτελεύτεια φράση τοῦ κειμένου: «Ἄν γίνω μασῶνος, πρέπει νά παύσω νά εἶμαι Ὀρθόδοξος καί Ἕλλην»! Συνεπῶς οὐδέν πρόβλημα ὑπάρχει, ἄν ἡ Ἱεραρχία μας, γιά μία ακόμη φορά, ἀνανεώσει τίς παλαιότερες διακηρύξεις της γιά τή Μασονία.
Συμπερασματικά, δέν μπορεῖ νά τίθεται ἐρώτημα, ἂν ὁ Μασονισμός ἔχει καταδικασθεῖ ἀπό τήν Ἐκκλησία μας. Διότι ἔχει ἐλεγχθεῖ ἐπανειλημμένα, καί μάλιστα ὡς συγκριτιστική πολιτικοθρησκευτική πολυεθνική Ὀργάνωση, ἀσυμβίβαστη πρός τόν Χριιστιανισμό ὡς Ὀρθοδοξία. Τόν πολιτικό του ρόλο σήμερα διεθνῶς πραγματοποιεῖ ἡ Λέσχη Bilderberg, πού ἔχει αἰχμαλωτίσει τήν πλειονότητα τῶν πολιτικῶν δυνάμεων τοῦ τόπου μας.
[19]. Τό Πολυμελές Πρωτοδικεῖο Ἀθηνῶν μέ τήν ὑπ᾽ ἀριθμ. 2060/6.12.1969 ἀπόφασή του θεωρεῖ τή Μασονία «μυστικήν ὀργάνωσιν ἄγνωστον κατά τό περιεχόμενον, οὐ μόνον εἰς τούς πολλούς, ἀλλά καί εἰς αὐτούς ἀκόμη τούς τέκτονας», γι’ αὐτό καί κατεδίκασε τή Μασονία. Τό 1984 καί μετά ἀπό πολλή ἀρθρογραφία καί προβληματισμούς ψηφίστηκε ἀπ᾽ τόν τότε ὑπουργό Δικαιοσύνης Γ. Α. Μαγκάκη νόμος, μέ τόν ὁποῖο ἀπαγορεύεται οἱ Δικαστές νά εἶναι καί Μασόνοι. Ὁ Ὑπουργός ἔκαμε τήν δήλωση (Ἐλευθεροτυπία 29.2.1984) ὅτι «σοβαρό πειθαρχικό ἀδίκημα (ἀποτελεῖ) ἡ συμμετοχή δικαστῶν σέ ὀργάνωση, πού ἐπιβάλλει τήν μυστικότητα» (πρβλ. τόν Νόμο 1796/1968, ἄρθρο 40, § 7), ἐννοώντας προφανῶς τήν Μασονία.
