σ.σ.Το απόσπασμα που ακολουθεί είναι από μία συνάντηση γνωστών προσώπων για το θέμα της Μακεδονίας μας λίγο μετά το μεγάλο Συλλαλητήριο και λίγο πριν την ψήφιση της κατάπτυστης συμφωνίας στην Βουλή. Θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί ως «η εξομολόγηση ενός αριστερού». Ξεκινά εξηγώντας γιατί δεν πρέπει να βάζουμε τίποτα δίπλα στο «Μακεδόνες» όπως «σλαβομακεδόνες», ένας όρος ο οποίος χρησιμοποιείται συχνά ακόμη και από ανθρώπους όπως ο Σταύρος Λυγερός, ως κατάλοιπο, υποθέτω, της αριστερής του προέλευσης. Δεν ξέρω τι θα μας συμβούλευε να κάνουμε ο κ. Καραμπελιάς απέναντι σε μία ιδεολογία η οποία στην Ελλάδα βγάζει πάντα το χειρότερο πρόσωπό της και απειλεί συνεχώς την Πατρίδα με ακρωτηριασμό και πλήρη ισοπέδωση των Ελληνορθόδοξων αξιών μας. Θα διαφωνήσω με την σύγκριση που γίνεται με τα κίτρινα γιλέκα. Αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα είναι «ποιοτικά» πολύ ανώτερο. Η αγάπη για την Πατρίδα σήκωσε τον κόσμο από τους καναπέδες και όχι η αύξηση κάποιου φόρου. Και επειδή η αγάπη για τις Ελληνορθόδοξες αξίες πάντα κερδίζει, η ανατροπή ολόκληρου αυτού του σάπιου πολιτικού κατεστημένου (και όχι απλά η ικανοποίηση ενός απλού αιτήματος) είναι δεδομένη.
***
…Για ποιον λόγο έπεσαν χημικά προχθές. Για ποιον λόγο η κυβέρνηση φέρνει με τον πιο άθλιο τρόπο να συζητηθεί και βιάζεται να το περάσει μέσα σε τρεις μέρες. Για ποιον λόγο έχει μεταβάλλει τη Βουλή σε λόχο. Για ποιον λόγο η δημοκρατία στην Ελλάδα έχει καταργηθεί από αυτήν την άθλια κυβέρνηση.
Είναι φανερό απ’ όσα έχουν ειπωθεί… εδώ θα συμφωνήσω με τον Σάββα παρ’ ότι η αφετηρία μου… Ξέρετε, το προπατορικό αμάρτημα των αριστερών στην Ελλάδα είναι το Μακεδονικό.
Το 1924, όταν το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας… των κομμουνιστών… αλλά οι κομμουνιστές στην Ελλάδα κατόρθωσαν σε μεγάλο βαθμό να έχουνε ταυτιστεί και αυτό είναι το δράμα της Αριστεράς στην Ελλάδα, ότι ταυτίστηκε με μια κομμουνιστική παράδοση η οποία δεν έχει σχέση με την Ελληνική παράδοση. Αυτό είναι μια άλλη συζήτηση, μπορούμε να την κάνουμε οποιαδήποτε ώρα θέλετε. Εκείνο που έχει σημασία είναι ότι το 1924 ο Γενικός Γραμματέας του ΚΚΕ αντέδρασε στην υιοθέτηση του συνθήματος «ανεξάρτητη Μακεδονία / Θράκη». Διεγράφη με παρέμβαση της Κομμουνιστικής Διεθνούς επιτόπου. Ήταν εδώ ο αντιπρόσωπος της Κομμουνιστικής Διεθνούς. Τον διέγραψε και διέγραψε όσους διαφωνούσαν και υιοθέτησε αυτήν την άποψη που ήτανε βουλγαρική και σλαβική, για να επιβάλει αυτό το ιδεολόγημα στο Ελληνικό κομμουνιστικό κίνημα. Στην συνέχεια συνέχισε πάνω σε αυτό με αποτέλεσμα να έχουμε τις συνέπειες των «ιδιωνύμων». Και μόνο όταν το 1935-36, μέσα στα πλαίσια του ανοίγματος για τα λαϊκά μέτωπα που είχε κάνει τότε η Διεθνής και το Ελληνικό κόμμα, για πρώτη φορά μίλησε απλώς για «μειονότητα». Αφαίρεσε το στοιχείο «ανεξάρτητη Μακεδονία / Θράκη» και των «σκλαβωμένων Μακεδόνων». Παρ’ όλα ταύτα η αντίληψη, και παρ’ ότι το 1944 διέλυσε τα «σλαβομακεδονικά» τμήματα του ΣΝΟΦ στην Βόρεια Ελλάδα ο Βαρκιτζής και ο Βαφειάδης, ξαναήρθε μετά από πίεση του Τίτο, του Στάλιν και της αποδυνάμωσης ουσιαστικά του ΕΛΑΣ που είχε στηριχθεί στο τέλος στους «σλαβομακεδόνες». Ξαναέρχεται αυτή η θέση από τον Ζαχαριάδη, αναιρείται στη συνέχεια και πάλι, και όμως παραμένει ένα υπόστρωμα –το έχω ζήσει και το γνωρίζω– αναγνώρισης της «σλαβομακεδονίας», το «πως καταπιέζονται οι σλαβομακεδόνες».
Αυτό ήταν κάτι με το οποίο, εγώ που προέρχομαι από την Αριστερά, έχουμε μεγαλώσει με αυτό και γι’ αυτό έχει απολύτως δίκιο ο Σάββας όταν λέει ότι η αντίληψη η οποία λέει ότι κάτι… «μακεδόνες», «σλαβομακεδόνες» ή οτιδήποτε άλλο εν τέλει εισάγει.. Μπορούσαμε να τους λέμε Σλάβους, όχι Μακεδόνες. Είναι Σλάβοι βεβαίως. Το αναγνωρίζουμε. Δεν έχουν σχέση με την ιστορική Μακεδονία. Έχουνε γίνει οι ανταλλαγές των πληθυσμών οι οποίες εξάλειψαν το μεγάλο Βουλγαρικό στοιχείο και τους τελευταίους που είχαν συνταχθεί με αυτήν την αντίληψη μετά τον εμφύλιο και επομένως αυτό το ζήτημα έχει λήξει ιστορικά για την Ελλάδα.
Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ, εγώ στο τέλος της διαδρομής μου έφτασα, ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΗ.
Παρ’ ότι η αφετηρία μου είναι διαφορετική. Έλεγα το 1992 ακόμα, να βρούμε έναν συμβιβασμό και το έβαζα σε μια λογική αν θέλετε γεωπολιτικών συνθηκών. Τότε η Ελλάδα ήταν πολύ πιο ισχυρή από σήμερα. Σήμερα που είναι πιο αδύναμη, δεν έχει τίποτε άλλο από την ταυτότητά της. Δεν έχει τίποτε άλλο από τον πολιτισμό της. Δεν έχει τίποτε άλλο από την ιστορική της διαχρονία. Άρα ούτε ρούπι από αυτό. Δεν μπορούμε να κουνήσουμε ούτε έναν πόντο.
Και γι’ αυτό οι εθνομηδενιστές που είναι στην εξουσία, αχρείοι εθνομηδενιστές, όλα αυτά τα χρόνια τί κάνουνε; Πολεμάνε την Ελληνική ιστορία, την Ελληνική γλώσσα. Θέλουνε να την χτυπήσουνε, να την πελεκήσουνε για να μπορούνε να περάσουνε αυτά που περνάνε. Και γι’ αυτό είναι οι κατάλληλοι άνθρωποι για να περάσουνε αυτήν την επαίσχυντη συμφωνία. Κανένα άλλο Ελληνικό κόμμα δεν θα μπορούσε ακόμη και να ήθελε, να επιβάλλει μία τέτοια συμφωνία.
Το είδατε πολύ καθαρά στη ΝΔ. Η ΝΔ είχε μία άποψη ότι τέλος πάντων να βρούμε μια συμβιβαστική λύση. Θα μπορούσε η ΝΔ να αποδεχτεί αυτήν την συμφωνία; Θα διαλυότανε το κόμμα της. Επομένως, ποιοι μπορούσαν να το περάσουν; Εκείνοι που είχαν τον ιδεολογικό πυρήνα ότι είναι σωστό να λέγονται «Μακεδόνες».
Τυχαίο είναι ότι όλοι αυτοί οι άνθρωποι τα προηγούμενα χρόνια -τα ξέρω γιατί σκοτωνόμαστε από το 1992 μαζί τους- υποστήριζαν ότι λέγονται «Μακεδόνες»; Σας πληροφορώ ότι το 1992 όταν είχαμε τους οικολόγους εναλλακτικούς, διαλύθηκαν οι οικολόγοι εναλλακτικοί για το Μακεδονικό και για το ζήτημα της Γιουγκοσλαβίας που έλεγαν, συμφωνώντας με τον Κον Μπεντίτ και τους λοιπούς, ότι και πρέπει να ονομαστεί «Δημοκρατία της Μακεδονίας» και καλώς κάνουνε και βομβαρδίζουνε την Γιουγκοσλαβία. Αυτό διέλυσε τους οικολόγους εναλλακτικούς με αποτέλεσμα να υπάρχουν αυτά τα απολειφάδια τα οποία είναι στην σημερινή κυβέρνηση και παριστάνουν τους οικολόγους. Αυτό ήταν η αφορμή και η αιτία που διελύθη αυτό το σχήμα τότε στο οποίο είχα συμμετάσχει.
Θέλω να πω λοιπόν ότι εδώ πρόκειται για ένα μπιγκ μπανγκ, κυριολεκτικά για μένα, του Ελληνικού πολιτικού συστήματος. Η Μακεδονία και το ξεσήκωμα των Ελλήνων για την Μακεδονία, που βγήκαν από τον καναπέ τους με την πρωτοβουλία ελάχιστων ανθρώπων. Και γι’ αυτό βλέπετε ότι και οι συγκεντρώσεις που γίνονται δεν είναι φοβερά οργανωμένες. Έτσι είναι η πραγματικότητα. Δεν τις καθοδηγεί κάτι το οργανωμένο. Αυτή είναι η πραγματικότητα την οποία βιώνουμε. Έχει και τις αρνητικές του πλευρές. Δεν μπορούμε να προφυλάξουμε από προβοκάτορες και από διάφορα τέτοια στοιχεία.
Τα κίτρινα γιλέκα της Ελλάδας είναι εκείνοι που παλεύουν για την Μακεδονία. Είναι οι ίδιοι άνθρωποι οι οποίοι προδόθηκαν μετά την ιστορία των αγανακτισμένων και πια είναι και τα παιδιά. Αυτό για μένα είναι το πιο σημαντικό. Το σημαντικότερο είναι ότι δεν είναι μόνο οι αγανακτισμένοι οι οποίοι όσοι τους έχουμε ζήσει στις πλατείες ξέραμε ότι ήτανε μία μέση ηλικία, διότι αυτοί επλήγησαν κατευθείαν στους μισθούς και στις συντάξεις τους. Είναι τα παιδιά τους, τα οποία πρωτοστάτησαν και προχθές στο Συλλαλητήριο και από τα πρώτα Συλλαλητήρια, και έκαναν για πρώτη φορά μετά την εποχή που εγώ διαδήλωνα για την Κύπρο, δηλαδή για ένα αίτημα πατριωτικό, για πρώτη φορά στην Ελλάδα της μεταπολίτευσης εμφανίστηκαν μαθητές που κρατάνε την Ελληνική Σημαία.
Αυτό για μένα είναι η αφετηρία. Είμαι βαθύτατα πεισμένος. Θεωρητικά το περίμενα εδώ και χρόνια, ότι με το τέλος της ιστορίας της μεταπολίτευσης… επειδή οι Έλληνες αυτόν τον 21ο αιώνα δίνουν τα ρέστα τους για το αν θα συνεχίσουν να υπάρχουν ως Έθνος. Αυτό παίζεται στην σημερινή Ελλάδα. Θα δώσουν μία μεγάλη μάχη ακόμα, τουλάχιστον. Και αυτή η μεγάλη μάχη ξεκίνησε με την Μακεδονία. Αυτή η μάχη η οποία θα ανατρέψει το παλιό πολιτικό σκηνικό.
Η αλλαγή στην οποία υποχρεώθηκε η ΝΔ, η αλλαγή στην οποία υποχρεώθηκε το ΚΙΝΑΛ. Το ΚΙΝΑΛ μην ξεχνάμε, ποιές ήταν οι θέσεις του; Ήτανε απόλυτα αποδοχή όλων αυτών. Ο Σημιτισμός ήταν. Ποιός έφερε αυτές τις θέσεις; Υποχρεώθηκε να διαγράψει… Θοδωράκης, Καμίνης, Γιώργάκης, Ανδρουλάκης. Και οι τέσσερις στους πέντε του πολιτικού συμβουλίου ήτανε υπέρ της συμφωνίας των Πρεσπών κι όμως υποχρεώθηκαν να αποδεχτούν αυτό που έφερε η λαϊκή φωνή από τα Συλλαλητήρια της Θεσσαλονίκης και της Αθήνας.
Πιστεύω λοιπόν ότι αυτό που ξεκίνησε και το οποίο άρχισε σιγά-σιγά να πιάνει και ένα κομμάτι, αυτό που θα λέγαμε [της] πατριωτικής αριστεράς που μεγαλώνει- αυτό που εκπροσωπήθηκε με την Αφροδίτη εδώ στο μεγάλο Συλλαλητήριο- θα αλλάξει κατά την γνώμη μου την πολιτική πραγματικότητα στην Ελλάδα τα επόμενα χρόνια.
Αρχίζει μία νέα πορεία. Εγώ προσδοκώ κάτι τέτοιο να το δω έστω σε προχωρημένη ηλικία. Να το δω. Αυτή η διαδικασία ανατροπής ενός πολιτικού σκηνικού που χαρακτηριζότανε απ’ το μίσος για την Πατρίδα, απ’ τον εθνομηδενισμό. Γιατί αυτό ήταν το κυρίαρχο, την υποτίμηση του λαϊκού παράγοντα, ότι ο λαός δεν καταλαβαίνει ρε παιδί μου, είναι εθνικιστές, βουκεφάλες, φοράνε φουστανέλες.
Ε φοράνε φουστανέλες, και καλά κάνουνε και φοράνε φουστανέλες και διαδηλώνουνε με αυτές.
…Βεβαίως, ξέρω ότι τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα.. αλλά ακολουθώ αυτό που έλεγε ο μεγάλος Διονύσιος Σολωμός. Πρέπει το συναίσθημα να περάσει πρώτα από το μυαλό και μετά να πάει στην καρδιά. Δηλαδή, έχουμε συνείδηση των προβλημάτων, έχουμε συνείδηση ότι τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα. Έχουμε την απαισιοδοξία του λογικού αλλά έχουμε την αισιοδοξία της βούλησης. Έχουμε την αισιοδοξία ότι πρέπει να παλέψουμε για να αλλάξουμε τα πράγματα.
Και εξάλλου εάν η ιστορία ήταν προδιαγεγραμμένη, τότε θα ήταν πειραματική επιστήμη. Δεν είναι προδιαγεγραμμένη, αλλάζει από τους ανθρώπους και εμείς εδώ μαζί με τα εκατομμύρια των Ελλήνων και τις εκατοντάδες χιλιάδες που βγήκαμε προχθές αλλάζουμε αυτήν την ιστορία.
Έχουμε αρχίσει μία μεγάλη πορεία. Άρχισε στις 21 Ιανουαρίου πέρυσι, συνεχίζεται και θα έχει και άλλους σταθμούς.
***
Απομαγνητοφώνηση (γύρω στο 20:00 του βίντεο) Φαίη για το ΑΒΕΡΩΦ
