Δύο απανωτά συλλαλητήρια έλαβαν χώρα χτες
και προχτές (20 και 21/1) στην Κομοτηνή, από πατριώτες που δεν κατόρθωσαν να
βρεθούν στο Σύνταγμα, αλλά έστω κι έτσι, ένωσαν τη φωνή τους από την εσχατιά
της Ελλάδας με εκείνους που κατέκλυσαν την πρωτεύουσα. Το πρώτο συλλαλητήριο μάλιστα
έγινε υπό καταρρακτώδη βροχή, γεγονός που δεν επέτρεψε καν τη χρήση μικροφώνων,
δεν απέτρεψε όμως την παρουσία αρκετών πολιτών, καθώς και του μητροπολίτη κ.
Παντελεήμονος, επικεφαλής μεγάλης συνοδείας ιερέων. Το δεύτερο πάντως έγινε υπό
πολύ καλύτερες συνθήκες, αργά το μεσημέρι της Δευτέρας, με ακόμη περισσότερο
κόσμο και με την παρουσία μάλιστα πολλών μαθητών από σχολεία της πόλης, που
ήρθαν συντεταγμένα με σημαίες, φώναξαν συνθήματα και τραγούδησαν τραγούδια για
τη Μακεδονία. Κεντρικός ομιλητής και στα δύο συλλαλητήρια ο Διδάκτωρ Ιστορίας
Νεκτάριος Δαπέργολας. Πιο κάτω παρατίθεται η ομιλία της Δευτέρας:
«Συμπατριώτες και συμπολίτες!
Φτάσαμε λοιπόν στο σημείο μηδέν. Φτάσαμε εκεί, όπου ο εφιάλτης
κορυφώνεται. Κορυφώνεται μέσα σε ένα βούρκο συναλλαγής και συνταγματικών
εκτροπών. Ένα τοπίο ακραίας κατάπτωσης της πολιτικής ζωής του τόπου. Ένα μαύρο
τοπίο πραγματικής ντροπής για τη δημοκρατία που λέμε ότι έχουμε. Ένα καθεστώς
επικίνδυνο, ξενόδουλο, αντιδημοκρατικό, έρχεται σήμερα και φτύνει κατάμουτρα
την ξεκάθαρη βούληση του 80% του ελληνικού λαού, για να παραδώσει ξεδιάντροπα
σε χέρια επίβουλων πλαστογράφων αυτό που πάντα ήταν και παρέμεινε ελληνικό,
ατόφια και καθαρή Ελλάδα. Αυτό που επί αιώνες κρατήθηκε ζωντανό με ποτάμια
αίματος. Αυτό που είναι σπαρμένο με κόκαλα μαρτύρων και ηρώων. Αυτό που δεν
έχει απολύτως κανένα δικαίωμα ούτε καν να το αγγίξει!
Έρχεται και το ξεπουλάει. Γιατί βέβαια, όσα ψέματα κι αν μας είπαν, η
αλήθεια είναι μία: η κατάπτυστη συμφωνία των Πρεσπών αποτελεί ουσιαστική
εκχώρηση της εθνικής μας κυριαρχίας στη Μακεδονία, επίσημη δικαίωση του
αλυτρωτισμού των Σκοπιανών πλαστογράφων, επίσημη de jure αναγνώριση εκ μέρους
μας ενός νέου status quo στην
περιοχή. Μια ολοφάνερη προδοσία, που μάλιστα πριν ακόμη καν ολοκληρωθεί, ήδη
φαίνονται οι τραγικές της συνέπειες. Γιατί ήδη βλέπουμε πού έχει εκτιναχθεί το
θράσος των πλαστογράφων, πόσο προκλητικά ζητούν την απόλυτη χρησικτησία των
όρων «Μακεδονία» και «μακεδονικός» κι από την άλλη απαιτούν να απαγορευθεί και
να ποινικοποιηθεί το δικό μας δικαίωμα να τους χρησιμοποιούμε, αλλά ακόμη και
να διαδηλώνουμε απέναντι στην απάτη και την παραχάραξη. Αν αυτά γίνονται τώρα, από ένα τυφλωμένο και φανατισμένο λαό
που το όραμά του - ας μη γελιόμαστε - ήταν είναι και θα παραμείνει η Μεγάλη
Μακεδονία, που θα φτάνει μέχρι τον Νέστο και σχεδόν μέχρι τη Λάρισα,
φανταστείτε τι έχουν να δουν τα μάτια μας στα επόμενα χρόνια.
Και αυτήν την προδοσία τη διαπράττει σήμερα στην πατρίδα μας ένας
πολιτικός εσμός χωρίς κανένα ηθικό δικαίωμα, αλλά και χωρίς καμία πολιτική
νομιμοποίηση. Ένας εσμός ελληνοφοβικών εθνομηδενιστών, αλλά και υποδουλωμένος
σε ξένα αφεντικά. Τα ξέρουμε όλοι τα αφεντικά τους - και τώρα αποκαλύφθηκαν και
πάλι με εκκωφαντικό τρόπο. Ένας εσμός δήθεν προοδευτικών, που απέμεινε πλέον να
κυβερνά με σιδερόφρακτες δυνάμεις βίας και καταστολής, ρίχνοντας χημικά,
χτυπώντας άοπλους ανθρώπους, που ξέρετε ποιο είναι το μόνο έγκλημα που
διέπραξαν: το ότι βγήκαν απλά στους δρόμους, για να φωνάξουν για τα αυτονόητα,
μη αντέχοντας το ξεπούλημα του τόπου τους και του μέλλοντος των παιδιών τους
και κρατώντας ελληνικές σημαίες. Γιατί πρόκειται για φανατικούς μισέλληνες, που
αρρωσταίνουν στη θέα της σημαίας και μπροστά σε οτιδήποτε άλλο θυμίζει Ελλάδα,
οτιδήποτε θυμίζει Ρωμηοσύνη, οτιδήποτε θυμίζει Χριστό κι Ορθοδοξία.
Και επίσης, να το πούμε ξεκάθαρα: πρόκειται για καθεστώς ολοκληρωτικό. Άτομα
με φασιστική νοοτροπία, που την κρύβουν πίσω από αριστερές ταμπέλες. Που δεν
ανέχονται την αντίδραση και τη διαφωνία, δεν αντέχουν τη δημοκρατία. Το ίδιο
και η άλλη παρέα των καιροσκόπων πατριδοκάπηλων, με την οποία στην ουσία ακόμη
συγκυβερνούν, παρά τις υποκριτικές οπερέτες, και η οποία είναι απολύτως
συνυπεύθυνη της εθνικής τραγωδίας που βρίσκεται σε εξέλιξη. Και επειδή ακριβώς
καμία σχέση δεν έχουν με τη δημοκρατία όλοι αυτοί, γι’ αυτό και περιφρονούν
έτσι τη σαφέστατη επιθυμία του ελληνικού λαού, που τόσες φορές διατυπώθηκε
ξεκάθαρα σε μεγαλειώδη συλλαλητήρια και σε αλλεπάλληλες δημοσκοπήσεις. Κι
επιστρατεύουν μαζί κάθε γελοιότητα, για να εξωραΐσουν την προδοσία
τους: επινόησαν αστεία παραμύθια με ρώσικα κεφάλαια, καθύβρισαν
σωματεία και ενώσεις πολιτών, συκοφάντησαν μητροπολίτες, ενεργοποίησαν τα γνωστά
τους δημοσιογραφικά και πανεπιστημιακά κυκλώματα για τη στήριξη της ελεεινής
συμφωνίας.
Και την ίδια ώρα φυσικά η αισχρή προπαγάνδα στα κανάλια και ιδίως στην
κρατική τηλεόραση συνεχίζεται, ως ο απόλυτος εμπαιγμός της ψυχής και του μυαλού
μας. Το είδαμε πάλι και χτες, από μία τηλεόραση που την πληρώνουμε όλοι μας,
για να προπαγανδίζει γκεμπελίστικες διαστρεβλώσεις. Βάλθηκαν εδώ και ένα χρόνο να
κάνουν το άσπρο μαύρο, βάλθηκαν να μας πείσουν ότι η προδοσία είναι
πατριωτισμός, ότι το ξεπούλημα της πατρίδας είναι εθνικό συμφέρον, ότι η
συμφωνία που κατοχυρώνει τον σκοπιανό αλυτρωτισμό, που ναρκοθετεί τα σύνορά μας
και υπονομεύει τη σταθερότητα είναι δήθεν συμβολή στην ειρήνη, την ασφάλεια και
τη σταθερότητα. Απέκλεισαν κάθε άλλη φωνή, εμάς όλους μάς βάφτισαν φασίστες κι
οπισθοδρομικούς, ενώ τους προσκυνημένους τους είπαν προοδευτικούς και
δημοκράτες, έδωσαν βήμα τόσες φορές μέχρι και στον Ζάεφ για να μας πει μες στα
μούτρα μας ότι οι πραγματικοί Μακεδόνες είναι αυτοί κι όχι εμείς! Και φτάσαμε μέχρι
το μοναδικό παγκοσμίως φαινόμενο, πρωθυπουργός και κυβερνητικά στελέχη μιας
χώρας να καθυβρίζουν τον ίδιο τον λαό της, επειδή ψάλλει τον εθνικό του ύμνο
και υψώνει τη σημαία του. Επειδή τολμάει να διαμαρτυρηθεί για τα αυτονόητα και
τα προφανή. Πώς μπορεί άραγε να ονομαστεί μια τέτοια κυβέρνηση; Φτάσαμε στο
σημείο να βλέπουμε συλλήψεις ανθρώπων που το μοναδικό τους παράπτωμα ήταν το
ότι κρατούσαν στον δρόμο την ελληνική σημαία, όπως είδαμε πρόσφατα στο αίσχος
του Παλέ ντε Σπορ. Φτάσαμε στο σημείο να σπέρνουν πάλι προβοκάτορες - τους
γνωστούς παρακρατικούς κουκουλοφόρους - για να διαλύσουν το χτεσινό μεγαλειώδες
συλλαλητήριο, ρίχνοντας ξανά χημικά και βάζοντας σε άμεσο κίνδυνο τη ζωή αθώων.
Και επαναλαμβάνω λοιπόν: πώς μπορεί άραγε να ονομαστεί μια τέτοια κυβέρνηση;
Ζούμε μία παράνοια, αδέρφια! Και σ’ αυτήν την παράνοια, πρέπει επιτέλους να
μπει ένα τέρμα. Για να θυμηθώ και τον Σεφέρη: αυτή η ανωμαλία πρέπει να
σταματήσει! Είναι εθνική επιταγή!
Μέρος
της προπαγάνδας είναι βέβαια κι όσα ακούγονται για το δικαίωμα των γειτόνων μας
στον αυτοπροσδιορισμό, καθώς και για τα ιστορικά δικαιώματα που έχουν σε μια
περιοχή στην οποία κατοικούν αιώνες. Αυτό όμως ουδείς τους το απαγορεύει, όσο
φυσικά κι αν δεν είναι τελικά τόσο πολλοί αυτοί οι αιώνες, όσο ισχυρίζονται.
Και δεν μιλάω καν για την γελοιότητα της δήθεν σχέσης τους με τους αρχαίους
Μακεδόνες, που ήταν Έλληνες Δωριείς και αυτό να ξέρετε ότι είναι πλήρως
αποδεκτό από κάθε σοβαρό ιστορικό και από κάθε σοβαρό πανεπιστήμιο του πλανήτη.
Να ξέρετε όμως και το άλλο: ότι ούτε με τους Σλάβους του 7ου αιώνα
έχουν καμία σχέση οι σημερινοί Σκοπιανοί. Πρόκειται για απογόνους βουλγαρικών πληθυσμών
της Τουρκοκρατίας, που είχαν βουλγαρική εθνική συνείδηση μέχρι τα μέσα του 20ού
αιώνα, τότε δηλαδή που ο Τίτο επανέφερε το παλαιότερο βουλγάρικο μύθευμα περί
«μακεδονικού έθνους» και το προσάρμοσε στα δικά του σχέδια.
Ακόμη κι έτσι όμως, ουδείς τους αρνήθηκε ότι και στην περιοχή έχουν
δικαίωμα να ζουν και να αυτοπροσδιορίζονται. Εκείνο όμως που δεν έχουν δικαίωμα
είναι η κλοπή, η πλαστογράφηση, η αποσταθεροποίηση και οι επεκτατικές βλέψεις
σε βάρος της πατρίδας μας. Και η κλοπή του ονόματος τα εμπεριέχει όλα αυτά. Και
το όνομα είναι το μείζον! Να μην το ξεχάσουμε ποτέ αυτό: το όνομα «Μακεδονία»
είναι το μείζον! Ό,τι κι αν κάνουν, όσους δρόμους κι αν αλλάξουν, όσα αγάλματα
κι αν κατεβάσουν, όσα αεροδρόμια κι αν μετονομάσουν, ακόμη και το σύνταγμά τους
να τροποποιήσουν, το μείζον είναι το όνομα. Και λέω ακόμη κι αν το
τροποποιήσουν, γιατί οι δήθεν συνταγματικές αλλαγές που έγιναν, δεν ήταν βέβαια
πραγματικές αλλαγές, ήταν ένας ακόμη χυδαίος εμπαιγμός μες στα μούτρα μας, ένας
εμπαιγμός που συνεχίζει ρητά και ολοφάνερα να αναγνωρίζει «μακεδονική εθνότητα»
και «μακεδονική γλώσσα». Επαναλαμβάνω όμως, ότι ακόμη κι αν η σκοπιανή
συνταγματική αναθεώρηση όντως συνέβαινε, και πάλι το σημαντικό θα ήταν το
όνομα: γιατί το όνομα είναι αυτόματος φορέας αλυτρωτισμού, επεκτατισμού και
μελλοντικών δεινών για την Ελλάδα.
Και δεν είναι τυχαία βέβαια και η πεισματική επιμονή των Αμερικάνων και
των Γερμανών στο όνομα. Το θέμα δεν είναι να μπουν τα Σκόπια στο ΝΑΤΟ και στην
ΕΕ, όπως μας λένε κάποιοι, γιατί αυτό θα μπορούσε κάλλιστα να γίνει και με άλλη
ονομασία, την οποία κι εμείς δεν θα είχαμε κανένα πρόβλημα να αναγνωρίσουμε εδώ
και πολλά χρόνια. Γιατί όμως ειδικά με το όνομα Μακεδονία; Δεν είναι δηλαδή
σαφές ότι επιμένοντας σ’αυτό, οι ΗΠΑ, ο Σόρος, η Μέρκελ κι όλο το λοιπό κακό
συναπάντημα, δείχνουν την πρόθεσή τους να διαιωνίσουν συνθήκες ανωμαλίας στα
Βαλκάνια; Συνθήκες αποσταθεροποίησης; Να συνεχίσουν την ίδια πολιτική
κατακερματισμού και κοσσοβοποίησης που ακολουθούν εδώ και 30 χρόνια; Να
επιβάλλουν την αστάθεια, ενισχύοντας τα δύο βασικά όργανά τους, τα δύο αυτά
παρασιτικά κι αρπακτικά κρατίδια, που λέγονται Αλβανία και Σκόπια; Να
προωθήσουν εντέλει τα σχέδιά τους για νέες αλλαγές συνόρων στην περιοχή, που θα
εξυπηρετούν τα γεωπολιτικά τους συμφέροντα, με θύμα αυτή τη φορά κυρίως την
πατρίδα μας; Κανένας Έλληνας πολιτικός δεν μπορεί να μην τα βλέπει όλα αυτά!
Κανένας Έλληνας πολιτικός δεν έχει το δικαίωμα να τα αγνοεί όλα αυτά!
Συμπατριώτες και συμπολίτες.
Είναι πραγματικά καιρός για αντίσταση και για αγώνα μέχρις εσχάτων. Η
πατρίδα πωλείται! Όλα τα εθνικά μας δίκαια εκχωρούνται! Γιατί ασφαλώς η συμφωνία
των Πρεσπών δεν είναι η μόνη. Τα ίδια θα γίνουν και με την Ήπειρο, όπου η
επικείμενη συμφωνία σημαίνει απαράδεκτες παραχωρήσεις στην Αλβανία και βάζει
ταφόπλακα στη μοίρα του Ελληνισμού της Βορείου Ηπείρου. Η συμφωνία ήταν κι εκεί
έτοιμη, την καθυστέρησε απλώς η προσωρινή παραίτηση Κοτζιά και ο κουρνιαχτός
που σήκωσε η στυγνή δολοφονία του τελευταίου μεγάλου ήρωα του σκλαβωμένου και
μαχόμενου Ελληνισμού, του Κωνσταντίνου Κατσίφα. Τα ίδια θα γίνουν και στη
Θράκη, την ιδιαίτερη πατρίδα μας, μία περιοχή ήδη προδομένη και αφημένη εδώ και
30 χρόνια στις ορέξεις της φασιστικής Τουρκίας, στη Θράκη όπου πλέον δεν
τηρούνται ούτε τα προσχήματα. Και μετά, ακολουθούν βέβαια το Αιγαίο και η
Κύπρος. Αυτός είναι ένας εφιαλτικός κατήφορος, που δεν έχει τελειωμό. Ως πότε
άραγε θα τους αφήνουμε;
Είμαστε λοιπόν εδώ σήμερα, μαζί με όλους τους Έλληνες που χτες
κατέκλυσαν την Αθήνα, με το 1.500.000 που το καθεστωτικό θράσος υποβίβασε σε 60.000,
μαζί με όλους τους Έλληνες που την ίδια ώρα διαδηλώνουν και σε άλλα σημεία της
πατρίδας, για να φωνάξουμε: Ως εδώ! Αρκετά! Η Μακεδονία δεν παραχωρείται! Δεν
έχετε δικαίωμα να την αγγίξετε! Και η πατρίδα δεν ξεπουλιέται! Είμαστε εδώ για
να απαιτήσουμε από τους βουλευτές της Θράκης να πάψουν να αγνοούν τον λαό και
να σεβαστούν επιτέλους την ξεκάθαρή του βούληση! Απαιτούμε ν’ακούσουν τους
πολίτες, γιατί αυτή είναι υποχρέωσή τους με βάση το Σύνταγμα! Απαιτούμε να μην
κυρώσουν την κατάπτυστη συμφωνία των Πρεσπών, που μόνο ζημιά και όλεθρο θα
φέρει στα εθνικά μας θέματα! Και θα συνεχίσουμε να το απαιτούμε, ας το βάλουν
καλά στο μυαλό τους! Έχουμε ανεχτεί πολλά εδώ και τόσα χρόνια. Αλλά αυτήν την
προδοσία είμαστε αποφασισμένοι να μην την ανεχτούμε!
Ασφαλώς, συνέλληνες και συμπολίτες, δεν πρέπει
να τρέφουμε αυταπάτες. Γιατί ξέρουμε καλά πώς είναι διαμορφωμένο το σκηνικό και
πώς παίζεται το παιχνίδι. Ο αγώνας λοιπόν δεν θα είναι εύκολος. Το σύστημα
είναι πανίσχυρο και, όπως καθημερινά αποδεικνύεται, είναι και εντελώς
αδίστακτο. Απέναντί του βρισκόμαστε εμείς χωρίς οργάνωση, χωρίς μέσα, χωρίς
ιδιαίτερους σχεδιασμούς, αλλά και χωρίς ξεκάθαρους στόχους. Όμως, έχουμε το δίκαιο
μαζί μας. Έχουμε όπλο μας την αλήθεια - και γι’ αυτό πρέπει να το πιστέψουμε
ότι ο Θεός δεν θα μας αφήσει! Αυτή η ιστορία που ζούμε εδώ και ένα χρόνο,
έδειξε πολλά! Έδειξε βέβαια σε όλο του το φάσμα το ποιον των κυβερνώντων, από
την άλλη όμως έδειξε και κάτι πολύ ελπιδοφόρο για μας: έδειξε ότι παρά την παρακμή στην οποία
βουλιάζουμε εδώ και χρόνια, έχουμε ακόμη μέσα μας κάτι ζωντανό, κάτι που δεν
μπορούν να μας το πάρουν. Είναι αυτό που μας κάνει ν’ ανατριχιάζουμε στη θέα
της γαλανόλευκης, αυτό που μας κάνει να βουρκώνουμε στον εθνικό μας ύμνο. Η Μακεδονία
το έδειξε πάλι αυτό, το έβγαλε προς τα έξω, το ξέθαψε από μέσα μας. Έκανε
εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους να βγουν τόσες φορές στους δρόμους. Είδαμε
γέρους και μικρά παιδιά. Είδαμε συγκλονιστικές κινητοποιήσεις μαθητών, που
μάταια κάποιοι προσπάθησαν να τους καθυβρίσουν, να τους τρομάξουν και να τους
απειλήσουν. Εκείνοι τράβηξαν μπροστά, κουνώντας
γαλανόλευκες, δακρύζοντας για την πατρίδα που χάνεται, φωνάζοντας συνθήματα για
πράγματα που ποτέ δεν διδάχτηκαν στα κακορίζικα σχολειά της σημερινής Ελλάδας.
Γιατί τελικά, ό,τι κι αν μας κάνουν, σε όση παρακμή κι αν προσπάθησαν κάποιοι
να μας βυθίσουν εδώ και δεκαετίες (και εν πολλοίς το κατάφεραν), δυστυχώς όμως
γι’αυτούς, υπάρχει κάτι μέσα στην ψυχή μας, βαθιά εκεί χωμένο μέσα στο
συλλογικό μας DNA, που - ό,τι κι αν κάνουν - δεν θα το ξηλώσουν ποτέ. «Μνήμη
του λαού μου σε λένε Πίνδο και σε λένε Άθω»! Αυτό θα είναι η μικρά ζύμη που θα
ξαναζυμώσει το φύραμα, αυτό θα είναι η μαγιά που θα αναγεννήσει, συν Θεώ, την
ετοιμοθάνατη πατρίδα. Να λοιπόν που και πάλι βρίσκει τρανή δικαίωση η φράση του
Ίωνα Δραγούμη, ότι αν τρέξουμε για να σώσουμε τη Μακεδονία, κι εκείνη θα μας
σώσει. Θα μας σώσει, γιατί θα μας ξυπνήσει. Θα μας σώσει, γιατί ήδη μας
ξύπνησε. Η Μακεδονία μπορεί να γίνει το φυτίλι για τη μαζική μας εξανάσταση, η κινητήρια
δύναμη για την ολική μας αναγέννηση!
Με τη βοήθεια του Θεού λοιπόν, ήρθε η
μεγάλη ώρα, για να κάνουμε το δικό μας ανθρώπινο χρέος απέναντι στην πληγωμένη
πατρίδα: να ριχτούμε στη μάχη με ένα ψήγμα έστω από την αυταπάρνηση όσων
πήγαιναν προς αυτήν για να πεθάνουν, με το ελάχιστο έστω από το πνεύμα εκείνων
που βάδιζαν στα τείχη της Βασιλεύουσας, στις Θερμοπύλες, στο Μανιάκι, στη
χιονισμένη Πίνδο. Μόνο έτσι μπορούμε να νικήσουμε!
Συμπολίτες και συμπατριώτες!
Σε λίγο συμπληρώνουμε 200 χρόνια από την μεγάλη μας Επανάσταση, που
χάρισε μια νέα ιστορική ευκαιρία στον Ελληνισμό, αλλά στη συνέχεια, στο διάβα
των δεκαετιών, προδόθηκε κι έμεινε λειψή κι ανολοκλήρωτη. Κάποια στιγμή
πιστέψαμε ότι το 1922, το αίμα κι ο καπνός της Μικρασίας και του Πόντου, ήταν η
τελευταία μεγάλη καταστροφή, η τελευταία προδοσία, η τελευταία μεγάλη
συρρίκνωση. Κάναμε όμως λάθος. Γιατί μετά ήρθε η τραγωδία της Κύπρου. Και πάλι
πιστέψαμε πως εκείνη ήταν η τελευταία συρρίκνωση, η τελευταία τραγωδία. Κάναμε
ωστόσο και πάλι λάθος. Κι έτσι σήμερα είμαστε πάλι εδώ, μέσα σε Καιρούς
δίσεχτους κι αγριεμένους, σε Καιρούς αντάρας και προδοσίας, μπροσσε άλλη μία
ανείπωτη καταστροφή - κι έχουμε όλοι μας ένα ξεκάθαρο χρέος. Το ίδιο χρέος που
κρατά από την εποχή του Ομήρου μέχρι σήμερα. Το ίδιο καθήκον που μας καλεί να
ξανακρατήσουμε Θερμοπύλες. Για την τιμή και την αξιοπρέπειά μας! Για την ίδια
μας την ύπαρξη! Για το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον μας! Ναι, σ’ εμάς έλαχε
ο κλήρος να το πράξουμε. Σ’ εμάς έλαχε ο κλήρος να ξαναβρούμε εκείνη την ανυπότακτη
κολοκοτρωνέικη τρέλα και να αντισταθούμε απέναντι σε όσους τόσο πρόστυχα
απεργάζονται τον αφανισμό μας. Να ξαναπατήσουμε στα βήματα του καπετάν Κώτα,
του Παύλου Μελά, του καπετάν Άγρα, του Γερμανού Καραβαγγέλη! Να δικαιώσουμε το
αίμα τόσων αγωνιστών της Μακεδονίας, τόσων δασκάλων, παπάδων κι απλών ανθρώπων
του λαού, που επί αιώνες αντιστάθηκαν στον εκτουρκισμό και τον εκβουλγαρισμό,
αλλά τον ηρωισμό και το αίμα τους έρχονται τώρα να τα μαγαρίσουν αδίστακτοι
πολιτικοί. Η μάχη φυσικά - το είπαμε ήδη - δεν θα είναι εύκολη. Να
θυμόμαστε όμως ότι, κι αν είναι όλα γύρω μας ζοφερά και δυσοίωνα, ωστόσο «εις
οιωνός άριστος: αμύνεσθαι περί πάτρης». Να θυμόμαστε τη φράση του στρατηγού
Μακρυγιάννη ότι «είναι αδύνατες οι θέσεις μας κι εμείς, όμως είναι δυνατός ο
Θεός, όπου μας προστατεύει»! Και να θυμόμαστε επίσης ότι την προδοτική συμφωνία
ΔΕΝ την υπογράψαμε εμείς, την υπέγραψαν κάποιοι επίορκοι μισέλληνες! Και γι’
αυτό το δικό μας χρέος είναι να πολεμήσουμε, για να την κάνουμε κενό γράμμα.
Και θα το πράξουμε. Τίποτε δεν τελειώνει εδώ, τίποτε δεν τελειώνει σήμερα ή
αύριο, τίποτε δεν θα τελειώσει ακόμη κι αν οριακά περάσει και υπερψηφιστεί σε
λίγες μέρες. Στην Ιστορία δεν υπάρχουν αμετάκλητα, ειδικά όταν τις μεγάλες
αποφάσεις δεν τις παίρνουν οι ίδιοι οι λαοί, αλλά τις υπογράφουν ολοκληρωτικά καθεστώτα,
σε βάρος της επιθυμίας των λαών. Και εμείς ΔΕΝ υπογράψαμε! Να μην το ξεχάσουμε
ποτέ αυτό! Και να θυμόμαστε φυσικά κι εκείνη τη συγκλονιστική αλήθεια, όπως την
αποτύπωσε ο μεγάλος μας ποιητής Κωστής Παλαμάς, ότι «χρωστάμε σε όσους ήρθαν,
πέρασαν, θα ’ρθούνε, θα περάσουν. Κριτές, θα μας δικάσουν οι αγέννητοι, οι
νεκροί». Και αυτό το χρέος είναι πραγματικά τεράστιο! Τεράστιο και αναπόδραστο!
Στους αγώνες λοιπόν που είναι μπροστά μας, αδέλφια! Στους αγώνες για τη
ματωμένη πατρίδα μας που κλυδωνίζεται. Για τα ιερά και τα όσια του τόπου μας,
για τα κόκαλα των προγόνων μας, για το μέλλον των παιδιών μας!
Καλή δύναμη σε όλους! Η Παναγιά μαζί μας! Καλή Λευτεριά»!
