μήνυμα

μήνυμα

Τρίτη 2 Αυγούστου 2016

Σάββας Ηλιάδης, Οι «κρατούντες» και αποστατούντες δεν αστειεύονται


Οι «κρατούντες» και αποστατούντες δεν αστειεύονται
     Κενούς από Χριστό και πίστη μάς βρήκαν οι σκοτεινές δυνάμεις του κόσμου και οι συνεργάτες τους, οι εχθροί της Εκκλησίας, προβαλλόμενοι ως «ορθόδοξοι χριστιανοί» και μάλιστα πολλοί απ` αυτούς ποιμένες. Αφού μας «βοήθησαν», να καταντήσουμε έτσι, αμόρφωτοι στα πνευματικά και αδιάφοροι, ασχολούμενοι επί δεκαετίες με τον τύπο μακράν της ουσίας, άλλοι παρακολουθούν ενεοί τη φοβερή κατρακύλα, μην τολμώντας να εγείρουν λόγο και άλλοι κατεργάζονται  με απόλυτη ελευθερία την οριστική πνευματική υποδούλωσή μας και την υποταγή στο θέλημα του αντιχρίστου.
      Στην Εκκλησία,  φρόντισαν να καταληφθούν  οι καίριες θέσεις από ανθρώπους που συγχρωτίζονται με το πνεύμα του συγκρητισμού και του οικουμενισμού και να επιβάλουν μια μορφή σκληρής δικτατορίας, ώστε να φοβούνται να κινηθούν και να μιλήσουν οι ψυχές που παραμένουν στην Αλήθεια του Ευαγγελίου και των αγίων. Στα πανεπιστήμια, στις θεολογικές σχολές, διδάσκουν καθηγητές, που χωρίς καθαρή και ασκητική ζωή, χωρίς πίστη και εμπιστοσύνη στους αγίους, προβάλλονται αναιδώς αγιότεροι των αγίων στις παραδόσεις τους, ενώπιον των νεαρών φοιτητών. Συμμετέχουν σε συνέδρια, ελέω ποιμενούσης Εκκλησίας και προωθούν με θράσος συνονθυλεύματα «απόψεων» και όχι αγιοπνευματικών αποκαλύψεων. 
     Καίγονται, αγωνιούν, πνίγονται κυριολεκτικά ψυχές από την αδικία και το ψέμα, που έχει απλωθεί παντού, αλλά δεν ξέρουν πώς και σε ποιον και τι και πότε να το πουν. Οι ομογενείς στο εξωτερικό, όπου  όλα έχουν παραδοθεί στο παζάρι της παγκοσμιοποίησης, ζουν πραγματική κόλαση. Το ψέμα, η διγλωσσία, η παρελκυστική μέθοδος, επιστρατεύονται όλα με δαιμονικό τρόπο, μόνο και μόνο να «περάσει» το παραμύθι, ότι η Εκκλησία μας δεν είναι η μοναδική οδός σωτηρίας, δεν είναι η μοναδική κιβωτός σωτηρίας και ότι υπάρχουν και άλλες ισότιμες, ισάξιες, ισοδύναμες για το έργο αυτό «εκκλησίες» και λοιπές θρησκείες.
     Σχετικοποίησαν, σύμφωνα με  το δικό τους σκοτεινό νου, την αποκαλυφθείσα Αλήθεια στους αγίους μας και την παραδίδουν στους νεότερους παραμορφωμένη και μόνο στην ακρόασή της αηδιαστική, αποκρουστική, όντες οι περισσότεροι ακαδημαϊκοί και τάχα θεολόγοι, κατ` ουσία αθεολόγητοι. Προτίμησαν τη δόξα του κόσμου και όχι την αιώνια αλήθεια, την άπαξ παραδοθείσα πίστη. Πολλά διδακτορικά αλλά όλα στη ζωή της Εκκλησίας δικτατορικά.
     Το οδυνηρότερο όλων αυτών είναι πως και ιεράρχες της Ορθόδοξης Εκκλησίας είναι οι επινοητές  ή και αυτοί που στηρίζουν και προωθούν τους πρωτομάστορες του σχεδίου. Αυτοί ανέλαβαν να «καθαρίσουν» την υπόθεση για λογαριασμό των αντίχριστων δυνάμεων, που εδρεύουν ανά τον κόσμο. Να ισοπεδώσουν τα πάντα, τσαλαπατώντας με ειδωλολατρική ασέβεια την Αλήθεια. Προηγήθηκε βέβαια η συστηματική και μακρόχρονη «αδιαφορία»(;) τους, αυτών των ιεραρχών, για την ενημέρωση, την κατήχηση και τον επαρκή  καταρτισμό των πιστών, βάσει του: «Όσα περισσότερα ξέρει ο λαός, τόσο πιο δυναμικά  θα ζητήσει τα δικαιώματά του, δηλαδή την Αλήθεια». Είμαστε άοπλοι και κυρίως ο ένας μακριά από τον άλλον. Δεν νιώθουμε δυνατά ενωμένοι με το Χριστό και μεταξύ μας. Ο λαός είναι η δύναμη. Είναι η δύναμη, αλλά όταν έχει σώμα και ψυχή Χριστού.
     Συνεπώς έχουμε ευθύνη όλοι μας, διότι, ενώ συμβαίνουν φοβερά πράγματα, πρωτοφανή για τα εκκλησιαστικά δεδομένα, εμείς «αγρόν αγοράζουμε». Όταν όμως θα μπει μια μέρα μέσα στον ορθόδοξο ναό ο καρδινάλιος, για να λειτουργήσει κι εμείς δεν θα το πάρουμε χαμπάρι, τότε θα είναι πολύ αργά.
     Έχουμε χρέος να παρακολουθούμε, να ενημερωνόμαστε και να διαμαρτυρόμαστε, καταθέτοντας μαρτυρία, για όσα συμβαίνουν. Μαθαίνουμε πως διώκονται μοναχοί στο Άγιο Όρος, όπως ο π. Σάββας ο Λαυρεώτης και οι μοναχοί στην Ιερά Μονή Χιλανδαρίου. Αυτό σημαίνει πως, επικρατεί κλίμα τρομοκρατίας στους κόλπους της Εκκλησίας και πως το πράγμα δεν θα παραμείνει εκεί. Ο Κύριος να φωτίσει, αλλά όποιος πιστεύει στην παράδοση της Μίας, Αγίας, Ορθόδοξης, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας και θέλει να παραμείνει σ` αυτήν, να είναι έτοιμος για τον επερχόμενο διωγμό. Οι «την οδόν την ολισθηράν βαδίζοντες» δεν αστειεύονται. Είναι αποφασισμένοι, καθώς είναι δεμένοι στο άρμα των ισχυρών του κόσμου, να φτάσουν στα έσχατα. Αλλά: «ζει Κύριος ο Θεός»!