Από το βιβλίο του "Κατά ενωτικών"
Ο ξεπεσμός.Ω ταλαίπωρη ελληνική φυλή! Εσύ που έδωσες τόσους Πατέρας και τόσους Αγίους στην Εκκλησία του Χριστού, εσύ που φώτισες τόσους βαρβάρους και τους έκανες παιδιά του Θεού, εσύ που πότισες ετούτες τις πέτρες με τα δάκρυα της ταπεινώσεως και της συντριβής και έκανες να βλαστήση επάνω τους ο κήπος της Ορθοδοξίας, εσύ που με τις προσευχές σου έκανες να περπατήση ο Θεός σε τούτα τα χώματα, πώς τώρα στρέφεις εκστατικά τα μάτια σου πρός τα εκεί, απ’ όπου ποτέ δεν ανέτειλε ο ήλιος, και πέφτεις δουλικά, στα γόνατα να προσκυνήσης, εσύ ο παλιός υπηρέτης του Θεού, τους υπηρέτες του Εωσφόρου;
Σε κατέπληξαν λοιπόν τόσο τα σημεία και τα τέρατα της «προόδου», και είσαι έτοιμη να πέσης και να προσκυνήσης το λαμπερό αυτό αλλά κούφιο ξόανο; Δεν βλέπεις το σκοτάδι που υπάρχει πίσω από τα πυροτεχνήματα; Δεν βλέπεις την απελπισία του θανάτου που κρύβεται κάτω από το πλαστό χαμόγελο; Δεν βλέπεις την φτώχεια που κρύβεται κάτω από την αρχοντική εμφάνισι;
Τι ζήλεψες; Την δύναμι του Πάπα; Αλλά την δύναμι του Θεού σου, που σ’ έκανε να διατηρήσης αλώβητη την πίστι σου μέχρι σήμερα, την ξέχασες; Αλλά τι πόθησες; Την Γνώσι; Ναί, την Γνώσι πρέπει να την ποθήσης, γιατί άρχισε να σού λείπη, να σού λείπη επικίνδυνα. Αλλά εκεί που την γυρεύεις, δεν υπάρχει Γνώσις υπάρχουν μόνον υποκατάστατα της Γνώσεως, αυτές οι επιστημονικές φιλοσοφίες και οι επιστημονικές θεολογίες. Αλλά όλα αυτά θα γεμίσουν το στομάχι σου χωρίς να σε θρέψουν. Γιατί δεν έχουν μέσα τους ζωή, είναι νεκρά γράμματα. Είναι η μελέτη της σκιάς των όντων. Δεν είναι η μελέτη του Θεού και της κτίσεως, αλλά η μελέτη της ιδέας που έχουμε για τον Θεό και για την Κτίσι Του, είναι η μελέτη των σχημάτων του μυαλού μας. Αν όμως πόθησες την καλοπέραση, αν η Ευρώπη σε σαγηνεύη γιατί σού υπόσχεται ανάπαυσι και ηδονές, έ, τότε πήγαινε κοντά της. Θα σού δώση πράγματι ανάπαυσι και ηδονές. Αλλά μαζί μ’ αυτές θα σού δώση το κενό και τον θάνατο, τον θάνατο τον πνευματικό και αιώνιο, αυτόν που γεύεται η ίδια σήμερα.
