ΣΧΟΛΙΟ ΜΕ ΘΛΙΨΗ ΚΑΙ ΠΟΝΟ: Διαβάζουμε στο βιβλίο του Αγίου Παϊσίου του Αγιορείτου "ΜΕ ΠΟΝΟ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ για τον σύγχρονο άνθρωπο" Κεφ. 6:
"............
Ὁ Θεὸς νὰ δίνη μετάνοια.
"............
Ὁ Θεὸς νὰ δίνη μετάνοια.
Ὤ, ἄν καταλαβαίναμε τὴν μακροθυμία τοῦ Θεοῦ! Ἑκατό χρόνια χρειάσθηκαν γιὰ νὰ γίνη ἡ Κιβωτός τοῦ Νῶε. Μήπως ὁ Θεὸς δὲν μποροῦσε νὰ κάνη γρήγορα μία Κιβωτό; Ἀλλά ἄφησε τὸν Νῶε νὰ παιδεύεται ἑκατό χρόνια, γιὰ νὰ καταλάβουν καὶ οἱ ἄλλοι καὶ νὰ μετανοήσουν. Ἐκεῖνος ἔλεγε: «Δέστε, θὰ γίνη κατακλυσμός! Μετανοῆστε!». Ἐκεῖνοι τὸν κορόιδευαν. «Κλουβιά, ἔλεγαν, φτιάχνει» καὶ εἶχαν τὸν χαβά τους. Καὶ τώρα, σὲ δύο λεπτά μπορεῖ ὁ Θεὸς ὅλον τὸν κόσμο νὰ τὸν συγκλονίση καὶ νὰ τὸν κάνη νὰ ἀλλάξη, νὰ γίνουν ὅλοι πιστοί, σοῦπερ πιστοί! Πῶς; Ἄν γυρίση τὸ κουμπί στὸν σεισμό σιγά-σιγὰ ἀπὸ τὰ 5 στὰ 6 ρίχτερ... στὰ 7... Στὰ 8, οἱ πολυκατοικίες θὰ πᾶνε σάν τούς μεθυσμένους, θὰ ἀρχίση ἡ μία νὰ χτυπᾶ τὴν ἄλλη. Στὰ 10 ὅλοι θὰ ποῦν: «Ἥμαρτον! Σὲ παρακαλοῦμε, σῶσε μας». Μπορεῖ καὶ ὅλοι νὰ ποῦν: «Καλόγεροι θὰ γίνουμε!». Μόλις ὅμως τελειώση ὁ σεισμός, ἐνῶ ἀκόμη θὰ κουνιοῦνται λίγο, λαλᾶ δὲν θὰ πέφτουν, πάλι στὰ μπουζούκια θὰ τρέξουν. Γιατί ἡ ἐπιστροφή τούς αὐτή δὲν θὰ ἔχη πραγματική μετάνοια, ἀλλὰ ἁπλῶς θὰ ποῦν ἔτσι, γιὰ νὰ γλυτώσουν τὸ κακό.
– Γέροντα, ὅταν συμβαίνη λ.χ. μία θεομηνία καὶ εἶναι ὀργή Θεοῦ, ἄν προσευχηθοῦν οἱ δίκαιοι, δὲν εἰσακούονται;
– Ξέρεις τί γίνεται; Δὲν εἶναι ὅτι ἔχει μετάνοια ὁ κόσμος, ὅποτε εἰσακούονται ἀπὸ τὸν Θεό οἱ δίκαιοι. Ἄλλο εἶναι ὅταν παροργίζουμε τὸν Θεό καὶ τὸ ἀναγνωρίζουμε, τότε λυπᾶται ὁ Θεὸς καὶ μᾶς βοηθάει. Ἀλλά, ὅταν δὲν ἀναγνωρίζη κανεὶς ὅτι παροργίζει τὸν Θεό καὶ συνεχίζη τὸ τυπικό του, τότε πῶς νὰ ἀκούση ὁ Θεὸς τὶς προσευχές τῶν δικαίων; Σφάλλει ὁ ἄνθρωπος; Πρέπει νὰ καταλάβη ὅτι σφάλλει, γιὰ νὰ τὸν συγχωρήση ὁ Θεός........"
– Ξέρεις τί γίνεται; Δὲν εἶναι ὅτι ἔχει μετάνοια ὁ κόσμος, ὅποτε εἰσακούονται ἀπὸ τὸν Θεό οἱ δίκαιοι. Ἄλλο εἶναι ὅταν παροργίζουμε τὸν Θεό καὶ τὸ ἀναγνωρίζουμε, τότε λυπᾶται ὁ Θεὸς καὶ μᾶς βοηθάει. Ἀλλά, ὅταν δὲν ἀναγνωρίζη κανεὶς ὅτι παροργίζει τὸν Θεό καὶ συνεχίζη τὸ τυπικό του, τότε πῶς νὰ ἀκούση ὁ Θεὸς τὶς προσευχές τῶν δικαίων; Σφάλλει ὁ ἄνθρωπος; Πρέπει νὰ καταλάβη ὅτι σφάλλει, γιὰ νὰ τὸν συγχωρήση ὁ Θεός........"
Οι Άγιοι Πατέρες μιλούσαν ορθά-κοφτά. Ο λόγος τους όσο κι αν ήταν συμπονετικός... εντούτοις ήταν και ελεγκτικός της αμαρτίας και της ανομίας... Είναι άξιο λύπης να μην ακούς από χείλη Πατριαρχικά την λέξη ΘΕΟΜΗΝΙΑ αλλά να ακούς την έκφραση "έντονα καιρικά φαινόμενα" και "επίδραση του ανθρώπου στην φύση".
Δεν περνάει από το μυαλό μας ότι αυτό που έγινε στην Αττική με την χθεσινή ΘΕΟΜΗΝΙΑ είναι συνέπεια της αποστασίας μας; Κάναμε νόμο την ανομία!!! .... δεν καταλάβαμε ότι ο Θεός θέλει την μετάνοιά μας; Είναι καιρός να ελέγξουμε τους πολιτικούς άρχοντες για την θεσμοθέτηση των ανομιών της κοινωνίας.. Και τους εαυτούς μας για την θεσμοθέτηση της αιρέσεως του οικουμενισμού. Αντ' αυτού τους χαϊδεύουμε... και παρασιωπούμε το μέγεθος της αποστασίας μας... Έρχονται κι άλλα... Ο Θεός να φυλάξει....
π. Φώτιος Βεζύνιας
Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της επιστολής του Οικουμενικού
Πατριάρχη προς τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας:
Η επιστολή και η φωτογραφία από το: http://www.amen.gr/article/oikoumenikos-patriarxis-pros-proedro-dimokratias-sybasxoume-me-ton-elliniko-lao
Εξοχώτατε,
Μετ᾿ αἰσθημάτων
βαθυτάτης θλίψεως καί ὀδύνης ἐπληροφορήθημεν ἐν τῇ Μητρί Ἐκκλησίᾳ περί τῶν ἐπισυμβασῶν
κατά περιοχάς ἐν τῇ ἑλληνικῇ ἐπικρατείᾳ καταστροφῶν ὡς ἐκ τῶν ἐκτάκτων καιρικῶν
φαινομένων τά ὁποῖα καί προὐκάλεσαν τόν θάνατον ἀρκετῶν πολιτῶν.
Διά τοῦτο
καί σπεύδομεν, ἐν στοργικῷ ένδιαφέροντι, ἵνα ἐκφράσωμεν ἀπό μέρους τῆς Ἐκκλησίας
καί ἡμῶν προσωπικῶς τήν εἰλικρινῆ συμπάθειαν καί τήν δικαίαν ἀγωνίαν ἡμῶν
συμπάσχοντες κατά τήν περίστασιν ταύτην, τήν διαστάσεις ἐθνικῆς τραγωδίας λαβοῦσαν,
μετά τοῦ ἅπαξ ἔτι δοκιμαζομένου φιλτάτου ἑλληνικοῦ λαοῦ.
Ἡ κλιματική
ἀλλαγή καί ἐν γένει τό οἰκολογικόν ζήτημα, τό ὁποῖον διά τό Οἰκουμενικόν
Πατριαρχεῖον ἤδη ἀπό ἐτῶν ἀντιμετωπίζεται καί ὡς θεολογικόν τοιοῦτον, ἀλλά καί ἡ
ἐν αὐτῷ εὐθύνη τοῦ συγχρόνου ἀνθρώπου καί τοῦ τρόπου ζωῆς αὐτοῦ μεγάλως ἀπασχολοῦν
καί προβληματίζουν πάντα σκεπτόμενον καί ἀνησυχοῦντα εὐσυνειδήτως διά τό μέλλον
καί τάς προοπτικάς τοῦ πλανήτου.
Ὅθεν, ἐπικοινωνοῦντες
ἐπ᾿ εὐκαιρίᾳ τῆς δεινῆς ταύτης περιστάσεως πρός Ὑμᾶς προσεπιδηλοῦμεν ὅτι ἐν
Φαναρίῳ προσευχόμεθα ὑπέρ τῆς καταπαύσεως τῶν φαινομένων αὐτῶν, ὑπέρ ἀναπαύσεως
τῶν ψυχῶν τῶν ἀδίκως ἀπολεσθέντων καί παραμυθίας τῶν οἰκείων αὐτῶν καί ἐνισχύσεως
τῶν πληγέντων, οὐ μήν ἀλλά καί ὑπέρ τῆς συνειδητοποιήσεως γενικώτερον ὅτι ἡ
καλή διαχείρισις τῆς ὑπό τοῦ ἐν Τριάδι Θεοῦ δημιουργηθείσης κτίσεως ἀποβαίνει
πρός ὄφελος τελικῶς τοῦ ἐπιστάτου αὐτῆς, ἀνθρώπου ἑκάστης ἐποχῆς.
Ἡ δε αὐτοῦ
τοῦ Πανοικτίρμονος καί Φιλανθρώπου Θεοῦ Χάρις καί τό ἄπειρον ἔλεος φυλάττοιεν
καί διασώζοιεν πάντοτε καί τήν Ὑμετέραν φίλην Ἐξοχότητα καί πάντας τούς ὑπό Αὐτήν
ἐκ παντός κινδύνου καί ἐκ πάσης δεινῆς περιστάσεως.
,βιζ’ Νοεμβρίου ις’
Τῆς Ὑμετέρας ἐριτίμου Ἐξοχότητος
διάπυρος πρὸς Θεὸν εὐχέτης
