ΣΧΟΛΙΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ:
Διαβάστε προσεκτικά το παρακάτω άρθρο...
Η παναίρεση του οικουμενισμού σε όλο της το μεγαλείο...
Και ακόμα έχουν το θράσος να υπερασπίζονται τη σύνοδο της Κρήτης!!
Κούνια που μας κούναγε... και δεν ήξερε τι κούναγε!!!
π. Φώτιος Βεζύνιας.
Διαβάστε προσεκτικά το παρακάτω άρθρο...
Η παναίρεση του οικουμενισμού σε όλο της το μεγαλείο...
Και ακόμα έχουν το θράσος να υπερασπίζονται τη σύνοδο της Κρήτης!!
Κούνια που μας κούναγε... και δεν ήξερε τι κούναγε!!!
π. Φώτιος Βεζύνιας.
Την Τετάρτη 13 Δεκεμβρίου 2017 έλαβε χώρα στην έδρα της Συνέλευσης των Ευρωπαϊκών Εκκλησιών (CEC), στις Βρυξέλλες συνάντηση εργασίας για την ανταλλαγή απόψεων μεταξύ εκπροσώπων Ευρωπαϊκών Εκκλησιών εν όψει της προσεχούς Γενικής Συνέλευσης των Ευρωπαϊκών Εκκλησιών στο Novi Sad της Σερβίας από 31 Μαΐου μέχρι 6 Ιουνίου 2018.
Κεντρικό θέμα αυτής της Γενικής Συνέλευσης θα είναι ο επανευαγγελισμός της Ευρώπης, ενώ κεντρικές της έννοιες θα είναι αυτές της χριστιανικής μαρτυρίας, της δικαιοσύνης και της φιλοξενίας.
Όπως δήλωσε ο π. Heikki Huttunen, Γενικός Γραμματέας της CEC, πάνω από 350 άνθρωποι προβλέπεται να παραστούν στις εργασίες της συνέλευσης αυτής, από τους οποίους 188 εκπρόσωποι από τις 114 Εκκλησίες-Μέλη και 28 εκπρόσωποι Εθνικών Συμβουλίων Εκκλησιών.
Στην συνάντηση εργασίας της Τετάρτης παρουσιάσθηκε σε γενικές γραμμές η Ανοικτή Επιστολή (Open Letter) της CEC, η οποία απευθύνθηκε προς τις Εκκλησίες –Μέλη της το καλοκαίρι του 2016, ως βάση συζήτησης για τις σχέσεις Εκκλησίας και Ευρώπης εν όψει της Γενικής Συνέλευσης του Novi Sad, αλλά και σε απάντηση των πρωτοβουλιών της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και του Προέδρου Junger προσωπικά για το τί λογής μέλλον τελικά επιθυμούμε για την ΕΕ και γενικότερα για την Ευρώπη.
Στη συνέχεια ο συνεργάτης της CEC πάστορας Peter Pavlovic αναφέρθηκε στην πορεία των σχετικών συζητήσεων που έχουν πραγματοποιηθεί στις περιφερειακές συναντήσεις εργασίας μεταξύ εκπροσώπων Εκκλησιών από το καλοκαίρι του 2016 μέχρι σήμερα στο Ρέυκιαβικ, στο Εδιμβούργο, στην Πράγα και στον Βόλο αναφορικά με τα θέματα που άνοιξε προς συζήτηση η Ανοικτή Επιστολή και παρουσίασε μια σειρά θεμάτων που έχουν τεθεί στις συζητήσεις αυτές όπως ευρωπαϊκή ταυτότητα, από την οικονομική στην κοινωνική Ευρώπη, κοινές αξίες, η αξιοπιστία των Εκκλησιών, διακονία και πολιτική αποκρυστάλλωσή της κ.α.
Ακολούθησε διατύπωση απόψεων εκ μέρους παρισταμένων εκπροσώπων Εκκλησιών στην συζήτηση αυτή.
Ο Πρωτοπρεσβύτερος Δρ. Γεώργιος Λέκκας, εκπροσωπώντας το Γραφείο της Αντιπροσωπείας της Εκκλησίας της Ελλάδος, αναφέρθηκε καταρχήν στο ρόλο που καλούνται να παίξουν οι θρησκείες σήμερα στην Ευρώπη και παρατήρησε:
«Κατά τη διάρκεια του 20ου αι. το σλόγκαν ότι η θρησκεία είναι το “όπιο του λαού” εξαπλώθηκε παντού στην Ευρώπη με αποτέλεσμα οι άνθρωποι να γυρίσουν μαζικά την πλάτη τους στην Εκκλησία. Οι ευρωπαϊκές πόλεις διαθέτουν σήμερα, έτσι, εντυπωσιακούς ναούς που όμως εξυπηρετούν μικρές μόνο χριστιανικές μειονότητες.
Ορθά αναγράφεται στην Ανοικτή Επιστολή ότι “χωρίς κοινές αξίες, ευρωπαϊκή ενότητα δεν μπορεί να υπάρξει”. Το πρόβλημα όμως είναι ότι ο ευρωπαίος άνθρωπος συχνά ξεχνάει ότι οι αξίες είναι προϊόντα συλλογικής εμπειρίας και αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η θρησκεία, ως έκφραση συλλογικής εμπειρίας, υπήρξε μέσω των αιώνων η κύρια πηγή αξιών.
Όλως παραδόξως, εξαιτίας του πρόσφατου κύματος άθλιων φονταμενταλιστικών ακροτήτων, το ζήτημα της θρησκείας επανήλθε στο ευρωπαϊκό προσκήνιο. Έχουμε, λοιπόν τώρα, ως χριστιανοί τη μεγάλη ευκαιρία από τη μια να πολεμήσουμε εναντίον του θρησκευτικού φανατισμού και από την άλλη να αναδείξουμε την αξία του αληθινού χριστιανικού μηνύματος.
Μπορεί το σώμα μας να χρειάζεται ανάπαυση, η ψυχή μας πολιτιστικές εκδηλώσεις, το πνεύμα μας όμως χρειάζεται προσευχή. Η πνευματική ανάγκη για λειτουργική και ατομική προσευχή είναι βαθιά γραμμένη στην ανθρώπινη συνθήκη και οι άνθρωποι που αποτυχαίνουν αυτήν τη βαθιά τους ανάγκη θέτουν σε κίνδυνο τη σωματική και ψυχική τους υγεία.
Τελικά η θρησκεία δεν είναι το όπιο των λαών. Αντίθετα, η ανθρώπινη ανάγκη για προσευχή, λειτουργική και ατομική, είναι πολύ επιτακτικότερη από την ανάγκη των εξαρτημένων για όπιο.
Θα είμαστε όλοι μας υποχρεωμένοι στην CEC, αν θελήσει να ασκήσει όλη την επιρροή της στους Ευρωπαϊκούς Θεσμούς, ώστε όλοι οι ευρωπαίοι πολίτες να λάβουν το μήνυμα ότι η θρησκεία δεν είναι απλώς η κύρια πηγή αξιών αλλά κυρίως η απόλυτη προϋπόθεση για την καλύτερη πνευματική υγεία των ευρωπαίων πολιτών.
Η τηλεόραση, το ράδιο και άλλα μέσα ενημέρωσης θα έπρεπε τακτικά –ακόμα καλύτερα καθημερινά- να δίνουν βήμα σε εκπροσώπους θρησκειών αναλογικά με τον αριθμό των πιστών τους σε κάθε χώρα-μέλος της ΕΕ και περιμένουμε από την CEC να πρωταγωνιστήσει σε αυτήν τη σταυροφορία.».
Ειδικά για το ζήτημα της αξιοπιστίας του εκκλησιαστικού λόγου στην ευρωπαϊκή σκηνή, ο π. Γεώργιος Λέκκας ανάφερε:
«Ο άνθρωπος φαίνεται ότι δημιουργήθηκε ως κοινωνικό ον για να ζήσει εν τη Εκκλησία.
Ένας από τους κύριους λόγους που οι ευρωπαϊκοί λαοί αποστασιοποιούνται από τις Εκκλησίες τους είναι και οι ασυμφωνίες μεταξύ των Εκκλησιών.
Το αν έχουμε ή όχι το Πνεύμα του Χριστού αποδεικνύεται όχι τόσο από τις αποφάσεις μας για τους ασθενέστερους –τέτοιες μπορεί να λαμβάνονται και από άθρησκους πολιτικούς- αλλά κυρίως από τις αποφάσεις μας προς την κατεύθυνση της ένωσης όλων των χριστιανών εντός της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας στο πνεύμα της προσευχής του Ιησού “ίνα πάντες εν ώσιν” (Ιω. 17.21).
Αν πραγματικά είμαστε χριστιανοί και όντως επιδιώκουμε την “ενότητα μέσα στη διαφορετικότητά” μας, οφείλουμε να εργασθούμε από κοινού για την απάλειψη οποιουδήποτε στοιχείου μάς χωρίζει από το Πνεύμα της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας, επιτρέποντας ταυτοχρόνως στις Εκκλησίες μας να διατηρήσουν όλες τις διαφορές που δεν απάδουν προς αυτό το Πνεύμα.
Αυτό περιμένουν οι κοινωνίες μας αν πραγματικά, όπως το γράφει η Ανοικτή Επιστολή, “οι Εκκλησίες θέλουν να συμβάλουν θετικά στην οικοδόμηση ενός κοινού ευρωπαϊκού οίκου”.».
