ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ
ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ
Εν Πειραιεί τη 24η
Σεπτεμβρίου 2018
Η
αίρεση και γενικά η κακοδοξία είναι η πιο φοβερή αρρώστια, το πιο ολέθριο κακό
μέσα στο σώμα της Εκκλησίας. Και τούτο διότι δεν προσβάλλει μόνο το δόγμα, αλλά
και το ήθος και την όλη ζωή της Εκκλησίας. Οι εκπεσόντες συνήθως αδυνατούν, εξ’
αιτίας της αλαζονείας των, να αντιληφθούν ότι βρίσκονται σε πλάνη, γι’ αυτό και
είναι πολύ δύσκολο, αν όχι αδύνατο, να μετανοήσουν και να επιστρέψουν στην
Εκκλησία. Στερημένοι της Θείας Χάριτος, όχι μόνο δεν συναισθάνονται την τραγική
τους κατάσταση, αλλά στρέφουν τα βέλη τους προς τα υγιή μέλη της Εκκλησίας,
καταλογίζοντάς τους δήθεν «αιρετικές» απόψεις. Κλασικό παράδειγμα οι κατηγορίες
των αιρετικών παπικών, οι οποίοι επί χίλια χρόνια κατηγορούν την Ορθοδοξία ως «αίρεση»,
επειδή αυτή έχει απορρίψει τις πάμπολλες αιρετικές δοξασίες των, που έχουν
συσσωρεύσει μετά το σχίσμα του 1054.
Αφορμή για την παρούσα ανακοίνωσή μας
πήραμε από επιστολή της «Καθολικής Ιεραρχίας της Ελλάδος», την
οποία απέστειλε στις 29.1.2018 προς τον Πρόεδρο και τα μέλη της Ιεράς Συνόδου
της Εκκλησίας της Ελλάδος, η οποία στη συνέχεια την κοινοποίησε, (7.9.2018),
στον Σεβασμιώτατο Ποιμενάρχη μας. Η επιστολή αναφέρεται σε ανακοίνωση του
Γραφείου μας, δημοσιευθείσα στις 15.1.2018 με τίτλο «Ποιά είναι η βαθύτερη σημασία
της διορθώσεως της Κυριακής προσευχής από τον κ. Φραγκίσκο;». Η
ανακοίνωσή μας παίρνει αφορμή από σχόλιο του Πάπα Φραγκίσκου σχετικά με την
ορθή μετάφραση της προτάσεως «μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν», της
Κυριακής προσευχής, για να κάνει μια σύντομη αναφορά στην γνωστή αιρετική
διδασκαλία περί του «αλαθήτου» του Πάπα η οποία, ως γνωστόν, αποτελεί βασικό δόγμα
πίστεως για τον Παπισμό, που θεσπίσθηκε στην Α΄ Βατικανή «Σύνοδο» το 1870. Κατά
τον συντάκτη της επιστολής ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Σεραφείμ, «διατύπωσε προς το πρόσωπο του
Πάπα ψευδείς και συκοφαντικές εκφράσεις», και ότι δήθεν «αποτελεί
πάγια τακτική του Μητροπολίτου κ. Σεραφείμ να κατηγορεί την Καθολική Εκκλησία
και τον εκάστοτε Σεβάσμιο Προκαθήμενό της. Και αυτό το κάνει με χυδαίο
υβρεολόγιο και με απαράδεκτες παρερμηνείες της ιστορίας»! Δεν αναφέρουν
όμως ούτε μια από αυτές τις «συκοφαντίες», ούτε μια «κατηγορία»
κατά της «Καθολικής Εκκλησίας», ούτε ένα δείγμα «χυδαίου υβρεολογίου»,
ούτε μια ανασκευή «απαράδεκτης παρερμηνείας της ιστορίας», κι αυτό διότι, απλά, δεν υπάρχουν στα κείμενά μας, ούτε ως
έννοια! Ας μας υποδείξει ο συντάκτης συγκεκριμένες «συκοφαντίες», «κατηγορίες»,
και «χυδαίες ύβρεις» για τον κ. Φραγκίσκο και εμείς θα ζητήσουμε συγνώμη με νέα
ανακοίνωσή μας! Αν υπήρξε κάποια άδικη κατηγορία, ή αν είχαμε αναφέρει κάποιο
ψευδές γεγονός, οι «ιεράρχες» της «Καθολικής Ιεραρχίας» θα το είχαν αναφέρει.
Το ίδιο επίσης, αν ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας εκτόξευε χυδαίες ύβρεις προς
τον «προκαθήμενο
της Καθολικής Εκκλησίας», αποκαλώντας τον για παράδειγμα, φονιά, πόρνο,
κλέφτη, ανήθικο, ψεύτη, κλπ. Αλλά δεν υπάρχει η παραμικρή μομφή για το πρόσωπο
του κ. Φραγκίσκου. Ως άνθρωπο τον αγαπούμε, δεν θέλουμε το κακό του. Αν μας
ήταν δυνατόν, θα τον ευεργετούσαμε. Μισούμε όμως και αποστρεφόμαστε τις πλάνες
του, τις οποίες ενσαρκώνει στο πρόσωπό του και τις επιβάλλει στα εκατομμύρια
των πιστών της «εκκλησίας» του. Το ποιμαντικό μας καθήκον μας επιβάλλει να
επισημαίνουμε στους πιστούς μας τις δεκάδες αιρετικές διδασκαλίες του Παπισμού,
για την προφύλαξή τους από τον κίνδυνο της αιρέσεως, που οδηγεί στην απώλεια. Μήπως
όμως νομίζουν ότι ζούμε στο σκοτεινό μεσαίωνα, όπου ο Παπισμός εξολόθρευε όποιον
τολμούσε να ασκήσει την παραμικρή αντίδραση στις παπικές τερατωδίες, τις οποίες
σήμερα αποδοκιμάζει η παγκόσμια κοινή γνώμη;
Κάνει λόγο για «ιστορικές παρερμηνείες»
μας, αλλά δεν κάνει τον κόπο να αναφέρει έστω μία. Όμως τα ιστορικά γεγονότα
δεν αλλάζουν και ως εκ τούτου δε χρειάζεται καμιά «παρερμηνεία» τους για να
καταδειχθεί το θλιβερό χιλιόχρονο παρελθόν του Παπισμού. Οι σταυροφορίες, οι
ιερές εξετάσεις, οι εκβιασμοί, τα μαρτύρια και οι χιλιάδες φόνοι των Ορθοδόξων,
οι νύχτες του Αγίου Βαρθολομαίου, οι γενοκτονίες ιθαγενών από τους παπικούς
«ιεραποστόλους» αποικιοκράτες, τα 880.000 θύματα των Ορθοδόξων Σέρβων κατά τον
Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο από τους παπικούς δολοφόνους Ουστάσι, υπό τις «ευλογίες»
του καρδιναλίου Αλουισίου Στέπινατς, τον οποίο ανακήρυξε άγιο, τα χιλιάδες
εγκλήματα και οι διωγμοί από τους ουνίτες στην Ανατολική Ευρώπη, οι οποίοι
συνεχίζονται μέχρι σήμερα, προφανώς δεν χρειάζονται καμιά ερμηνεία ή παρερμηνεία
για να αποδείξουν τι εστί Παπισμός και ποιό είναι το «φιλάδελφο» προσωπείο του
για την Ορθόδοξη Εκκλησία μας, την μία και αληθινή Εκκλησία του Χριστού!
Ενόχλησε την «Καθολική Ιεραρχία της
Ελλάδος» η δική μας ταπεινή και ασήμαντη, αλλά κατά πάντα νόμιμη, κριτική μας
κατά του «Σεβάσμιου Προκαθημένου» της. Δεν είδαμε όμως την ίδια ευαισθησία σε
δικό τους υψηλόβαθμο καρδινάλιο, ο οποίος ζήτησε πρόσφατα την παραίτηση του
Πάπα, με την βαρύτατη καταγγελία. ότι είναι ένοχος συγκάλυψης του ανείπωτου
διαχρονικού εγκλήματος της παιδεραστίας και παιδοφθορίας χιλιάδων παπικών
«κληρικών»! Για του λόγου το αληθές παραθέτουμε την είδηση σε άρθρο με τίτλο «Ζητεί
την παραίτηση του Πάπα» (Εφ. «Καθημερινή», 28.8.2018): «Την παραίτηση του Πάπα Φραγκίσκου ζήτησε ο αρχιεπίσκοπος Κάρλο Μαρία
Βιγκάνο, που κατηγόρησε σε μακροσκελή επιστολή του τον Ποντίφικα για συνειδητή
συγκάλυψη του σκανδάλου σεξουαλικής κακοποίησης ανηλίκων από τον Αμερικανό
καρδινάλιο Θίοντορ Μακάρικ. Χρησιμοποιώντας πρωτοφανή σκληρή γλώσσα, ο
αρχιεπίσκοπος Βιγκάνο κάνει λόγο για «σύμφωνο σιωπής, που θυμίζει τις μεθόδους
της μαφίας». Στην επιστολή του, ο αρχιεπίσκοπος συνεχίζει: «Ο Πάπας Φραγκίσκος
έχει ζητήσει επανειλημμένως πλήρη διαφάνεια στην Εκκλησία. Σε αυτή τη συγκυρία,
την τόσο δραματική για την επιβίωση του Ρωμαιοκαθολικισμού, ο Ποντίφικας
οφείλει να αναγνωρίσει τα σφάλματά του και σύμφωνα με την αρχή της μηδενικής
ανοχής, οφείλει να δώσει το καλό παράδειγμα, παραιτούμενος μαζί με όλους τους
καρδιναλίους και επισκόπους, οι οποίοι συγκάλυψαν τις πράξεις του Μακάρικ». Η δική μας κριτική, (θεσμικού χαρακτήρα), είναι
ασήμαντη, μπροστά στην «ατομική βόμβα» του παπικού καρδιναλίου, ο οποίος όχι
απλά καταγγέλλει το Βατικανό και ειδικά τον Πάπα για το έγκλημα της συγκαλύψεως
χιλιάδων περιπτώσεων παιδεραστίας, αλλά αμφισβητεί στην πράξη το «αλάθητο» του
Πάπα και ζητεί την παραίτησή του! Ενόχλησε το δικό μας «βεγγαλικό» την
«Καθολική Ιεραρχία Ελλάδος», αλλά όχι η «βόμβα μεγατόνων» του παπικού
καρδιναλίου!
Με πολλή λύπη και οδύνη ψυχής πληροφορούμαστε τις χιλιάδες περιπτώσεις
παιδεραστίας, που βγαίνουν κάθε τόσο στη δημοσιότητα. Παραθέτουμε στη συνέχεια,
ενδεικτικά μόνον, ορισμένες από τις πάμπολλες σχετικές δημοσιεύσεις, οι οποίες
εν είδει χιονοστιβάδας απειλούν να καταπλακώσουν το Βατικανό: Στην εφημερίδα «Μακελειό» δημοσιεύθηκε στις 11.6.2018
άρθρο με τίτλο «Νέο σκάνδαλο στην
καθολική εκκλησία. Ανεπούλωτο τραύμα η παιδεραστία στο Βατικανό». Στην
εφημερίδα «Ελεύθερος Τύπος» στις
28.8.2018 άρθρο με τίτλο: «Η καθολική
Εκκλησία ψάχνει …ψυχίατρο». Στο δημοσίευμα αυτό αναφέρεται ότι ο Πάπας σε
πρόσφατη επίσκεψή του στην Ιρλανδία «δεν
έπαψε να ζητάει συγνώμη από τα θύματα σεξουαλικής κακοποίησης καθολικών ιερέων»,
και ότι «η αμέλεια του Πάπα να
ενεργοποιήσει ένα ad hoc δικαστήριο
του Βατικανού για παιδεραστές ιερείς προκάλεσε την παραίτηση, σε ένδειξη
διαμαρτυρίας, της Μαίρη Κόλινς μιας Ιρλανδής που είχε πέσει σε μικρή ηλικία
θύμα κακοποίησης καθολικού ιερέα». Στην εφημερίδα «Φιλελεύθερος»
στις 17.9.2018 άρθρο με τίτλο: «Cover story. Κακοποίηση με χιλιάδες θύματα. Έγκλημα
και συγκάλυψη». Στις
χώρες που σημειώθηκαν τα περισσότερα κρούσματα είναι οι Η.Π.Α., η Ιρλανδία, η
Γερμανία, η Λατινική Αμερική, η Αυστραλία κ.α. Τα εγκλήματα αυτά είναι
αυταπόδεικτα και γι’ αυτό αναγκάστηκε το Βατικανό (και αναγκάζεται συνεχώς) να καταβάλλει
τεράστια ποσά για αποζημιώσεις. Σημειωτέον ότι τα σεξουαλικά αυτά φρικτά
εγκλήματα παραπέμπονται στη δικαιοσύνη κυρίως από τις δικαστικές αρχές και όχι
από την «Καθολική Εκκλησία», η οποία κατηγορείται, επί τη βάσει στοιχείων, ότι
σε πολλές περιπτώσεις προσπάθησε να τα συγκαλύψει! Δεν είναι τυχαίο το γεγονός
ότι ο προηγούμενος Πάπας Βενέδικτος ο ΣΤ΄ παρατήθηκε, σύμφωνα με ασφαλείς
πληροφορίες, επειδή αδυνατούσε να αντιμετωπίσει μια σωρεία ηθικών σκανδάλων του
Βατικανού.
Σπαράσσεται η καρδιά μας τόσο για
τα άμοιρα, αθώα, παιδικά θύματα, όσο και για τους εγκληματίες παπικούς
«κληρικούς», οι οποίοι έφτασαν σε τέτοια κατάντια. Αδυνατούμε να σκεφτούμε ότι
θα μπορούσαν να διαπράξουν αυτά τα αίσχιστα εγκλήματα άνθρωποι, οι οποίοι πιστεύουν
ότι είναι χριστιανοί και μάλιστα «κληρικοί», διάδοχοι της ιεροσύνης του
Χριστού! Ωστόσο δεν είναι παράδοξο, άλλα πολύ φυσικό και επόμενο, να
παρατηρούνται τέτοιου είδους τραγικά φαινόμενα μέσα στο χώρο της αιρέσεως, αφού
όπως είπαμε και προηγουμένως, ο αιρετικός, εστερημένος της Θείας Χάριτος,
αδυνατεί να υπερνικήσει τον παλαιόν άνθρωπο «συν τοις παθήμασι και ταις επιθυμίαις» (Γαλ.5,24), και κατά
συνέπεια γίνεται παίγνιο των παθών του και αιχμάλωτος των σαρκικών του
επιθυμιών. Ειδικότερα εις ό, τι αφορά το συγκεκριμένο ζήτημα, την αιτία του
κακού, θα πρέπει να αναζητήσουμε, πέραν των άλλων, στην παπική απόφαση περί της υποχρεωτικής γενικής αγαμίας του κλήρου, την
οποία επέβαλε ο Πάπας Γρηγόριος ο Ζ΄ το 1074 μ. Χ. παραβλέποντας την
ανθρώπινη αδυναμία και καταφρονώντας την βιβλική και Πατερική Παράδοση.
Ο ίδιος ο Κύριος μας δίδαξε ότι η
εγκράτεια του σώματος δεν είναι δυνατή για όλους. Σε παρατήρηση των μαθητών
Του: «ει ούτως εστίν η αιτία του
ανθρώπου μετά της γυναικός, ου συμφέρει γαμήσαι», (Ματθ.19,10), απάντησε: «ου πάντες χωρούσι τον λόγον τούτον, αλλ’
οις δέδοται· εισί γαρ
ευνούχοι οίτινες εκ κοιλίας μητρός εγεννήθησαν ούτω. και εισίν ευνούχοι οίτινες
ευνουχίσθησαν υπό των ανθρώπων, και εισίν ευνούχοι οίτινες ευνούχισαν εαυτούς
δια την βασιλείαν των ουρανών. Ο δυνάμενος χωρείν χωρείτω» (Ματθ.19,11-12). Το αλάνθαστο στόμα του Κυρίου
διαβεβαιώνει ότι η παρθενία είναι συνέργεια του Θεού και χάρισμα, που δεν το
έχουν όλοι, αλλά έχει δοθεί σε ολίγους και ως εκ τούτου, μόνον «ο
δυνάμενος χωρείν χωρείτω». Ο
τότε «αλάθητος» Πάπας Γρηγόριος ο Ζ΄ θέλησε να διορθώσει το Χριστό,
αποφαινόμενος ότι όλος ο «καθολικός κλήρος» μπορεί να «ευνουχίσει εαυτόν» και
να τηρήσει την παρθενία! Επίσης ο απόστολος Παύλος συμβουλεύει τους πάντες,
κληρικούς και λαϊκούς: «καλόν ανθρώπω γυναικός μη άπτεσθαι, αλλά
δια τας πορνείας έκαστος την εαυτού γυναίκα εχέτω και εκάστη τον ίδιον άνδρα
εχέτω» (Α΄Κορ.7,1-2). Και συνεχίζει: «θέλω γαρ πάντας ανθρώπους είναι
ως και εμαυτόν, αλλ’ έκαστος ίδιον χάρισμα έχει εκ Θεού, ος μέν ούτως, ος δε
ούτως» (Α΄Κορ.7,7). Μάλιστα παραγγέλλει στον Τιμόθεο να χειροτονεί ως κληρικούς
«μιας
γυναικός» άνδρες, (Α΄Τιμ.3,2), να είναι καλοί οικογενειάρχες και να
φροντίζουν την Εκκλησία, όπως φροντίζουν τις οικογένειές των.
Αλλά και η Εκκλησία ακολουθώντας πιστά
την αγιογραφική και αποστολική παράδοση δεν επιβάλλει κανενός είδους αγαμία,
αλλά δέχεται την εκούσια αποδοχή της, είτε κληρικοί είναι αυτοί, είτε μοναχοί,
είτε λαϊκοί. Ο 5οςιερός Κανόνας των αγίων Αποστόλων απαγορεύει,
επί ποινή αφορισμού, ή και καθαιρέσεως, τον επίσκοπο, ή πρεσβύτερο, ή διάκονο,
να χωρίσει από την γυναίκα του, προφάσει ευλαβείας και χωρίς την σύμφωνη γνώμη εκείνης.
Επίσης ο 13οςιερός Κανόνας της Πενθέκτης Οικουμενικής Συνόδου, (691
μ. Χ.) ορίζει, ότι όσοι από τους διακόνους και πρεσβυτέρους είχαν προ της
χειροτονίας των νυμφευτεί με νόμιμη σύζυγο, να μην χωρίζουν από τις συζύγους των
μετά την χειροτονία των και ότι ο κληρικός εκείνος που θα τολμήσει να χωρίσει
από την σύζυγό του να καθαιρείται. Επίσης απαγορεύει εισέτι την γενική αγαμία
της Ρωμαϊκής Εκκλησίας. Την εποχή αυτή, (τέλη του 7ου αιώνος μ. Χ.),
έχει αποκρυσταλλωθεί πλέον η εκκλησιαστική τάξη εις ό, τι
αφορά το θέμα του γάμου των κληρικών, έτσι ώστε να νομοθετείται η υποχρεωτική
αγαμία μόνον στους επισκόπους, οι οποίοι μάλιστα προέρχονταν από τις τάξεις των
μοναχών, και ως εκ τούτου εθελούσια είχαν
επιλέξει την αγαμία.
Οι συνέπειες αυτής της αντιευαγγελικής
και παρά τους ιερούς Κανόνες εφαρμογής της υποχρεωτικής αγαμίας του κλήρου στον
Παπισμό υπήρξαν τραγικές και ολέθριες. Μια ματιά στο παρελθόν «Καθολικής
Εκκλησίας», μας αποκαλύπτει ένα πλήθος ηθικών σκανδάλων σε όλες τις τάξεις του
κλήρου, ακόμη και Παπών, όπως του Πάπα Σεργίου Γ' (904-911), του Πάπα
Βενεδίκτου Θ' (1032-1048), του Πάπα Ιωάννη ΚΓ' (1410-1415), του Πάπα Αλεξάνδρου
ΣΤ΄ (1492-1503), και πάμπολλων άλλων!
Κλείνοντας, λυπούμεθα ειλικρινά για την απαράδεκτη
επιστολή των «ιεραρχών» της «Καθολικής Εκκλησίας της Ελλάδος» καθώς και για τις
άδικες κατηγορίες που προσάπτονται στο πρόσωπο του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου
μας. Με οδύνη ψυχής διαπιστώνουμε την αδυναμία των «καθολικών ιεραρχών» να
διακρίνουν την αλήθεια των πραγμάτων, αλλά και την πλάνη της αιρέσεως στην
οποία ευρίσκονται, την οποία, θέλουμε να πιστεύουμε, ανεπιγνώστως και με ζήλο, ου
κατ’ επίγνωσιν, υπηρετούν. Δηλώνουμε, με
τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο, ότι δεν διακατεχόμαστε από ίχνος μίσους,
μισαλλοδοξίας, κακότητας, διχασμού, και διάθεση πράξεων εκδικητικότητας προς τους
ετεροδόξους, αλλά το μοναδικό κίνητρό μας είναι η προάσπιση της αλήθειας, με
γνώμονα την αγάπη, η γνωστοποίηση στους πιστούς μας των εκτός της Εκκλησίας
πλανών, οι οποίες οδηγούν, σύμφωνα με την ορθόδοξη διδασκαλία, στην απώλεια της
σωτηρίας, που είναι το μεγάλο ζητούμενο κάθε πιστού. Δεν έχουμε παρά να προσευχόμαστε προς τον Κύριον, ο Οποίος «πάντας
ανθρώπους θέλει σωθήναι και εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν» (Α΄Τιμ.2,4),
να φωτίσει τις τιμιώτατες ψυχές τους, ώστε να συνειδητοποιήσουν την πνευματική
αλλοτρίωση του Παπισμού και την απύθμενη άβυσσο, που τον χωρίζει από την
ακαινοτόμητη αλήθεια της Ορθοδοξίας και να επιστρέψουν στην Μία, Αγία, Καθολική
και Αποστολική Εκκλησία του Χριστού, η οποία είναι μόνον η Ορθόδοξη Εκκλησία.
Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και των
Παραθρησκειών
