Η ΑΚΡΩΣ ΟΡΘΟΔΟΞΩΣ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΚΑΘΗΓΟΥΜΕΝΟΥ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΥ ΠΑΝΤΟΚΡΑΤΟΡΟΣ ΜΕΛΙΣΣΟΧΩΡΙΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ. ΤΟ 2007!!

Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΛΑΓΚΑΔΑ ΣΠΥΡΙΔΩΝΑ

 

 

ΤΟ ΕΙΔΑΜΕ ΣΤΟ: http://orthodoxia.forumup.gr/about185-orthodoxia.html

 

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΛΑΓΚΑΔΑ
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ ΠΑΝΤΟΚΡΑΤΟΡΟΣ
57018 ΜΕΛΙΣΣΟΧΩΡΙΟΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
ΤΗΛ. – ΦΑΞ 23940 32215

Εν Μελισσοχωρίω τη 3/3/2007


Σεβασμιώτατε Πάτερ και Δέσποτα, ευλογείτε.

Με την ευκαιρία αυτής της επικοινωνίας μαζί σας θέλουμε να εκφράσουμε για άλλη μια φορά το σεβασμό, αλλά και την ευγνωμοσύνη μας, διότι μας έχετε δεχθή στην Ιερά Μητρόπολή Σας και επί των ημερών Σας και με τις ευλογίες Σας το Ιερό Ησυχαστήριό μας ανδρώθηκε και ταπεινά διακονεί στο χώρο της Αγίας Ορθοδοξίας μας. Όμως η επικοινωνία μας αυτή έχει και έναν άλλο λόγο, σύγχρονο και επείγοντα, τα γενόμενα δυστυχώς τελευταία στο Οικουμενικό Πατριαρχείο μας με την εκεί επίσκεψη του Πάπα.

Ασφαλώς λοιπόν και γνωρίζετε τα γενόμενα στο Οικουμενικό Πατριαρχείο κατά την 30η Νοεμβρίου 2006, μεταξύ του Οικουμενικού Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου και του Πάπα Ρώμης κ. Βενεδίκτου, τα οποία και υπερέβησαν κάθε προηγούμενο, ως προς τις παραβάσεις των Ιερών Κανόνων και γενικά των ιερών και οσίων της ακαινοτόμητης Ορθόδοξης Εκκλησίας μας. Κυριολεκτικά ισοπεδώθηκαν όλα όσα επί χίλια και πλέον έτη εχώριζαν και χωρίζουν – και θα χωρίζουν – τους αιρετικούς Παπικούς από τους Ορθοδόξους. Μόνο προσχηματικά και τυπικά δεν υπήρξε και το «κοινόν Ποτήριον» ακόμη. Αυτό γίνεται σταδιακά και μεμονωμένα προς το παρόν. Αλλ’ όμως ήδη από το 1965, μετά την αντικανονική και μονομερή «άρση των αναθεμάτων», το όνομα του αιρεσιάρχου Πάπα έχει αναγραφή στα Δίπτυχα του Πατριαρχείου και μνημονεύεται «σιωπηρώς» ως ομόπιστος Πατριάρχης Ρώμης και μάλιστα ως πρώτος τη τάξει!

Επί 952 χρόνια (1054 – 2006) η Αγία Ορθοδοξία μας είχε και έχει τους Λατινιπαπικούς ως αιρετικούς για τον ορμαθό των αιρέσεων και πλανών τους, χωρίς έκτοτε συμπροσευχές και λειτουργικές επικοινωνίες, εφόσον δεν έχουν απαρνηθή και δεν απαρνούνται τις βλάσφημες αιρέσεις και πλάνες τους. Διότι και μόνη η ουρανομήκης βλασφιμία κατά του Αγίου Πνεύματος, το λεγόμενο Filioque , μάλιστα με τη ρητά απαγορευμένη προσθήκη στο Ιερό Σύμβολο της Πίστεως, κατά τον Άγιο και Μέγα Φώτιο, «εξαρκεί και μόνον μυρίοις αυτούς υπαγαγείν αναθέμασιν»! (Εγκύκλιος Επιστολή προς τους της Ανατολής αρχιερατικούς θρόνους...,§33. Βλ. Ιωάν. Καρμίρη, τα Δογματικά και Συμβολικά Μνημεία..., τόμ. Ι, Αθήναι 1952, σ. 282). Δηλαδή όχι μόνο «ανάθεμα τρις», αλλά «δέκα χιλιάδες τρις ανάθεμα», ως εκτός Εκκλησίας!
Έπειτα τα εωσφορικά Πρωτείο και Αλάθητο που συνιστούν φρικτή εκκλησιολογική αίρεση και προσβάλλουν άμεσα το άρθρο του ιερού Συμβόλου «εις Μίαν, Αγίαν, Καθολικήν (=Οικουμενική) και Αποστολικήν Εκκλησίαν» και καταργούν το αποστολοπατροπαράδοτο Συνοδικό Συστημα της Μιάς Εκκλησίας, τι άλλο είναι παρά αίρεση όντως εωσφορική; Ιδού οι λόγοι του: «Εγώ ο Πάπας συγκεντρώ εν τω προσώπω μου πάσαν την Εκκλησίαν»! Αλλά προς τι ν’ αναφέρουμε μία προς μία όλες τις παπικές αιρέσεις, όταν επίσης και μόνη η περί κτιστής θείας Χάριτος πλάνη καθιστά τους παπικούς αθέους και ειδωλολάτρες, κατά την Ορθόδοξη Σύνοδο Κωνσταντινουπόλεως του 1341, επί Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά; Άλλωστε γι’ αυτό η Αγία Ορθοδοξία μας αυτή τη βλάσφημη και άθεη αίρεσι την αναθεματίζει και στο ιερό Συνοδικό της Ορθοδοξίας: « Βαρλαάμ και Ακινδύνω και τοις οπαδοίς και διαδόχοις αυτών (=των Λατινοπαπικών) ανάθεμα!»! (Βλ. και «Δίπτυχα της Εκκλησίας της Ελλάδος 2006», σ. 8. Και, προσέξτε, στα «Δίπτυχα» του 2007 και αυτό ... παραλείπεται πλέον!
Πως λοιπόν έγιναν δεκτοί οι παπικοί στον Ιερό Πατριαρχικό Ναό κατά την 30η Νοεμβρίου ως ομόπιστοι, με λειτουργική συμμετοχή, με ωμοφόριο ο Πάπας, με ειδικά τροπάρια και πολυχρονισμό προς τιμή του, με απαγγελία του «Πάτερ ημών»
από τον ίδιο με λειτουργικό ασπασμό της Ειρήνης κλπ. κλπ...; Εδήλωσε ότι απαρνείται τις βλάσφημες αιρέσεις του; Έδωσε λίβελλο απαρνήσεως τους, που δίδουν και οι απλοί λαΐκοί πριν Παπικοί βαπτιζόμενοι και χριόμενοι ορθόδοξα;
Ώστε λοιπόν δεν είναι πλέον οι Λατινοπαπικοί αιρετικοί και δεν ισχύουν γι’ αυτούς οι απαγορευτικοί Ιεροί Κανόνες, όπως ο ΜΕ’ (45ος ) Αποστολικός; Ιδού τι ορίζει:
«Επίσκοπος η Πρεσβύτερος η Διάκονος αιρετικοίς συνευξάμενος μόνον αφοριζέσω΄ ει δε επέτρεψεν αυτοίς ως κληρικοίς ενεργήσαι τι, καθαιρείσθω»!
[Παραβάλατε- συγκρίνατε και Αποστολικούς 10ο, 11ο, 46ο, 64ο˙ της Γ’ Οικουμενικής 20ο και 40ο΄ της Λαοδικείας 6ο, 9ο, 32ο - 34ο, 37ο˙και Αγίου Τιμοθέου, Πατριάρχου Αλεξανδρείας, 9η Κανονική Απόκριση: «... οι ακοινώνητοι (=αιρετικοί) ουκ οφείλουσι παρείναι (=να παρεβρίσκονται στη θ. Λειτουργία), ει μη (=εκτός εάν) επαγγέλλωνται μετανοείν και εκφεύγειν την αίρεσιν»].
Για όλα λοιπόν αυτά (και τόσα άλλα παρόμοια, που εδώ παραλείπουμε), έπειτα από πολλή προσευχή και μελέτη, αλλά και με βαθύ πόνο ψυχής, το Ιερό Ησυχαστήριο μας αποφάσισε ομόφωνα και αμετάκλητα να μη συμμετέχει πλέον με τη σιωπή και ανοχή του στην κατάφωρη αυτή προδοσία της Αγίας Ορθοδοξίας μας, για την οποία την προσεχή Κυριακή οι απανταχού Ορθόδοξοι θα διακηρύξουν με το ιερό Συνοδικό της: « Αύτη η πίστις των Ορθοδόξων...» και ταυτόχρονα: «Όλοις τοις αιρετικοίς ανάθεμα»!
Όλα αυτά όμως, τα αντικανονικά και αντορθόδοξα γενόμενα στο Φανάρι και προβληθέντα σε παγκόσμια κλίμακα, αναμέναμε, Σεβασμιώτατε, ως Ορθόδοξος Επίσκοπος και μάλιστα ως Μέλος της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος, ναι, αναμέναμε να τα αποδοκιμάσετε και να τα καταδικάσετε, αλλά και να διακόψετε το λειτουργικό μνημόσυνο του Οικουμενικού Πατριάρχου ως παραβάτη των Ιερών Κανόνων και λατινόφρονος πλέον. Δυστυχώς όμως εσιωπήσατε και σιωπάτε, Σεβασμιώτατε΄ σιωπή που ο παραδοσιακός Ορθόδοξος Κλήρος και Λαός θεωρεί συμφωνία και συμπόρευση με την αίρεση και την πλάνη του Παπισμού, αλλά και του παναιρετικού Προτεστανισμού, του οποίου το δήθεν βάπτισμα ο Οικουμενικός Πατριάρχης έχει αναγνωρίσει μονομερώς, ως των Λουθηρανών. Εξ άλλου Πρόεδρος του λεγομένου «Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών» (Π.Σ.Ε., συνομοσπονδίας αιρέσεων) είναι δυστυχώς «Ορθόδοξος» Ιεράρχης, ο Αρχιεπίσκοπος Τιράνων και πάσης Αλβανίας κ. Αναστάσιος (Γιαννουλάτος). Και αυτές τις πρωτοφανείς παραβάσεις των Ιερών Κανόνων δεν τις γνωρίζετε και δεν έπρεπε να τις αποδοκιμάσετε και να τις καταδικάσεται, Σεβασμιώτατε;
Γι’ αυτό κι εμείς οι ταπεινοί και άσημοι Μοναχοί, οι οποίοι μάλιστα ερωτώμεθα και πιεζόμεθα και από τους συχνούς και πολλούς προσκυνητές και επισκέπτες, που ανησυχούν για τα γενόμενα, δεν ημπορούμε πλέον να σιωπούμε η να αδιαφορούμε.
Έτσι με πόνο ψυχής, αλλά και συναίσθηση ευθύνης και οφειλομένης ομολογίας πίστεως και διαμαρτυρίας αποφασίσαμε ομόφωνα και αμετάκλητα να διακόψουμε προς, καιρόν το λειτουργικό Σας μνημόσυνο, εφόσον εσείς μνημονεύετε το όνομα του Οικουμενικού Πατριάρχου ως δήθεν «ορθοτομούντος τον λόγον της Αληθείας (του Χριστού)», ενώ είναι ο πρωταίτιος και κυρίως υπεύθυνος της αναμείξεως και σχεδόν «ενώσεως» του αιρετικού Παπισμού και Προτεσταντισμού μετά του κορυφαίου των Ορθοδόξων Οικουμενικού Πατριαρχείου.
Αλλ’ όμως δηλώνουμε κατηγορηματικά και σαφέστατα ότι με την εξανάγκης γινομένη ενέργεια μας αυτή, της διακοπής προς καιρόν του λειτουργικού μνημοσύνου Σας, ΔΕΝ αποκοπτόμεθα από την τοπική Εκκλησία της Ιεράς Μητροπόλεως Λαγκαδά ούτε από την Ελλάδική Εκκλησία, των οποίων παραμένουμε μέλη πιστά και ενεργά. ΔΕΝ δημιουργούμε δηλαδή σχίσμα ούτε προσχωρούμε σε καμμία σχισματική παράταξη. Παραμένουμε πιστοί και αμετακίνητοι «τη άπαξ παραδοθείση τοις Αγίοις Πίστει» (Επιστ. Αποστ. Ιούδα, στιχ. 3), αλλά και στους Ιερούς Όρους και Κανόνες των Αγίων Οικουμενικών και των ισοκύρων Τοπικών Συνόδων, δηλαδή στην ακαινοτόμητη Ιερά Παράδοση των Αγίων Πατέρων μας και της Αγίας Ορθοδοξίας μας.
Η έμπονη αυτή ενέργεια μας δηλαδή δεν συνιστά παρακοή στον οικείο Επίσκοπο - Μητροπολίτη μας ούτε και παρανομία. Αντίθετα, είναι καθυστερημένη δυστυχώς συμμόρφωσή μας στους Ιερούς Κανόνες, όπως ο ΛΑ’ (31ος) Αποστολικός και μάλιστα ο ΙΕ’(15ος) της Πρωτοδευτέρας (Α’Β’) Αγίας Συνόδου, της Η’ Οικουμενικής, επί Αγίου και Μεγάλου Φωτίου και άλλων. Ταπεινά ακολουθούμε το παράδειγμα των παλαιών Αγιορειτών Πατέρων επί του Λατινόφρονος Πατριάρχου Ιωάννου Βέκκου, αλλά και των συγχρόνων Αγιορειτών Πατέρων επί των Λατινοφρόνων επίσης Αθηναγόρου Α’ (1970) και Δημητρίου Α’ (1987)΄ το παράδειγμα του Σεβασμ. Μητροπολίτου πρ. Φλωρίνης κ. Αυγουστίνου και των ήδη μακαριστών κυριών Αμβροσίου Ελευθερουπόλεως και Παύλου Παραμυθίας (1970). Και μάλιστα το παράδειγμα του Άτλαντα της Ορθοδοξίας Αγίου Μάρκου Εφέσου, του Διδασκάλου Ιωσήφ Βρυεννίου, του Αγίου Γενναδίου Β’ Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως, όπως και των μεταγενεστέρων Πατριαρχών Ιερεμία Β’ του Τρανού, Γρηγορίου του ΣΤ’, Δοσιθέου Β’ Ιεροσολύμων και τόσων άλλων Αγίων Πατέρων, όπως και των Αγίων Κολλυβάδων, που όλοι τους καταδικάζουν τον Παπισμό ως αίρεση και παναίρεση.
Όλοι οι προηγούμενοι Άγιοι Πατέρες και Διδάσκαλοι της Αγίας Ορθοδοξίας μας διακόπτοντες το μνημόσυνο του Πατριάρχου ή Επισκόπου τους δεν αποκόπηκαν από τη ΜΙΑ του Χριστού Εκκλησία ούτε ήσαν τα τελούμενα χωρίς επισκοπικό μνημόσυνο ιερά Μυστήρια άκυρα, όπως σκόπιμα και αθεολόγητα διαδίδουν οι παραβάτες των ιερών Κανόνων και φιλαιρετικοί και ακοινώνητοι (« ο κοινωνών τω ακοινωνήτω ακοινώνητος έστω»). Είναι βλασφημία και αίρεση να λέγεται ότι είναι άκυρα τα ιερά Μυστήρια και μάλιστα το Μυστήριο της Θ. Ευχαριστίας χωρίς τη μνημόνευση του κοινωνούντος με τους αιρετικούς Επισκόπου. Ιδού οι ενδεικτικοί λόγοι των Αγίων Πατέρων:
• 1.Αγίου και Μεγάλου Αθανασίου : «Εάν ο Επίσκοπος ή ο Πρεσβύτερος, οι όντες οφθαλμοί της Εκκλησίας, κακώς αναστρέφωνται και σκανδαλίζωσι τον λαόν, χρη (=πρέπει) αυτούς εκβάλλεσθαι. Συμφέρον γαρ άνευ αυτών συναθροίζεσθαι εις ευκτήριον οίκον ή μετ’ αυτών εμβληθήναι…εις την γέενναν του πυρός».(ΒΕΠΕΣ 33, σ.199).
• 2. Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου, του ορθά στιγματίζοντος τα άκαιρα σχίσματα (βλ. Ομιλ. ΙΑ’ προς Εφεσ., §δ’ PG 62,85).« ‘Εστι γαρ και κακή ομόνοια και καλή διαφωνία…Έστιν ουν σχισθήναι καλώς και έστι ομονοήσαι κακώς…» (Ομιλ.νζ΄εις το κατά Ιωάν., PG ………..Πρβλ. και Ιωσήφ Βρυεννίου, «Άπαντα» τομ. Β΄,εκδ. Β. Ρηγόπουλου, Θεσ/νίκη 1991, σ. 482: «κρείττων η υπέρ απαθείας διάστασις»).
• 3. Αγίου Θεοδώρου Στουδίτου : «Οι μεν τέλεον περί την πίστιν εναυάγησαν, οι δε, ει και τοις λογισμοίς ού κατεποντίσθησαν, όμως τη κοινωνία (=με την επικοινωνία) της αιρέσεως συνόλλυνται»> (Επισ. ΙΕ΄, PG 99,στ.1164Α).
• 4. Αγίου Μάρκου Εφέσου: «Ούτε βούλομαι ούτε δέχομαι την αυτού ή την μετ’ αυτού κοινωνίαν το παράπαν, ουδαμώς…,ώσπερ ούτε γεγονυίαν ένωσιν και τα δόγματα τα λατινικά, ‘απερ εδέξατο αυτός και οι μετ΄αυτού (εν. του Λατινόφρονος Πατριάρχου)…Πέπεισμαι γαρ ακριβώς ότι, όσον αποδιίσταμαι τούτου και των τοιούτων, εγγίζω τω Θεώ και πάσι τοις πιστοίς και αγίοις Πατράσι…» PG 160, 536). «Φεύτε και υμείς, αδελφοί, την προς τους ακοινωνήτους κοινωνίαν και το μνημόσυνον των αμνημονεύτων …»(Έ. α.,στ.1097 D ).
5.Αγίου Γερμανού Β΄, Πατριάρχου Κων/πόλεως : «(…οι Ορθόδοξοι ουχ υποκείσονται τοις την υποταγήν ποιησαμένοις αρχιερεύσιν αυτών (εν. Λατίνων και Λατινοφρόνων).Ουδέ αφοριζόντων αυτών ένεκα του πείθεσθαι τη λατινική εκκλησία μικρόν τι επιστραφήσονται. Ο γαρ τοιούτος αφορισμός άκυρός εστι και προς τους αφορίζοντας μάλλον επαναστρέφει, ότι και σκανδάλων γεγόνασι πρόξενοι τω λαώ του Θεού, καταπατήσαντες την των ιερών Κανόνων ακρίβειαν…».(Επιστολή β΄ προς τους Κυπρίους, § θ, PG 140, στ. 620 C).
6.Της Μεγάλης Συνόδου Κων/πόλεως του 1848, των 4 Πατριαρχείων, με 29 Ιεράρ-χες, επί Οικουμενικού Πατριάρχου Γρηγορίου ΣΤ΄:
«Παρ΄ημίν (εν. τοις Ορθοδόξοις) ούτε Πατριάρχαι ούτε Σύνοδοι εδυνήθησάν ποτε εισαγαγείν νέα (εν. δόγματα, νεωτερισμούς). Διότι ο υπερασπιστής της Θρησκείας (εν. Ορθοδοξίας) εστίν αυτό το Σώμα της Εκκλησίας, ήτοι αυτός ο Λαός,. όστις εθέλει το θρήσκευμα αυτού αιωνίως αμετάβλητον και ομοειδές τω των Πατέρων αυτού…( § 17)
Η γαρ Πίστις ημών, αδελφοί, ουκ εξ ανθρώπων ουδέ δι’ ανθρώπου, αλλά δι΄αποκαλύψεως Ιησού Χριστού, ην εκήρυξαν οι θείοι Απόστολοι, εκράτυναν αι ιεραί Οικουμενικαί Σύνοδοι, παρέδωκαν εκ διαδοχής οι μέγιστοι σοφοί Διδάσκαλοι της Οικουμένης και επεκύρωσαν τα εκχυθέντα αίματα των Αγίων Μαρτύρων.” Κρατώμεν της ομολογίας, ήν παρελάβομεν άδολον παρά τηλικούτων (=τόσον μεγάλων ) ανδρών, αποστρεφόμενοι πάντα νεωτερισμόν ως υπαγόρευμα του διαβόλου…“».( § 20. Βλ. Ιω. Καρμίρη, έ. ά., τόμος ΙΙ, σ. 920 έκδ.γ΄ Graz Αυστρίας 1968,σ. 920 και 922).
Ναι, συν Θεώ, νοουμένω και προσκυνουμένω ορθόδοξα, «κρατώμεν της ομολογίας» και διατελούντες με βαθύ σεβασμό, αναμένουμε και τη δική σας ορθόδοξη αντίδραση και ομολογία, Σεβασμιώτατε.
Μετά σεβασμού ασπαζόμεθα την αγίαν δεξιάν σας και εξαιτούμεθα την ευλογίαν σας.

Ο Καθηγούμενος
Αρχιμ. Κύριλλος και οι συν εμοί εν Χριστώ αδελφοί

ΤΟ ΕΙΔΑΜΕ ΣΤΟ: http://orthodoxia.forumup.gr/about185-orthodoxia.html